Anne Brontë, pseudoniem Acton Bell, (geboren 17 jan. 1820, Thornton, Yorkshire, Eng.-gestorven 28 mei 1849, Scarborough, Yorkshire), Engels dichteres en romanschrijfster, zuster van Charlotte en Emily Brontë en schrijfster van Agnes Grey (1847) en The Tenant of Wildfell Hall (1848).
De jongste van zes kinderen van Patrick en Marie Brontë, Anne werd onderwezen in het huis van de familie in Haworth en op de Roe Head School. Samen met haar zus Emily bedacht ze het denkbeeldige koninkrijk Gondal, waarover ze versjes en proza schreven (de laatste zijn nu verloren gegaan) van de vroege jaren 1830 tot 1845. Ze werd in 1839 korte tijd gouvernante en daarna opnieuw voor vier jaar, 1841-45, bij de Robinsons, de familie van een geestelijke, in Thorpe Green, bij York. Daar voegde haar onverantwoordelijke broer Branwell zich in 1843 bij haar, met de bedoeling om als tutor te dienen. Anne keerde in 1845 naar huis terug en werd kort daarop gevolgd door haar broer, die was ontslagen op beschuldiging van vrijen met de vrouw van zijn werkgever.
In 1846 droeg Anne 21 gedichten bij aan Poems by Currer, Ellis and Acton Bell, een gezamenlijk werk met haar zusters Charlotte en Emily. Haar eerste roman, Agnes Grey, werd samen met Emily’s Wuthering Heights gepubliceerd in drie delen (waarvan Agnes Grey het derde was) in december 1847. De ontvangst van deze delen, in verband gebracht met de immense populariteit van Charlottes Jane Eyre (oktober 1847), leidde tot een snelle publicatie van Annes tweede roman (opnieuw als Acton Bell), The Tenant of Wildfell Hall, gepubliceerd in drie delen in juni 1848; het boek verkocht goed. Tegen het eind van het jaar werd ze ziek door tuberculose en in mei daarop overleed ze.
Haar roman Agnes Grey, waarschijnlijk begonnen in Thorpe Green, beschrijft het leven van een gouvernante op een heldere en soms humoristische manier. George Moore noemde het “eenvoudig en mooi als een jurk van neteldoek.” The Tenant of Wildfell Hall geeft een onverbloemd beeld van de losbandigheid en verloedering van de eerste echtgenoot van de heldin en plaatst daar tegenover de Arminiaanse overtuiging, tegengesteld aan de Calvinistische predestinatie, dat geen enkele ziel uiteindelijk verloren zal gaan. Haar openhartigheid veroorzaakte enig schandaal, en Charlotte betreurde het onderwerp als morbide en niet passend bij de aard van haar zus, maar het krachtige schrijven geeft aan dat Anne er niet alleen een morele verplichting in zag, maar ook een mogelijkheid tot artistieke ontwikkeling.
