7 Fascinerende Feiten Over Bob Marley

Bob Marley was pas 36 jaar oud toen hij in 1981 aan kanker overleed, maar de in Jamaica geboren reggaelegende liet een enorme muzikale erfenis na.

Naast het verkopen van miljoenen albums – zijn retrospectieve Legend heeft sinds zijn debuut in 1984 meer dan 570 weken in de Billboard Top 200 gestaan – ontving Marley in 1978 de Vredesmedaille van de Verenigde Naties voor de Derde Wereld. In 1994 werd hij postuum opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. De BBC riep Marley’s “One Love” uit tot Song van het Millennium. En in 2001 kreeg Marley een Lifetime Achievement Award op de Grammy’s.

De muziek van Marley blijft muziek, mode, politiek en cultuur over de hele wereld inspireren en beïnvloeden. Maar zoals de zeven feiten hieronder illustreren, leefde hij een uitzonderlijk vol leven in een zeer korte tijd.

Hij had de denigrerende bijnaam “White Boy”

Nesta Robert Marley werd geboren op 6 februari 1945 in St. Ann Parish, Jamaica. Zijn vader was een blanke Britse marinekapitein genaamd Norval Sinclair Marley, die toen bijna 60 jaar oud was. Zijn moeder, Cedella, was een 19-jarig plattelandsmeisje. Vanwege zijn gemengde ras werd Bob gepest en kreeg hij van zijn buren de denigrerende bijnaam “White Boy”. Later zei hij echter dat die ervaring hem had geholpen deze filosofie te ontwikkelen: “Ik sta niet aan de kant van de blanke man, of de zwarte man. Ik sta aan de kant van God.”

Hij vond het leuk om mensen bang te maken door hun toekomst te voorspellen

Toen hij een klein kind was, leek Marley er een handje van te hebben om mensen bang te maken door met succes hun toekomst te voorspellen door hun handpalmen te lezen. Na een jaar in de getto’s van Kingston te hebben gewoond, keerde hij op zijn zevende terug naar zijn plattelandsdorpje en verklaarde dat het zijn nieuwe bestemming was om zanger te worden. Vanaf dat moment weigerde hij alle verzoeken om palmen te lezen. In zijn vroege tienerjaren woonde Marley in Kingston’s Trench Town, een wanhopig arme sloppenwijk.

Hij en zijn vrienden Bunny Livingston (voornaam, Neville O’Riley Livingston) en Peter Tosh (voornaam, Winston Hubert McIntosh) brachten veel tijd door met het luisteren naar rhythm and blues op Amerikaanse radiostations. Ze noemden hun band de Wailing Wailers (later afgekort tot de Wailers) omdat ze getto-lijders waren. Als praktiserende Rastafari’s lieten ze hun haar in dreadlocks groeien en rookten ze ganja (marihuana) omdat ze geloofden dat het een heilig kruid was dat verlichting bracht.

Hij werd internationaal beroemd

De Wailers namen in de jaren zestig op voor kleine Jamaicaanse labels, in die tijd werd ska het populaire geluid. Marley’s teksten namen een meer spirituele wending, en de Jamaicaanse muziek zelf was aan het veranderen van de springerige ska beat naar de meer sensuele ritmes van rock steady. Toen de groep in het begin van de jaren zeventig tekende bij Island Records, werden ze populair bij een internationaal publiek.

Hij produceerde een reeks politiek geladen albums

Toen Livingston en Tosh vertrokken voor solocarrières, huurde Marley een nieuwe band en nam hij het middelpunt in handen als zanger, songwriter en ritmegitarist. Hij produceerde een reeks politiek geladen albums die het scherpe sociale bewustzijn weerspiegelden dat zijn teksten ging bepalen. Hij schreef over de stijgende werkloosheid, de gerantsoeneerde voedselvoorraden en het alomtegenwoordige politieke geweld dat hij in Jamaica zag, wat hem tot een invloedrijk cultureel icoon maakte.

In 1976, twee dagen voordat hij een gratis “Smile Jamaica” concert zou geven, bedoeld om de spanningen tussen strijdende politieke groeperingen te verminderen, viel een onbekende schutter hem en zijn entourage aan. Hoewel de kogels Bob en zijn vrouw Rita Marley schampten, brachten zij een menigte van 80.000 mensen in vervoering toen beiden het podium betraden met de Wailers. Het gebaar van uitdagend overleven versterkte zijn legende en zette zijn politieke visie verder kracht bij, wat resulteerde in de meest militante albums uit zijn carrière.

Marley had verschillende kinderen en adopteerde ook kinderen

Een kleine geschiedenis van Marley en zijn vrouw Rita: Hij trouwde met haar toen hij 21 was (ze was toen een lerares op een zondagschool) en bleef met haar getrouwd tot aan zijn dood. Hij adopteerde haar dochter en tijdens hun huwelijk kregen ze samen vier kinderen. Marley had nog minstens acht kinderen met acht verschillende vrouwen. Geruchten zinspeelden op verschillende andere niet opgeëiste kinderen, maar de officieel genoemde zijn: Imani, Sharon, Cedella, David (aka Ziggy), Stephen, Robbie, Rohan, Karen, Stephanie, Julian, Ky-Mani, Damian en Madeka.

Hij staat aan het hoofd van een wereldwijd marihuanamerk

Zoals celebrity-endorsements gaan, lijkt het zeker een perfecte pasvorm: Onder het label Marley Natural, is de reggae-icoon de frontman van een wereldwijd marihuanamerk. De producten omvatten “Jamaicaanse cannabissoorten van erfgenamen” – naar verluidt dezelfde waar Marley zelf van zou hebben genoten – samen met rookaccessoires, crèmes, lotions en andere artikelen. Marley’s dochter Cedella noemt het merk een “authentieke manier om zijn nalatenschap te eren door zijn stem toe te voegen aan het gesprek over cannabis en te helpen een einde te maken aan de sociale schade die door het verbod wordt veroorzaakt. Mijn vader zou zo blij zijn om te zien dat mensen de helende kracht van het kruid begrijpen.”

Hij is een van de best verdienende dode beroemdheden

In eind 2018, Forbes Magazine vermeldde Marley als vijfde op de lijst van de best verdienende dode beroemdheden. Naast Marley Natural heeft zijn familie ook licentiemerken van koffie, audioapparatuur, kleding en lifestyle-goederen. Natuurlijk heeft Marley ook meer dan 75 miljoen albums verkocht in de afgelopen twee decennia. Legend, een retrospectief van zijn werk, is het best verkochte reggae-album ooit. Internationaal zijn er meer dan 12 miljoen exemplaren van verkocht en elke week komen er enkele duizenden nieuwe bij.

Marley stierf op 11 mei 1981 in Miami aan kanker. Zijn lichaam werd teruggevlogen naar Jamaica om begraven te worden en op één dag liepen 40.000 mensen langs zijn kist toen zijn lichaam in Jamaica’s National Arena lag.