Since COVID-19 and the nation’s response to the pandemic have disrupted daily life in the U.S., Barna data show that churchgoers across the country have been rethinking their once routine Sunday morning experience. In mei 2020, tijdens de eerste piek van sociale distantiëringsmaatregelen, had bijna de helft van de volwassen kerkgangers in de afgelopen vier weken geen online kerkdienst gestreamd, en één op de drie praktiserende christenen was tijdens COVID-19 gewoon gestopt met het bezoeken van de kerk. Sommige van deze cijfers kunnen getuigen van de rol die de fysieke gemeenschap speelt bij het aanmoedigen van regelmatige kerkgang en betrokkenheid. Net als geloofsleiders in het hele land hebben we ons afgevraagd wat christenen het meest waarderen in hun wekelijkse eredienstervaring – en zijn dit misschien dingen die moeilijk te reproduceren zijn in digitale diensten?
Een aspect van de “nieuwe zondagochtend” dat grotendeels is beïnvloed door sociale distantierichtlijnen is groepsuitingen van aanbidding, zoals gezamenlijk zingen of de communie doen. Dit artikel werpt een blik op enkele pre-COVID-gegevens om de aanbiddingsstijlen en voorkeuren van gelovigen in verschillende generaties, denominaties en etnische groepen te belichten.
62 procent van de ouderlingen geeft de voorkeur aan traditionele aanbidding – slechts 38 procent van de millennials zegt hetzelfde
Bidding door middel van muziek en zang is een onderdeel van bijna elke christelijke traditie en eredienst, maar de stijlen van muziek variëren tussen generaties, culturen en denominaties, om er maar een paar te noemen. Begin 2020 vroeg Barna praktiserende christenen aan wat voor soort muziek zij de voorkeur geven. Meerdere keuzes waren toegestaan en omvatte alles van liturgisch tot levendig.
Misschien niet verrassend, zijn enkele van de meest opmerkelijke verschillen te vinden onder de verschillende leeftijdsgroepen. In vergelijking met andere generaties kiezen ouderlingen het vaakst voor gezangen (66% vs. 45% Boomers, 32% Gen X, 19% Millennials) en een traditionele stijl (62% vs. 51% Boomers, 39% Gen X, 38% Millennials) voor de eredienst. Anderzijds neigen millennials na de traditionele eredienst naar een levendige (30% vs 21% Gen X, 23% Boomers, 15% Ouderen) en charismatische eredienst (18% vs 13% Gen X, 10% Boomers, 9% Ouderen), maar staan ze ook meer dan oudere volwassenen open voor een meer contemplatieve vorm (17% vs 8% Gen X, 9% Boomers, 8% Ouderen). Gen X en Boomers lopen niet achter of voorop als het gaat om hun voorkeuren voor aanbidding; hun antwoorden overbruggen de kloof tussen Millennials en Ouderen.
De geloofsovertuiging speelt natuurlijk ook een grote rol in de manier waarop mensen hun voorkeur voor aanbidding vormgeven. Christenen die naar een reguliere en een niet-reguliere kerk gaan, lijken wat betreft de meeste muziek- en aanbiddingsvoorkeuren gelijk op te gaan, maar er is één opmerkelijk verschil in het verlangen naar liturgische expressie. Aanhangers van mainline kerken hebben significant meer kans dan die van niet-mainline kerken om deze vorm van aanbidding te prefereren (14% vs. 7%).
Over etnische of raciale lijnen geeft bijna de helft van alle blanke christenen de voorkeur aan een traditionele stijl van aanbidding (49% vs. 38% van alle etnische minderheden) en hymnen (44% vs. 25% alle etnische minderheden). Meer dan de helft van de zwarte praktiserende christenen geeft aan gospelzang te willen (56% vs. 20% blank), een stijl die ook de voorkeur heeft van Latijns-Amerikaanse praktiserende christenen (31%). Deze paar verschillen duiden op de verschillende manieren waarop gemeenten met verschillende raciale achtergronden de zondagse eredienst verkiezen. Wegens de geringe steekproefomvang kunnen de gegevens voor Aziatische christenen in de V.S. niet in deze specifieke analyse worden opgenomen.
Eén derde van de millennials zegt dat bidden in tongen deel moet uitmaken van de wekelijkse eredienst
Nu we verder kijken dan muziek en stijlen van erediensten, wil Barna ook meer te weten komen over het belang van specifieke elementen van eredienst of geloofsuiting, zoals het lezen van de liturgie, hardop bidden of de communie, vooral als het gaat om de wekelijkse routines van praktiserende christenen.
In alle leeftijdsgroepen worden aanbidding door middel van zang en hardop bidden gezien als de centrale praktijken. Ouderen hechten consequent meer belang aan een reeks wekelijkse aanbiddingsvormen, behalve als het gaat om de pinkster- of charismatische daad van “glossolalie”, of wat meer algemeen wordt aangeduid als bidden in tongen of gebedstaal. Ondertussen is meer dan een derde van de Millennials (36%) van mening dat dit een belangrijke uitdrukking is die een wekelijks onderdeel van hun aanbiddingservaring zou moeten zijn. Slechts één op de vijf Gen X (20%), 14 procent van de Boomers en 6 procent van de Ouderen zeggen hetzelfde. Deze generatiebevindingen komen overeen met Barna’s eerdere rapportage over charismatisch christendom. Bij alle andere opties volgen de Millennials een patroon van voorkeur dat vergelijkbaar is met dat van oudere gelovigen, maar ze zijn minder geneigd om elke specifieke aanbiddingspraktijk als belangrijk te bestempelen.
Terwijl er weinig verschillen werden gevonden in de voorkeuren van mainline en non-mainline gemeenteleden voor de stijl van aanbidding, werd er meer variatie ontdekt in wat elk van hen zou willen ervaren in hun wekelijkse aanbidding. Mainline protestanten zijn bijna twee keer zo vaak als niet-mainline protestanten van mening dat liturgie een onderdeel van hun wekelijkse eredienst moet zijn (60% vs. 32%) en nog eens twee op de vijf (44%) willen ook wekelijks ter communie gaan, in tegenstelling tot drie op de tien niet-mainline protestanten. Niet-mainline protestanten, die meer representatief zijn voor charismatische denominaties, zeggen meer dan drie keer zo vaak dat bidden in tongen of gebedstaal een belangrijk onderdeel is van de wekelijkse eredienst (23% vs. 7% mainline protestant).
Witte praktiserende christenen zijn ook meer geneigd dan alle niet-blanke respondenten om het verlangen uit te drukken naar wekelijkse erediensttradities zoals het deelnemen aan de communie (49% vs. 33%) en het lezen van de liturgie (49% vs. 36%). Ondertussen zijn etnische of raciale minderheden significant meer geneigd dan hun blanke leeftijdsgenoten om wekelijks in tongen te bidden (32% vs. 13%).
De pandemie heeft de manier waarop Amerikanen – vooral praktiserende christenen – omgaan met hun geloofsgemeenschappen drastisch veranderd, hoewel het ook volop gelegenheid heeft geboden voor individuen om hun wekelijkse eredienstervaring aan te passen met behulp van digitale hulpmiddelen. In het licht hiervan hebben Barna en projectpartner Gloo, de State of the Church, de ChurchPulse-tools en -metrics ontwikkeld, die pastors kunnen gebruiken om te meten of hun mensen het goed doen en hun organisatie floreert, zelfs in het midden van de disruptie.
Om de volledige versie van dit artikel te lezen, moet u zich abonneren op Barna Access Plus, onze nieuwe digitale abonnementsdienst. Barna Access is ook de thuisbasis van onze ChurchPulse-tools, die kunnen worden gebruikt met een gratis lidmaatschap om de bloei van uw gemeente te meten.
Commentaar op dit artikel en volg ons werk:
Twitter: @davidkinnaman | @barnagroup
Facebook: Barna Group
Over het onderzoek
De statistieken en op gegevens gebaseerde analyses in deze studie zijn afkomstig van een nationaal opinieonderzoek dat Barna heeft uitgevoerd onder 919 praktiserende christelijke volwassenen in de V.S. De antwoorden werden online verzameld tussen 18 februari en 5 maart 2020, met behulp van een nationaal representatief panel. De foutmarge voor deze gegevens is +/- 3,1% op het 95%-betrouwbaarheidsniveau.
Christenen zijn zelfgeïdentificeerde christenen, inclusief degenen die zich identificeren als katholiek, exclusief degenen die zich identificeren als mormoon of Jehova’s Getuige.
Praktiserende christenen identificeren zich als christen, zijn het er sterk mee eens dat het geloof zeer belangrijk is in hun leven en zijn in de afgelopen maand naar de kerk geweest.
Kerkgangers / Gekerkte volwassenen zijn in de afgelopen zes maanden naar de kerk geweest.
Mainline verwijst naar denominaties zoals American Baptist Churches USA, de Episcopal Church, Evangelical Lutheran Church of America, United Church of Christ, United Methodist Church en Presbyterian Church USA.
Non-mainline verwijst naar denominaties zoals charismatische / pinksterkerken, de Southern Baptist Convention, kerken in de Wesleyan-Holiness traditie en niet-confessionele kerken.
Foto door David Beale op Unsplash.
Over Barna
Barna research is een particuliere, niet-partijgebonden, for-profit organisatie onder de paraplu van de Issachar Companies. Gevestigd in Ventura, Californië, heeft Barna Group sinds 1984 primair onderzoek uitgevoerd en geanalyseerd om culturele trends met betrekking tot waarden, overtuigingen, houdingen en gedragingen te begrijpen.
