Achtergrond: Het gebruik van allografts voor voorste kruisband (ACL) reconstructie bij jonge atleten is controversieel. Er zijn geen langetermijnresultaten gepubliceerd waarin tibialis posterior allograften worden vergeleken met hamstring autografts.
Doel: Het evalueren van de lange termijn resultaten van primaire ACL reconstructie met behulp van een allograft of autograft.
Studieopzet: Gerandomiseerde gecontroleerde trial; Level of evidence, 1.
Methoden: Van juni 2002 tot augustus 2003 werden patiënten met een symptomatische ACL-deficiënte knie gerandomiseerd om ofwel een hamstring autograft ofwel een tibialis posterior allograft te ontvangen. Alle transplantaten waren afkomstig van één enkele weefselbank, aseptisch verwerkt en vers ingevroren zonder eindbestraling. De fixatie van de transplantaten was in alle knieën identiek. Alle patiënten volgden hetzelfde postoperatieve revalidatieprotocol, dat geblindeerd was voor de therapeuten. Preoperatieve en postoperatieve evaluaties werden uitgevoerd via onderzoek en/of telefoon en internet-gebaseerde vragenlijst om de functionele en subjectieve status te bepalen aan de hand van gevestigde kniemetriek. De primaire uitkomstmaten waren integriteit van het transplantaat, subjectieve stabiliteit van de knie, en functionele status.
Resultaten: Er waren 99 patiënten (100 knieën); 86 waren mannen, en 95% waren actieve militairen. Beide groepen waren vergelijkbaar in demografie en preoperatief activiteitenniveau. De gemiddelde en mediane leeftijd van beide groepen waren identiek, respectievelijk 29 en 26 jaar. Concomitante meniscale en chondrale pathologische afwijkingen, microfractuur en meniscaal herstel uitgevoerd op het moment van reconstructie waren vergelijkbaar in beide groepen. Minimaal 10 jaar (range, 120-132 maanden) na de operatie werd contact opgenomen met 96 patiënten (97 knieën) (2 patiënten waren overleden, en 1 kon niet worden gelokaliseerd). Er waren 4 (8,3%) mislukte autografts en 13 (26,5%) mislukte allografts die een revisie-reconstructie vereisten. Bij de overige patiënten waarvan het transplantaat intact was, was er geen verschil in de gemiddelde Single Assessment Numeric Evaluation, Tegner, of International Knee Documentation Committee scores.
Conclusie: Minimaal 10 jaar na ACL-reconstructie in een jonge atletische populatie, waren meer dan 80% van alle transplantaten intact en hadden ze hun stabiliteit behouden. Patiënten die een allograft hadden, faalden echter meer dan 3 keer vaker dan patiënten met een autograft.
