In deze wereld van mannen in Tabi’s, mannen in luxe harnassen, en Ezra Miller die het absolute uiterste doet, blijft er nog één laatste grens over: mannenrokken.
Misschien denk je nu: mannen? In rokken? Bel me wanneer mensen mouwen dragen als sjaals. (Mensen dragen mouwen als sjaals!) Maar het is niet zo wild als het klinkt. Jonge merken als Luar en Gypsy Sport hebben al een paar seizoenen lang mannelijke modellen in rokken en jurken de catwalk op gestuurd, en de verspreiding van genderneutrale silhouetten overal, van Eckhaus Latta tot Maison Margiela, heeft het lenen van de andere kant van het rek als het ware nonchalanter gemaakt dan ooit. Rick Owens maakt, en draagt, al jaren rokken. Raf Simons deed het een decennium geleden. En een van Craig Green’s signatuur stukken is een rok-achtige broek. Yada yada yada!
Maar de afgelopen modeweek waren er enkele nieuwkomers in het draaiboek voor mannenrokken – losse vormen die meer weg hebben van een buis of een zak stof dan van sexy gedrapeerde gewaden. Voor Opening Ceremony poseerde beeldend kunstenaar Chella Man in een groene paillettenkokerrok en strikschoentjes, zonder hemd en met een crossbodytas. (Vaquera liet een man poseren in een bruine fluwelen rok en een opgepompte pelgrimskraag, alsof een coole jonge kerel het problematische Thanksgiving-verkiezingskostuum van zijn jongere zusje vond en zei: “Laten we ervoor gaan.” En bij Sandy Liang, die de fleece maakt die je fleece wil dragen, was er een zwarte geplooide skort met een eenvoudig zwart T-shirt-NBD. Er is geen schokkende waarde. Het is gewoon een ander kledingstuk.
Dus de weg naar een wereld met rokjes lijkt duidelijk te zijn. En toch, zelfs nu mannen echt waanzinnige dingen zijn gaan dragen – de eerder genoemde Tabi-laarzen en harnassen – is de rok iets waar mannen zich al tientallen jaren vreemd genoeg tegen verzetten. Toen Kanye West in 2012 optrad in een Givenchy kilt, zeiden de mensen: “Draagt KANYE een SKIRT?!” Later schreef hij in Paper dat hij zo wist dat hij een mode-insider was: “Als je met Riccardo Tisci in het Louvre gaat zitten en hij pitcht het idee dat jij een leren kilt draagt, die door al je gangbanging vrienden als een soort jurk of rok kan worden beschouwd, op dat moment ben je nu een deel van de modewereld.” West vervolgde dat, ook al is het geen typisch mannelijk kledingstuk, “er zijn krijgers die in het verleden mensen in kilt hebben gedood. Wie bepaalt wat hard is en wat niet hard is?”
Dat was nog maar zeven jaar geleden, maar het laat zien hoe ver we zijn gevorderd op het gebied van experimenteel kleden. Young Thug draagt de hele tijd rokjes, zelfs om te basketballen, en dat is niet erg. Bovendien is de mode veel minder geïnteresseerd in “hardheid” – ontwerpers als Craig Green en Sander Lak bij Sies Marjan stimuleren juist zachtheid en breekbaarheid.
Het is niet alleen dat mensen knus willen zijn. Zoals Lak zei in zijn interview met Noah Johnson van GQ, “hetero mannen zijn een beetje in de war over wie ze zijn, wat ze zijn, en hoe ze staan – de oplossing is misschien het dragen van een roze bontjas omdat dat een andere kant laat zien. En ik denk dat dat echt geweldig is.” Kleding is een veilige ruimte voor verkenning. De rok lijkt een logische volgende stap in de speeltuin.
Met dat in gedachten, zien de foto’s uit 2010 van een andere stellaire rokdrager, Marc Jacobs, er nu nog scherper uit dan een decennium geleden. Als Thugga een rolmodel is voor de echt gedurfde dressers onder ons, is Jacobs eigenlijk een goed model voor hoe het te doen alsof het gewoon een gemakkelijke basis is: met een knisperende button-down, of een skinny knit, en een grote slechte schoen. Hij leek zelfs naar deze look te knipogen in de collectie die hij woensdagavond toonde, met een A-lijn rok en grijze trui met een oversized zwarte loafer. Het ziet er losjes, vrij en cool uit, en dat klinkt op dit moment goed.
