‘Scarface’
Gezien zijn duizelingwekkende succes in de jaren zeventig, beleefde Pacino’s film-acteercarrière een relatieve stilte in het decennium dat volgde. Met uitzondering van zijn rol als gekke drugsdealer Tony Montana in de Brian De Palma geregisseerde hit Scarface (1983), Pacino’s andere films uit dit tijdperk waren beduidend minder succesvol en zijn rollen minder memorabel. Cruising (1980), Auteur! Author! (1982) en Revolution (1985) waren allemaal commerciële en kritische flops.
Maar in deze tijd Pacino maakte ook een succesvolle terugkeer naar het podium. In 1983 ontving hij een Drama Desk Award nominatie voor zijn optreden in het David Mamet toneelstuk American Buffalo, en in 1988 kreeg hij lovende kritieken voor zijn vertolking van Marc Antony in een New York Shakespeare Festival productie van Julius Caesar. Daarna keerde Pacino terug op het scherm in de thriller Sea of Love uit 1989, waarmee hij uiteindelijk zijn stercapaciteit opnieuw vestigde.
‘Dick Tracy,’ ‘Scent of a Woman’
In 1990 was Pacino te zien in twee films-The Godfather: Part III en Dick Tracy. Zijn rol in de laatste leverde hem zijn eerste Academy Award-nominatie in meer dan een decennium op en markeerde de eerste in een gestage reeks van rollen in hitfilms in de jaren die volgden. In de eerste helft van de jaren negentig kreeg Pacino lovende kritieken voor zijn werk in films als Frankie and Johnny (1991), met Michelle Pfeiffer, en Carlito’s Way (1993). En hij kreeg zijn eerste Academy Award voor zijn hoofdrol als blinde man in Scent of a Woman (1992), terwijl hij ook genomineerd werd in de categorie bijrolspelers voor zijn rol in Glengarry Glen Ross (1992).
‘Donnie Brasco,’ ‘Any Given Sunday’
In de tweede helft van het decennium hielpen rollen in films als Michael Mann’s Heat (1995), gangsterfilm Donnie Brasco (1997), bovennatuurlijke thriller The Devil’s Advocate (1997), Oliver Stone’s voetbalklassieker Any Given Sunday (1999) en de Academy Award-winnende The Insider (1999) Pacino zowel bezig als relevant te houden. Hij vulde zijn agenda aan met het schrijven, regisseren en spelen in de documentaire Looking for Richard, een verkenning van William Shakespeare’s Richard III.
‘Insomnia,’ ‘Angels in America’
In 2000 werd Pacino 60 jaar. Dit remde zijn productieve carrière echter nauwelijks af. In 2002 speelde hij in vier films: de Christopher Nolan-thriller Insomnia en de slechts matig succesvolle films People I Know, S1m0ne en The Recruit. Het jaar daarop won hij een Emmy Award voor zijn rol in de verfilming van het Tony Kushner toneelstuk Angels in America, en in 2004 leefde hij zijn liefde voor het werk van Shakespeare nog eens uit door te verschijnen in een filmversie van De koopman van Venetië.
‘Ocean’s Thirteen’
In 2007 maakte de acteur deel uit van het all-star ensemble van de kaskraker Ocean’s Thirteen en verscheen de DVD box set Pacino: An Actor’s Vision. Daarna speelde hij samen met De Niro in het politiedrama Righteous Kill uit 2008, portretteerde Jack Kevorkian in de tv-film You Don’t Know Jack (2010) – waarvoor hij zijn tweede Emmy Award ontving – en hernam het David Mamet-stuk Glengarry Glen Ross, dit keer in een Broadway-productie uit 2012 waarin ook Bobby Cannavale een hoofdrol vertolkte.
‘Phil Spector’
Pacino werkte samen met Mamet aan de tv-film Phil Spector uit 2013, om de beroemde getroebleerde muziekproducent te portretteren, voordat hij hoofdrollen op zich nam in indie-projecten als Manglehorn (2014) en Danny Collins (2015). In de laatste film, met Annette Bening, Jennifer Garner en Christopher Plummer in de hoofdrollen, speelt Pacino een rockster die zijn zoon (Cannavale) opzoekt nadat hij hoort van een onbestelde brief van John Lennon.
‘Paterno,’ ‘Once Upon a Time,’ ‘The Irishman’
Na rollen in de films The Pirates of Somalia en Hangman uit 2017, keerde Pacino terug naar de schijnwerpers als de titulaire Penn State-voetbalcoach in het middelpunt van een schandaal rond seksueel misbruik van kinderen in Paterno (2018). Hij voegde zich vervolgens bij de met sterren bezaaide cast van Quentin Tarantino’s Once Upon a Time in Hollywood (2019), voordat hij later dat jaar werd herenigd met Scorsese en De Niro om de noodlottige vakbondsbaas Jimmy Hoffa te spelen in The Irishman, een rol die hem zijn negende Academy Award-nominatie opleverde.
Pacino keerde vervolgens terug naar het kleine scherm met het februari 2020-debuut van Amazon’s Hunters, als de leider van een groep burgerwachten die erop uit zijn om een nazi-opleving in het Amerika van de jaren 1970 te dwarsbomen.
Awards and Honors
Met ingang van 2019 heeft Pacino één Oscar, twee Emmy’s, twee Tonys en vier Golden Globe Awards gewonnen. Hij ontving in 2007 een Lifetime Achievement Award van het American Film Institute. In december 2016 werden Pacino en zijn veelgeprezen optredens gevierd tijdens de 39e Kennedy Center Honors.
Persoonlijk leven
Al Pacino is een levenslange vrijgezel. Hij is echter wel vader van drie kinderen: een dochter uit een relatie met zijn vroegere acteercoach Jan Tarrant en een dochter en een zoon uit een langdurige relatie met actrice Beverly D’Angelo. In de loop der jaren is Pacino ook romantisch in verband gebracht met Keaton, Penelope Ann Miller, Lucila Sola en Meitel Dohan.
