1 Korintiërs 9:24
Kent gij niet, dat zij, die rennen in een wedloop
De zinspeling in dit en de volgende verzen is op de Griekse spelen, die onder andere bestonden uit het rennen van wedstrijden,en uit worstelen, vechten, en gevechten; en die in dit en het verband met name worden genoemd: En de apostel gebruikt deze termen, en verwijst naar deze dingen, omdat ze goed bekend waren bij de Korinthiërs, en verwijst naar hen als goed bekend; want de Istrische spelen werden in hun buurt gehouden, en waren ongetwijfeld door velen van hen gezien, want de Korinthiërs waren voorzitters van hen. De race, of het stadion waarin zij liepen, was de ruimte of het interval tussen de plaats vanwaar zij vertrokken, en die waarheen zij liepen, en bestond uit 125 passen, of 625 voet; het was de ruimte van een furlong, en ongeveer het achtste deel van een mijl: Daarin liepen zij allen,
zo velen als wilden, die uit alle delen rondkwamen, wedijverende wie de eerste zou zijn en de kroon zou krijgen,
maar één ontvangt de prijs;
die werd vastgehouden door de voorzitter van het spel, of rechter van het spel, en in ontvangst genomen door de winnaar, die door hem zo werd beoordeeld; en was geen andere in de Istrhmische spelen, die hier het meest waarschijnlijk worden bedoeld, dan een kroon gemaakt van dennentakken, of bladeren, en soms van gedroogde peterselie F19:
zo loopt, dat gij verkrijgen moogt.
De apostel past het bovenstaande verhaal toe op de levensloop van de christen, en spoort aan om daarin te lopen op dezelfde wijze als hardlopers dat doen in een wedloop. Het “stadium”, of “race” perceel waarin de gelovige loopt, is deze wereld, of dit huidige leven; hij is slechts een loper nu en hier, want niet eerder is de tijd van zijn vertrek gekomen, of zijn cursus of race is voltooid; en, zoals zijn voorloper Christus, zit in volledige rust van al zijn arbeid als aan een tafel, met Abraham, Isaäk en Jacob, en op de troon met Christus: De weg die hij gaat omvat de uitoefening van elke genade, in het bijzonder het geloof, dat niet alleen tot uitdrukking komt door naar Christus te gaan en in Hem te wandelen, maar ook door naar Hem toe te vluchten en te rennen; en de vervulling van elke plicht, hetgeen wordt aangeduid met het lopen op de weg van Gods geboden; en, in één woord, de hele belijdenis van een christen, en het vasthouden daaraan tot het einde toe. De daad van het “lopen” is een beweging voorwaarts, een volgen om de Heer te leren kennen, een gaan van kracht tot kracht, van de ene graad van genade tot de andere, een voorwaarts duwen naar het merkteken voor de prijs; en vereist geestelijke kracht van Christus, en een dagelijkse vernieuwing daarvan; moet worden uitgevoerd met bereidheid, vlugheid en opgewektheid, in tegenstelling tot traagheid van hart om te geloven, en luiheid en traagheid in de zaak en dienst van Christus. De manier van lopen, “zo”, dat wil zeggen, zoals de Grieken liepen in hun wedlopen; zij liepen “allen”, zo moeten alle gelovigen lopen, predikanten en kerken, kerken en de verschillende leden daarvan, oude en jonge professoren; zo bepaalt de kerk voor zichzelf, haar leden en de dochters van Jeruzalem, “wij zullen achter U aanrennen”, (Hooglied van Salomo 1. 4) en zij hebben deze bemoediging voor zichzelf, haar leden en de dochters van Jeruzalem, “wij zullen achter U aanrennen”, (Hooglied van Salomo 1. 4):En zij hebben deze aanmoediging, die de anderen niet hadden, want slechts één ontving de prijs bij de Grieken, maar hier verkrijgen allen, die goed lopen: nogmaals, zij liepen en streefden ernaar de eerste te zijn, wie het eerst het doel zou bereiken en de prijs zou ontvangen, zo moeten gelovigen enthousiast zijn om elkaar te overtreffen, om voor elkaar uit te gaan, in geloof en heiligheid; strevend in de kracht van Christus, wie Hem de meeste dienst moet bewijzen, en Hem de meeste glorie moet brengen: En zoals zij zich begaven op de weg die voor hen was uitgestippeld, niet naar rechts of naar links, zo moeten ook de gelovigen zich begaven op de weg der zaligheid, die Christus is; op de weg der heiligheid, des geloofs en der waarheid; en op het pad der plichten en der zonden, die hun alle duidelijk zijn aangewezen: En zoals zij, terwijl zij renden, hun ogen gericht hielden op het merkteken, zo moeten gelovigen, terwijl zij de wedloop lopen die voor hen ligt, voortdurend op Jezus gericht zijn, de auteur en voltooier van het geloof: om niet meer te zeggen, zoals zij bleven rennen tot zij aan het einde van hun wedloop kwamen, zo moeten de heiligen dat ook doen; er is geen tijd om te stoppen of om achterom te kijken; denk aan de vrouw van Lot. Het doel van de loop is het verkrijgen van de prijs, de onkreukbare kroon van het eeuwige leven; niet dat deze moet worden verkregen op een manier van verdienste door te lopen; want de beste diensten van de heiligen hebben geen verdienste in zich, zij zijn eerder aan God verschuldigd, noch kunnen zij winstgevend voor Hem zijn; en bovendien, zij worden gedaan met de hulp van Zijn eigen genade en kracht; Noch is er enige verhouding tussen de beste werken van mensen, en deze kroon van heerlijkheid, leven en gerechtigheid; ja, redding, of eeuwig leven, wordt uitdrukkelijk ontkend te zijn van hem die wil, of van hem die loopt, en wordt altijd voorgesteld zoals deze kroon is, als zijnde een vrije gift: De betekenis van de uitdrukking is, dat de gelovigen moeten voortgaan in hun christelijke wedloop, dat zij mogen, en wanneer zij aan het einde ervan komen, zullen zij, zoals hij die het eerst kwam in de wedloop, hun hand uitstrekken, vasthouden, en de kroon ontvangen die de rechtvaardige Rechter hun zal geven; en dit is de ware betekenis van het woord dat hier wordt gebruikt, en de betekenis is dezelfde als in 1 Timotheüs 6:12 . “Strijd de goede strijd des geloofs, leg vast het eeuwige leven”, en duidt aan dat de volhardende heilige de kroon zal genieten.
FOOTNOTES:
F19 Schmid. Prolegam. in Isthm. Pindar, p.5, 6. & Not. in Olymp. p. 312. Paschalius de Coronis, l. 6. c. 27.p. 441.
