Ik kijk normaal gesproken niet naar MMA-vechten. Ze zijn wreed, gewelddadig en, althans voor mij, moeilijk om naar te kijken. En toch, toen mijn buurman me uitnodigde om samen met zijn vrienden een “vechtavond” te houden, besloot ik dat ik maar een paar minuten zou “binnenvallen”. Twee uur later stond ik midden in een overvolle woonkamer met een stuk koude, half opgegeten pizza in mijn ene hand en een verkruimelend koekje in de andere, terwijl ik samen met mijn mannelijke kameraden uit volle borst “pak hem, pak hem!” riep in de richting van een 70-inch TV-scherm. Mijn interne constitutie maakte plaats voor mannelijke binding en om die heilige kwaliteit te vieren die “winnen” wordt genoemd.”
Voor veel mannen kan het huwelijk vergelijkbaar aanvoelen. Als we trouwen, winnen mannen. We vinken een belangrijk levensdoel af op de spreekwoordelijke lijst van dingen die je moet doen zolang je op aarde bent. We hebben gewonnen! Als getrouwde man hebben we de wedstrijd gewonnen, de eindstreep gehaald, GOAL!!! We hebben ons een weg gebaand door de massa’s mensen om die iemand te vinden, en in veel gevallen, om ons te settelen en ons voort te planten. Maar als en wanneer echtscheiding de kop opsteekt, kan dat voor mannen voelen als een verwoestend verlies. Voor ons mannen betekent het dat we die glimmende ring inleveren, en opscheprechten zoals zinnen als: “mijn vrouw.”
Als gescheiden man en vader van twee jongens, was de grootste klap voor mij de dag dat mijn ex en ik op de stippellijn van onze scheidingsovereenkomst tekenden, waardoor het officieel werd. Het voelde alsof ik een zuurverdiende titel was ontnomen waar ik zo hard voor had gewerkt. Negen jaar de onbetwiste kampioen zijn… klaar. Als dit klinkt alsof ik het einde van een huwelijk oversimplificeer, dan doe ik dat, en opzettelijk. Het feit blijft, voor veel mannen, echtscheiding betekent “game over,” of we zijn degenen die veroorzaakt of geïnitieerd af te breken. Maar geloof het of niet, echtscheiding betekent niet het einde van het leven, alleen het einde van het leven zoals we het misschien kennen.
Hier zijn vijf dingen die ik probeer mezelf eraan te herinneren als een niet-lang getrouwde man:
Het is voorbij en ik ben (steeds beter met zijn) OK met dat
Er is een theorie die ik heb, een maatschappelijke afspraak dat het huwelijk voor altijd zou moeten duren. Misschien heb je deze veronderstelling ook gevoeld. Het krachtigste middel dat ik heb op de momenten dat ik over mezelf oordeel, is eerlijk tegen mezelf te zijn. Dat betekent dat ik eerlijk tegen mezelf ben als ik zeg: “Mijn huwelijk is voorbij, maar het gezin dat we hebben gecreëerd zal altijd blijven bestaan.” Op een goede dag ben ik helder en ongetriggerd als ik deze waarheid onder ogen zie. Op andere dagen, niet zo veel. Voor de slechte dagen kan ik mijn vrienden bellen die me zullen helpen, niet door advies te geven, maar door gewoon naar me te luisteren. Moeilijk te geloven, ik weet het, maar mijn steun en toeverlaat, twee vrienden die ik mijn “Empathie-buddy’s van de Oostkust” noem, zijn er om te luisteren en empathie te tonen.
Het leven eindigt niet alleen omdat mijn huwelijk dat deed
Onlangs luisterde ik naar een opname van een geleide meditatie waarbij de begeleider iedereen vroeg om zich de volgende vijf jaar van hun leven voor te stellen. “Oh shit,” dacht ik. Ik kon het niet. Ik bleef maar hangen in de geesten van het verleden, het einde van mijn huwelijk. Ik was nog niet begonnen aan de toekomst. Gelukkig, na een paar keer naar de meditatie geluisterd te hebben, brak ik er doorheen en begon ik mogelijkheden te zien.
Het einde van mijn huwelijk maakt me geen loser
Wanneer de scheidsrechter in het leven je uittelt, AKA een einde van een relatie meemaakt zoals ik, is het gemakkelijk om te denken: “Ik ben er klaar mee.” De volgende zin, die ik niet heb bedacht, maar wel in elkaar heb geknutseld, gaat als volgt: “Scheiden is niet falen. Het is een diploma.” Dit is super behulpzaam en ik hoop dat het dat ook voor jou is.
Ik kan nog steeds een gelukkig mens zijn
Voor velen kan een scheiding lijken op een oneerlijke gevangenisstraf waarbij je gedwongen wordt om je dagen door te brengen in singlesbars en coffeeshops waar iedereen met iemand lijkt te zijn, te lachen, het leven te leven terwijl jij daar minachtend zit. Zijn er momenten dat ik met het bovenstaande te maken heb? Absoluut. En, er zijn dagen dat ik uitga, rondhang met vrienden, en het voelt fantastisch.
Ik hoef van mijn ex geen slecht/fout/verschrikkelijk persoon te maken omdat het niet lukte
Deze is echt bevrijdend. Het kan gemakkelijk zijn om de andere persoon de schuld te geven van het feit dat hij of zij dit tijdperk van uitdaging en strijd over ons heeft afgeroepen. Misschien is dat in sommige gevallen ook zo, maar de ex de schuld geven of onszelf de schuld geven, leidt niet tot gemoedsrust. Als mijn twee jongens zien dat hun moeder en ik met elkaar communiceren, dan zien ze oprechte glimlachen, horen ze gelach en merken ze hopelijk dat hun ouders op de best mogelijke manier met elkaar omgaan. En als mijn ex en ik een meningsverschil hebben, doen we dat offline. Vertaling: Als de jongens op school zitten of slapen.
Dus, de volgende keer dat je jezelf op het spreekwoordelijke doek van het leven vindt nadat je een levensveranderende klap hebt gekregen, onthoud dan dat een relatie die eindigt niet het einde van jou betekent. Wees bereid om te overwegen dat uw relatie u naar een plaats heeft gebracht die u misschien niet per se had gepland, maar die u desondanks kunt herstellen en waarin u kunt gedijen.
Dit verhaal werd gesyndiceerd. Lees het originele bericht van Cory Tyler op Medium.
Fatherly gaat er prat op waargebeurde verhalen te publiceren die worden verteld door een diverse groep vaders (en af en toe moeders). Interesse om deel uit te maken van die groep. E-mail verhaalideeën of manuscripten naar onze redactie op [email protected]. Kijk voor meer informatie bij onze FAQ’s. Maar je hoeft er niet over na te denken. We zijn echt enthousiast om te horen wat je te zeggen hebt.
