Een 5-jarig non-verbaal kind met een autismespectrumstoornis (ASS) werd opgenomen op de kinderafdeling met nieuwe agitatie en zelfverwondend gedrag. Zijn ouders beschreven hem als een aangenaam kind zonder eerdere episodes van zelfverwonding. Vier dagen voor de opname merkten de ouders nieuwe prikkelbaarheid op, gevolgd door 2 dagen van zelfverwonding in het gezicht zonder duidelijke aanleiding. Hij sloeg steeds vaker met gesloten vuist in het gezicht, en moest door de ouders in bedwang worden gehouden om verder letsel te voorkomen. Autoritten en ibuprofen boden slechts tijdelijke verlichting. Hij dronk zo weinig mogelijk vloeistof en at geen vast voedsel gedurende 2 dagen. De ouders ontkenden veranderingen in de omgeving of routine en ontkenden recente reizen, zieke contacten, koorts, hoest, otalgie, braken, diarree, en constipatie. Bij het onderzoek was het kind alert maar angstig en onrustig en droeg gewatteerde wanten toen zijn ouders probeerden hem te kalmeren door hem in een kinderwagen te duwen. Hij had meerdere gebieden met ernstige kneuzingen en zwellingen in het gezicht in de rechter periorbitale zone, wang en kaak. De rest van het lichamelijk onderzoek was onopvallend. De laboratoriumresultaten omvatten een leukocytose met linkse verschuiving, een normaal metabolisch paneel, en een verhoogde creatine kinase. Andere onderzoeken waren een normale lumbaalpunctie, röntgenfoto van de borst, computergestuurde tomografie van hoofd en gezicht zonder contrast, en magnetische resonantiebeeldvorming van de hersenen. Een tandartsconsultant onderzocht hem en constateerde een doorkomende kies, maar geen tandbederf of abcessen. Er werd een psychiatrische evaluatie aangevraagd omdat er geen duidelijke medische oorzaak was voor het ongemak van de patiënt.
