Een regenbui in april brengt meibloemen… maar ze kan ook slechte haardagen brengen! Om de Nationale Dag van de Haarstylist op 30 april te vieren, brengt InventHelp® je de geschiedenis van het meest vertrouwde wapen van de schoonheidsspecialist tegen bedhoofd – de haardroger!
De eerste haardroger werd in 1890 uitgevonden door een Franse stylist, Alexandre F. Godefrey. Zijn uitvinding was een grote, zittende versie die bestond uit een kap die aan de schoorsteenpijp van een gasfornuis werd bevestigd. Het was de eerste kapdroger ooit gemaakt, en hij werkte met een netsnoer en een handslinger. Klanten gingen in zijn salon onder het apparaat zitten en werden bijna opgeslokt door de enorme omvang van de machine. Nogal een riskante plaats om in naam van de schoonheid te zitten!
Vóór de uitvinding van de handheld föhn, moesten vrouwen en mannen creatief zijn als het ging om het thuis drogen van hun haar. Een van de eerste apparaten die als haardroger werd gebruikt, was eigenlijk de stofzuiger. Stofzuigers van rond de eeuwwisseling zogen lucht aan de voorkant naar binnen en bliezen die via de achterkant weer naar buiten. Stofzuigers hadden een slang die zowel aan de voorkant als aan de achterkant kon worden aangesloten. Vrouwen sloten de stofzuigerslang vaak aan op de achterkant van de stofzuiger, zetten hem aan en gebruikten de lucht van de stofzuiger om hun haar te drogen.
Pas in de jaren 1920 kwam de eerste handheld haardroger op de markt. In tegenstelling tot moderne haardrogers was de eerste handheld-versie groot, zwaar (met een gewicht van ongeveer 2 pond), gemaakt van zink of staal en raakte vaak oververhit. De eerste handheld haardroger kon slechts 100 watt warmte produceren, was niet in staat om het haar erg snel te drogen en de armen van vrouwen werden vaak moe van het vasthouden van het zware apparaat. Er waren ook veel gevallen van oververhitting en elektrocutie door contact met water.
Tegen het midden van de jaren 1950 waren nieuwe droogmodellen compact en huisvestte de motor in de behuizing, waardoor de föhn minder lawaaierig en omvangrijk was. Deze föhns hadden een elegant ontwerp en waren felgekleurd, veel vrouwelijker dan hun lompe voorgangers.
De föhntechnologie was tegen de jaren 1960 drastisch verbeterd. Haardrogers van deze tijd werden gemaakt van plastic, waardoor ze lichter waren en gemakkelijker voor langere tijd vast te houden. Ze konden nu ook tot 500 watt warmte produceren dankzij de technologische vooruitgang.
De geavanceerde draagbare haardrogers van de jaren 90 konden meer dan 1500 watt warmte produceren. Verbeteringen in de plastictechnologie en de ontdekking van nieuwe isolerende materialen maakten een nieuwe generatie lichtgewicht haardrogers mogelijk.
De föhns van vandaag kunnen tot 2000 watt produceren en kunnen het haar sneller drogen dan ooit tevoren. Veel van de huidige modellen haardrogers zijn ontworpen om minder dan een pond te wegen, en zien er ook nog eens slank en stijlvol uit. Moderne haardrogers zijn gemaakt met behulp van toermalijn kristal ionische technologie, of nanofusion. Toermalijn is een silicaat waarvan wordt aangenomen dat het glanzend en glad haar creëert. Van nanotechnologie wordt gezegd dat het bacteriën en virussen doodt – een hele vooruitgang ten opzichte van Godefrey’s originele model!
Met de innovatie van de hedendaagse haardrogers is er geen reden om deze regenachtige aprildagen je kapsel te laten temperen!
