Elke Amerikaan eet gemiddeld 4 pond garnalen per jaar, dat is meer dan welke andere soort zeevruchten dan ook. Het merendeel van de garnalen in de Verenigde Staten wordt geïmporteerd en is een product van de aquacultuur. Niet alleen helpt dit om mensen te voeden, maar het kweken van garnalen zorgt voor een productiemethode die de oceaan en zijn wilde dieren, zoals bedreigde koralen en zeeschildpadden, niet schaadt.
De USDA eist dat op alle garnalen in de Verenigde Staten het land van herkomst (of COO) op de verpakking of bij de zeevruchtenbalie wordt vermeld. Dat roept de vraag op, welk land van herkomst is het beste in het produceren van een consistent, hoogwaardig product?
Voor iedereen die zeevruchten koopt, is hier een lijst van de 4 beste COO’s voor duurzaam gekweekte garnalen.
1. Thailand
Thailand heeft een van de langste geschiedenissen van garnalenkweek ter wereld en is de afgelopen 40 jaar een leider geweest van de wereldwijde aquacultuurbeweging. Thailand verbetert zijn kwekerijen voortdurend op basis van nieuw onderzoek en nieuwe methoden, en veel van de beste praktijken voor het kweken van garnalen worden in het hele land op grote schaal toegepast. Deze praktijken verbeteren de groeisnelheid en verminderen de hoeveelheid middelen die worden gebruikt om garnalen van hoge kwaliteit te produceren. De regering in Thailand verstrekt boeren ook fondsen om duurzame technologieën veilig te stellen, wat bijdraagt aan de voortdurende verbetering van de Thaise aquacultuur.
Daarnaast zijn de verwerkingsfaciliteiten van Thailand van wereldklasse. Thaise verwerkers zijn in staat grote productvolumes te produceren, waaronder rauwe, gekookte garnalen en garnalen met toegevoegde waarde.
Ten slotte zijn de Thaise producten over het algemeen schoner dan die van andere COO’s. Uit een recent consumentenrapport bleek dat Thaise garnalen de minste bacteriën bevatten dan welke andere gekweekte COO.
2. Ecuador
Ecuador produceert uitstekende garnalen met behulp van een extensieve kweekmethode. Extensieve kweek betekent dat de garnalenvijvers een lagere bezettingsdichtheid hebben. Dat wil zeggen dat er in Ecuador minder garnalen in een vijver zitten dan in andere landen. Garnalenbedrijven in Ecuador zijn verticaal geïntegreerd en beschikken over deskundige kweekprogramma’s. Ecuadoraanse bedrijven produceren al decennia lang hoogwaardige zeevruchten.
Daarnaast is het beleid van Ecuador ten aanzien van de zonering van kwekerijen exemplarisch voor enkele van de beste praktijken in de garnalenteelt. Ecuador heeft beperkingen opgelegd voor het bouwen in mangrovehabitats aan de kust, zodat de boeren nieuwe vijvers bouwen in hooglandgebieden. Hoewel het pompen van water naar het binnenland arbeidsintensief en kostbaar is, zorgt het ervoor dat mangrovegebieden langs de kust niet worden vernietigd.
Ecuador produceert enkele van de beste kopgarnalen ter wereld. China, bijvoorbeeld, betaalt een premie voor Ecuadoraanse garnalen van hoge kwaliteit.
3. Indonesië
Indonesië is de op twee na beste COO vanwege hun ervaring en uitgestrekte kustlijn die ideaal is voor het kweken van garnalen. Er zijn twee soorten garnalenkwekerijen in Indonesië – intensieve kwekerijen en afgelegen extensieve kwekerijen. Intensieve Indonesische kwekerijen maken gebruik van meer geavanceerde technologieën. Hierdoor worden de kwaliteit en de opbrengst steeds verder verbeterd. Bovendien beschikken veel Indonesische kwekerijen over goede verwerkingsmogelijkheden, waaronder gekookte garnalen met toegevoegde waarde.
Afgelegen garnalenkwekerijen in Indonesië delen geen gemeenschappelijke waterbronnen. Dit verhoogt de overlevingskansen van de garnalen doordat de kans op ziekteoverdracht wordt verkleind. Een gemeenschappelijk probleem bij afgelegen aquacultuurbedrijven is dat het vervoer van de garnalen meer tijd kost. Hoe verder de afstand, hoe langer het duurt voordat de garnalen de verwerkingsinstallatie bereiken. Minder tijd tussen de oogst en de verwerking betekent eindproducten van betere kwaliteit. De beste verwerkers in Indonesië verkorten de tijd tussen oogst en verwerking en produceren garnalen van ’s werelds beste kwaliteit.
4. Madagaskar
Madagaskar produceert enkele van de beste zwarte tijgergarnalen ter wereld – maar in een zeer beperkte capaciteit. Net als in Ecuador zijn de Madagaskische kwekerijen extensief; er worden minder garnalen per hectare gekweekt. Madagaskar verschilt van Ecuador doordat de kwekerijen meer geïsoleerd van elkaar liggen.
Van de paar duizend ton die jaarlijks wordt geproduceerd, komt bijna al het product in Europa of Azië terecht. Een groot deel van de garnalen uit Madagaskar komt in Frankrijk terecht. De garnaal uit Madagaskar is de enige soort garnaal die door het Franse Label Rouge is gecertificeerd. Label Rouge is een certificering die de hoogste normen voor de kwaliteit van zeevruchten garandeert. De kleine hoeveelheid die in de Verenigde Staten wordt ingevoerd, wordt geserveerd in toprestaurants en is zelden in supermarkten te vinden.
Conclusie
