Op 7 maart 1914 sloeg George Herman Ruth Jr. zijn eerste homerun als professioneel honkbalspeler en kreeg hij in Fayetteville de bijnaam “Babe”.
Ruth begon met honkbal in zijn geboorteplaats Baltimore. Op 19-jarige leeftijd herkende Jack Dunn, manager van de Baltimore Orioles, zijn talent en tekende hem voor zijn eerste profcontract. Een paar weken later vertrok het team naar Fayetteville op weg naar Florida voor de voorjaarstraining.
Terwijl in Fayetteville vernamen de spelers dat Dunn Ruth wettelijk had geadopteerd om hem bij de Orioles te houden. Dat, gecombineerd met het feit dat Ruth op de liften van het Lafayette Hotel speelde, leidde ertoe dat de oudere spelers hem plaagden als “Dunn’s baby,” later afgekort tot “Baby” en “Babe.”
In de laatste inning van de oefenwedstrijd op de Cape Fear Fair Ground sloeg Ruth een lange homerun. Hij beschreef hem als volgt: “Ik sloeg hem zoals ik alle andere sloeg, door goed naar de worp te kijken toen die naar de plaat kwam, mijn lichaam in een backswing te draaien en hem dan zo hard te slaan als ik kon zwaaien.” Ruth merkte later op, “Ik kwam in een aantal grotere plaatsen dan Fayetteville na dat, maar verdomd weinig zo spannend. “
