Ik schreef dit stuk oorspronkelijk vijf jaar geleden toen Sarah Jessica Parker 50 werd en ze weer op HBO te zien was in haar nieuwe show DIVORCE, maar ik had pas nu de moed om het te publiceren. Op dat moment werd ze (en ik zou zeggen nog steeds) het meest geassocieerd met SEX AND THE CITY. Ik wilde echt iets schrijven over SJP om haar te eren, dat dit zijdelingse ‘paardengezicht’ gesprek achterwege liet. Het laatste wat ik wilde was het op de voorgrond plaatsen – ik bedoel, walgelijk, wat een manier om iemand een gelukkige verjaardag te wensen. Dat is een deel van de reden waarom het zo lang duurde voordat ik deze publiceer knop indrukte. Maar de waarheid is dat elke keer als ik in een gesprek over SJP of S&TC terecht kom (wat zeker niet meer zo vaak gebeurt als vroeger, maar het komt nog steeds ter sprake) en ik mijn algemene adoratie uitspreek er altijd minstens één persoon in de groep is – meestal een man, maar soms ook vrouwen, die haar uiterlijk op een negatieve manier ter sprake moet brengen. IEDERE KEER. Het is alsof ze haar niet kunnen laten bestaan als een aantrekkelijk persoon in entertainment – ze voelen de behoefte om een soort asterisk naast haar naam te zetten. En het maakt me zo boos elke keer, zoals ugh.. echt? Waarom zou je het daar nemen? Dus besloot ik te proberen uit te leggen waarom deze tragedie me zo kwaad maakt. Ten eerste is deze vrouw niet onaantrekkelijk. En als ze niet beroemd was en gewoon een vrouw in een bar met vrienden, dan ben ik er zeker van dat 99% van de mannen die haar niet erg aantrekkelijk vinden, graag haar nummer zouden krijgen of haar mee naar huis zouden nemen als ze konden. Met haar lichaam, haar haar, haar ogen, haar zelfvertrouwen zouden ze haar waarschijnlijk verkiezen boven 85-90% van de vrouwen in de bar. Ik bedoel, ik denk dat ik het zou weten, want ik zie de meisjes waar deze mannen mee flirten, uitgaan en mee trouwen. En dat is geen kritiek op die vrouwen, dit is gewoon een verklaring dat de meeste vrouwen, REGULIERE vrouwen, geen supe-symmetrische schoonheidskoninginnen zijn recht uit een Victoria’s Secret foto-shoot – weet je wat ik bedoel? Ze is goed genoeg voor je IRL, maar in je entertainment – “Ik snap het gewoon niet”? Hou je kop, gast!
- “Do I strut, am I a strutter? – Carrie Bradshaw
- “Ik… ik kan me niet voorstellen dat ik over een landingsbaan loop waar alle mensen me zitten te beoordelen.” – Carrie Bradshaw
- “Ik wil niet dat mensen denken dat ik het verschil niet kan zien tussen een model en mij.” – Carrie Bradshaw
- “Winkelen is mijn cardio.” – Carrie Bradshaw
- “Een man krijgt meer macht als hij ouder wordt, een vrouw verliest die.” – Gloria Steinem
“Do I strut, am I a strutter? – Carrie Bradshaw
SJP komt over met een geweldig gevoel van eigenwaarde, ze weet dat ze glamoureus is en veel te bieden heeft. Toch stoort dat zo veel mensen. Als ze meer gemarginaliseerd zou zijn in haar show en misschien meer haar komedie kant zou laten zien en haar vrouwelijke charmes zou bagatelliseren – in zekere zin zou erkennen en zelfs verontschuldigen dat ze niet aan een denkbeeldige norm voldoet – dan zouden mensen bijna nooit zulke gemene dingen zeggen. Maar ze erkent of verontschuldigt zich nergens voor. Wat haar dit oplevert; “ik snap het gewoon niet,” “ze is niet zo heet,” “ze is niet heet,” helemaal tot aan – “ze heeft een paardengezicht!” (Alsof wie jou wat gevraagd heeft!? En wie denk je wel dat je bent, je bent geen Zac Efron!) En ik denk dat meer vrouwen zich kunnen identificeren met SJP dan met Margo Robbie of Kate Upton. Dus als mensen zo vrijuit en venijnig achter haar uiterlijk aangaan, is dat voor mij meer dan alleen maar een aanval op een actrice die ik niet ken, het gaat over de oorlog tegen het zelfvertrouwen van vrouwen. En dat brengt me bij de titel van dit essay, als SJP een paardengezicht is…? Ik huiver bij de gedachte wat ik ben.
“Ik… ik kan me niet voorstellen dat ik over een landingsbaan loop waar alle mensen me zitten te beoordelen.” – Carrie Bradshaw
Echte praatjes: We hebben allemaal wel eens een spiegel gehad waarin we onze tekortkomingen hebben afgestraald als een catharsische daad van emotioneel snijden. Dus het hele paardengezicht ding, zoals het SJP betreft en in verschillende dierlijke gelijkenissen uitwaaiert naar miljoenen andere vrouwen die zich met haar identificeren, is bijzonder pijnlijk. Omdat het op de een of andere manier een weerspiegeling is van de ergste angsten die we over onszelf hebben. Iets wat onze geliefden nooit zouden willen dat we internaliseren. Zoals bro (de koninklijke bro), je kwetst onze collectieve gevoelens, het is waanzinnig wreed. Voor wat? Denk je dat je een badge verdient door ‘bedriegers’ aan te geven? Dat doe je niet!
“Ik wil niet dat mensen denken dat ik het verschil niet kan zien tussen een model en mij.” – Carrie Bradshaw
Zie SJP is gewoon een persoon, ze is net als Bruce Wayne op die manier. Ze is niet geboren 5’10 met super schoonheids krachten en ze heeft nooit anders beweerd. Batman is zo’n krachtig figuur voor zovelen omdat hij in tegenstelling tot Superman of Thor gewoon een man is, een hardwerkende, slimme, gewone superrijke man. En dat is een deel van de reden dat SJP en Carrie Bradshaw zo geliefd zijn bij zovelen. Als zij het kan… kan ik het misschien ook. Maar… wat precies doen?
Zij maakt toegankelijk – wat ons is wijsgemaakt dat ontoegankelijk voor ons is. Carrie Bradshaw’s verschijning in contrast met de scherm schoonheidskoninginnen van het verleden wierp in scherp reliëf onze ideeën over wat er nodig is om “protagonist hot” zijn. En als je als vrouw in het publiek ook nog eens de hoofdrol speelt in de film van je eigen leven, is dat een les die echt resoneert. We zagen dat het eigenlijk veel meer te maken heeft met hoe je jezelf ‘carrieert’ dan met de grootte van je neus. Je kunt een vrouwelijke, sierlijke, modieuze, seksuele vrouw zijn – als volwassene (niet alleen tussen de leeftijd van 17-28) – als dat is wat je wilt. De show had een manier om naar het fysieke uiterlijk van vrouwen te kijken en een bril half vol te zien in plaats van half leeg. Ik vind het super empowerend en haalt echt de scherpe kantjes van al die druk af, je weet wel, het soort dat anders gelukkige jonge meisjes massaal naar plastische chirurgen leidt (niet dat daar iets mis mee is). Maar Carrie Bradshaw’s prestatie van zichzelf was niet alleen houding en zoals ze er nu uitziet. Zeker niet, ze was erg trots op haar uiterlijk. Ik denk dat dat ook iets is waar mensen een probleem mee hadden, zo van waarom probeert ze het eigenlijk of zo? Maar haar streven om op haar best te zijn, is voor mij haar meest inspirerende kwaliteit.
“Winkelen is mijn cardio.” – Carrie Bradshaw
Carrie Bradshaw doet niet veel aan lichaamsbeweging in de show, maar het is overduidelijk dat SJP haar weg weet in een Pilates studio. Het leven na je 30ste is het MEEST van je leven. En ik wil het niet doorbrengen met achterom kijken naar oude foto’s van mezelf, me verdrietig voelend over hoe de tijd me heeft verwoest. SJP is een les dat je veel meer controle hebt dan je denkt over hoe goed je ouder wordt. Het vergt werk bla bla bla, maar het is zo goed te doen (zegt een vrouw zonder kinderen) als je het een prioriteit voor jezelf maakt. Ze leerde me ook dat een van de beste dingen die ik als vrouw boven de 30 voor mezelf kan doen, was om naar de sportschool te gaan en mijn schouders en borst op te bouwen. Het is als een facelift voor je torso! Alles gaat omhoog en voor je het weet sta je met blote armen in een rugloze jurk op je 35ste verjaardagsfeestje. Waarom niet?
“Een man krijgt meer macht als hij ouder wordt, een vrouw verliest die.” – Gloria Steinem
Dit brengt me bij het onderwerp leeftijd. Een vriend wees me erop dat veel van de controverse rond SJP’s uiterlijk tijdens het runnen van S&TC voortkwam uit de combinatie van haar leeftijd en haar uiterlijk echt. In haar twintiger jaren is dat minder een punt van discussie. Maar deze show, die meestal draaide om het seksleven van vrouwen boven de 35, werd ontvangen als een soort subversief voor broeders overal. In de aflevering 20 SOMETHING GIRLS VS 30 SOMETHING WOMEN, bladert Carrie door een fotoalbum dat haar leven in de jaren 20 voorstelt. In een cultuur waar zelfs oude mensen je alleen maar adviseren om “nooit oud te worden” is het super verfrissend om Carrie’s afgemeten kijk op ouder worden te horen. Ze ziet in haar jongere jaren onderwezen, zachte, gladde huid zeker; maar ook mode faux paux, vreselijke appartementen, onervaren partners, en de angst om blut te zijn. Carrie is vooruitstrevend; ze kijkt vooruit met opgetogenheid, niet achteruit met melancholie. Dit is een essentieel onderdeel van wat SJP doet voor haar publiek; ze stompt vadertje tijd in de maag. SJP rebelleert tegen een patriarchaat dat probeert de macht van een vrouw te stelen naarmate ze ouder wordt. Ik denk dat dit een grote rol speelt in de reden dat bro’s overal het gevoel hebben dat het hun plicht is om shit te praten – gotta hold up that patriarchy.
In het slot van uw eer; ik betoog dat het de perfecte casting van Sarah Jessica Parker als Carrie Bradshaw is die normale meisjes de moed heeft gegeven om zichzelf te zien als ‘protagonist hot’ in de film van hun eigen leven, en hoe durven een stelletje vieze bro’s (en gemene meisjes) te proberen dat weg te nemen.
