Dank je Wallis Annenberg en een speciale dank je wel aan decaan Willow Bay voor het uitnodigen van mij hier vandaag. En aan de ouders, nogmaals zeg ik, en aan de faculteit, vrienden, afgestudeerden, goedemorgen.
Ik wil een speciale shout out geven omdat ik blij was dat decaan Bay me uitnodigde, maar ik zou hier hoe dan ook zijn omdat een van mijn lieftallige dochtermeisjes naar de Annenberg School of Journalism gaat en vandaag haar masters krijgt, dus ik zou komen of ik nu sprak of niet. Dus een speciale shoutout naar een jonge vrouw die ik ontmoette toen ze in de zevende klas zat en het was het eerste jaar dat ik op zoek was naar slimme, pientere, gevende, veerkrachtige, vriendelijke, openhartige meisjes die “het” hadden – die factor die maakt dat je doorgaat, wat er ook gebeurt. En dit was het jaar dat ik iedereen individueel koos. En ik herinner me dat ze het kantoor binnenliep in een kleine township waar we interviews deden in heel Zuid-Afrika en ze kwam binnen en droeg een gedicht voor over haar leraar en toen ze de deur uitliep zei ik, “Dat is een ‘het’ meisje.” Thando Dlomo, ik ben hier om te zeggen dat ik zo trots op je ben. Een lange weg vanuit de township in Zuid Afrika en haar tante heeft 30 uur gevlogen om hier te zijn voor dit feest vandaag. Heel erg bedankt.
Vandaag kom ik met goed nieuws en slecht nieuws voor iedereen die zijn leven wil opbouwen rond zijn vermogen om te communiceren. Ik wil dus eerst het slechte nieuws vertellen, zodat het duidelijk is. Ik hou er altijd van om het slechte nieuws vooraf te vertellen, dus hier is het: Alles om ons heen, met inbegrip van – en in het bijzonder – het internet en de sociale media, wordt nu gebruikt om het vertrouwen in onze instellingen uit te hollen, zich te mengen in onze verkiezingen en een ravage aan te richten in onze infrastructuur. Het geeft adverteerders een kaart van onze diepste verlangens, het maakt het mogelijk dat verkeerde informatie welig kan tieren, dat de aandacht beperkt blijft en dat valse verhalen van nepwebsites rondjes draaien om de grote nieuwszenders. We hebben letterlijk in het verkeer gelopen terwijl we naar onze telefoons staarden.
Nu het goede nieuws: Veel van je ouders nemen je waarschijnlijk ergens heel speciaal mee naartoe voor het diner vanavond. Ik heb het gehoord. Ik kan een beetje beter doen dan dat. Nu ik wat van het slechte nieuws heb gepresenteerd, is het goede nieuws dat er echt een oplossing is. En de oplossing is ieder van jullie. Want jullie zullen de nieuwe redactionele poortwachters worden, een ambitieus leger van waarheidszoekers die zich zullen wapenen met de intelligentie, met het inzicht en de feiten die nodig zijn om het bedrog neer te slaan. Jullie zijn in een positie om al diegenen die nu het echte nieuws minachten, jullie zijn degenen die deze mensen in toom zullen houden. Waarom? Omdat jullie terug kunnen slaan en valse verhalen kunnen beantwoorden met echte informatie en jullie kunnen de zaken rechtzetten. En jullie hebben ook de mogelijkheid en de macht om een stem te geven, zoals Dean Bay zei, aan mensen die wanhopig nu hun verhaal moeten vertellen en hun verhaal verteld moeten krijgen.
En dit is wat ik zeker weet omdat ik het al een lange tijd doe: Als je de menselijkheid van de mensen van de verhalen die je vertelt kunt vangen, dan kom je veel dichter bij je eigen menselijkheid. En je kunt je vooringenomenheid confronteren en je kunt je geloofwaardigheid opbouwen en je instincten aanscherpen en je mededogen vergroten. Je kunt je gaven gebruiken, dat is waarvoor je hier echt bent, om de duisternis in onze wereld te verlichten.
Dit is dus wat ik ook weet: Dit moment in de tijd, dit is jouw tijd om op te staan. Dat is het. Ook al kun je nergens heen, je kunt niet in de rij staan bij Starbucks, je kunt niet naar een feestje, je kunt nergens heen waar overal waar je kijkt mensen praten over hoe slecht het is, hoe verschrikkelijk het is. En dit is wat ik weet: Het probleem is dat iedereen hysterie met nog meer hysterie bestrijdt en dan worden we allemaal hysterisch en het wordt erger. Wat ik al die jaren heb geleerd is dat we ons er niet bij moeten neerleggen of ons er zelfs maar tegen moeten verzetten. We moeten dit moment in de tijd zien voor wat het is. We worden verondersteld er doorheen te kijken en het dan te overstijgen. Dat is hoe je hysterie overwint. En dat is hoe je de sneren naar elkaar, het trollen, de gemene partijdigheid aan beide zijden van het gangpad, de verdeeldheid, de onrechtvaardigheden, en de regelrechte haat overwint. Jullie gebruiken het. Gebruik dit moment om je aan te moedigen, om je moed in te spreken en om je letterlijk in de lift van je leven te duwen. En om een zin te lenen van mijn geliefde mentor Maya Angelou: Net als manen en als zonnen, met de zekerheid van getijden, net als hoop die hoog springt, zullen jullie rijzen.
Dus jullie taak nu, laat me jullie vertellen, is om alles wat jullie hier geleerd hebben te gebruiken om links uit te dagen, om rechts uit te dagen, en het centrum. Als je iets ziet, zeg je iets, en je zegt het met de feiten en de verslaggeving om het te ondersteunen. Dit is wat je moet doen: Je maakt elke dag de keuze om eerlijkheid te tonen, want de waarheid, laat me je iets vertellen over de waarheid, de waarheid spreekt vrij en veroordeelt. Het ontsmet en het verzinkt. De waarheid is altijd ons schild geweest tegen corruptie, ons schild tegen hebzucht en wanhoop, en zal dat ook altijd blijven. De waarheid is onze reddende genade. En niet alleen bent u hier, USC Annenberg, om het te vertellen, te schrijven, te verkondigen, te spreken, maar om het te zijn. Wees de waarheid. Wees de waarheid.
Dus ik wil naar de echte reden gaan waarom we hier vandaag zijn. Over ongeveer anderhalf uur, wordt u in een wereld gekatapulteerd die uit zijn dak lijkt te zijn gegaan. En ik kan u vertellen dat ik de Oprah show al 25 jaar presenteer, nummer één show. Nooit een dag gemist. Nooit een dag gemist. Vijfentwintig jaar, 4.561 shows. Dus ik weet hoe ik moet praten, dat kan ik u vertellen, maar ik was een beetje geïntimideerd om hier te komen omdat afstuderen, het is moeilijk, het is moeilijk om te proberen om iets te delen met u dat u nog niet gehoord heeft. Alle informatie of begeleiding die ik kan bieden is niets dat je ouders of je decanen of professoren of Siri al niet hebben gegeven. Dus ik ben hier om het je echt te vertellen: Ik heb geen nieuwe lessen. Ik heb geen nieuwe lessen. Maar ik denk vaak dat het niet zozeer de nieuwe lessen zijn als wel het steeds opnieuw leren van de oude.
Dus hier zijn variaties op een paar grote thema’s te beginnen met dit: Kies een probleem, elk probleem, de lijst is lang. Hier zijn er een paar die boven aan mijn lijst staan. Er is wapengeweld en er is klimaatverandering, er is systematisch racisme, economische ongelijkheid, vooringenomenheid in de media. De daklozen hebben kansen nodig, de verslaafden hebben behandeling nodig, de Dreamers hebben bescherming nodig, het gevangenissysteem moet worden hervormd, de LGBTQ-gemeenschap moet worden geaccepteerd, het sociale vangnet moet worden gered, en de vrouwenhaat moet stoppen. Moet stoppen. Maar je kunt niet alles oplossen en je kunt niet elke ziel redden. Maar wat kun je doen? Hier en nu geloof ik dat je de oorlog moet verklaren aan een van onze gevaarlijkste vijanden, en dat is cynisme. Want als dat kleine schepsel zijn haken in je zet, vertroebelt het je helderheid, brengt het je integriteit in gevaar, verlaagt het je normen, verstikt het je empathie. En vroeg of laat verbrijzelt cynisme je geloof. Wanneer je jezelf hoort zeggen: “Ach, het maakt niet uit wat één persoon zegt, ach, wat maakt het uit, het maakt niet uit wat ik doe, wat maakt het uit?” Als je jezelf dat hoort zeggen, weet dan dat je op een ramkoers ligt met onze cultuur. En ik begrijp hoe makkelijk het is om gedesillusioneerd te raken, hoe verleidelijk het is om apathie toe te laten, want angst wordt op 157 kanalen uitgezonden, 24 uur per dag, de hele nacht lang. En iedereen die ik ken voelt het. Maar deze tijden, deze tijden, zijn er om ons te laten weten dat we een standpunt moeten innemen voor ons recht om hoop te hebben en we moeten een standpunt innemen met elk greintje verstand en moed dat we kunnen opbrengen.
De vraag is: Waar wil je voor staan? Die vraag zal je je hele leven blijven volgen. En dit is hoe je hem beantwoordt. Je zet je eer waar je mond is. Zet je eer waar je mond is. Als je je woord geeft, hou je er dan aan. Kom opdagen. Doe het werk. Maak je handen vuil. En dan zul je kracht putten uit het besef dat er nog steeds geschiedenis wordt geschreven. Je schrijft het elke dag. De wielen draaien nog steeds. En wat je doet of wat je niet doet zal er deel van uitmaken. Je bouwt een erfenis niet op uit één ding, maar uit alles. Ik herinner me toen ik net mijn school opende in 2007, kwam ik terug en ik had de grote vreugde om aan Maya Angelou’s tafel te zitten. Ze was niet in staat geweest om de opening in Zuid-Afrika bij te wonen. En ik zei tegen haar, “Oh Maya, de Oprah Winfrey Leadership Academy, dat gaat mijn grootste nalatenschap worden.” Ik herinner me dat ze aan het aanrecht koekjes stond te maken, en ze draaide zich om, ze legde het deeg neer, en ze keek me aan en zei, “Je hebt geen idee wat jouw nalatenschap zal zijn.” Ik zei, “Neem me niet kwalijk? Ik heb net deze school en deze meisjes geopend, en het zal…” En ze zei, “Je hebt geen idee wat je nalatenschap zal zijn, want je nalatenschap is elk leven dat je aanraakt. Elk leven dat je aanraakt.” Dat veranderde me. En het is waar, je kunt niemand persoonlijk ervan weerhouden een school binnen te lopen met een aanvalsgeweer, noch kun je er in je eentje voor zorgen dat de rechten waar je moeders en grootmoeders zo hard voor gevochten hebben, behouden blijven voor de dochters die jij misschien ooit zult hebben. En er is meer voor nodig dan jij alleen om meer dan 40 miljoen Amerikanen uit de armoede te halen, maar wie zul je zijn als je niet genoeg om hen geeft om het te proberen? En welke bergen zouden we kunnen verzetten, denk ik, welke impasse zouden we kunnen doorbreken als we onze krachten bundelen en samenwerken in dienst van iets groters dan onszelf? Weet je, mijn diepste bevredigingen en mijn grootste beloningen zijn juist daaruit voortgekomen. Kies een probleem, eender welk probleem, en doe er iets aan. Want voor iemand die pijn heeft, is iets alles. Dus, ik aarzel om dit te zeggen, omdat de geruchten van mijn laatste grote toespraak eindelijk zijn verstomd, maar hier is het. Stem. Stem. Stem. Let op wat de mensen die beweren u te vertegenwoordigen, doen en zeggen in uw naam en voor uw rekening. Zij vertegenwoordigen u en als zij niet goed voor u zijn geweest of als hun beleid in strijd is met uw kernovertuigingen, dan hebt u de verantwoordelijkheid om hen weg te sturen. Als ze laag gaan, dank je Michelle Obama, als ze laag gaan, gaan we naar de stembus. Mensen stierven voor dat recht, ze stierven voor dat recht. Ik denk er elke keer aan als ik stem. Dus laat hun offers niet tevergeefs zijn.
Een paar andere gedachten voordat ik ga. Eet een goed ontbijt. Het loont echt de moeite. Betaal je rekeningen op tijd. Recycle. Maak je bed op. Streef hoog. Zeg dank je wel tegen mensen en meen het echt. Vraag om hulp als je die nodig hebt, en leg je telefoon weg aan de eettafel. Ga er gewoon op zitten, echt waar. En weet dat wat je vandaag tweet, post en Instagramt, morgen tijdens een sollicitatiegesprek kan worden gevraagd, of over 20 jaar. Wees lief voor kleine kinderen, wees lief voor je ouderen, wees lief voor dieren, en weet dat het beter is om geïnteresseerd te zijn dan interessant. Investeer in een kwaliteitsmatras. Ik zeg het je, je rug zal je later dankbaar zijn. En doe niet te zuinig met je schoenen. En als je ruzie hebt met iemand van wie je echt houdt, zoek dan in godsnaam je weg terug naar hem, want het leven is kort, zelfs op onze langste dagen. En nog iets, iets wat je zeker al weet maar zeker moet worden herhaald, verwar nooit wat legaal is met wat moreel is, want dat zijn totaal verschillende dieren. In een rechtbank zijn er mazen in de wet en technische details en deals die gesloten moeten worden, maar in het leven ben je principieel of je bent het niet. Dus doe het juiste, vooral als niemand kijkt. En nu ik toch bezig ben, stel geld en roem niet gelijk aan verwezenlijking en karakter, want ik kan u verzekeren op basis van de duizenden mensen die ik heb geïnterviewd, het een volgt niet automatisch het ander.
Nog iets, nog iets. Je moet dit weten. Je baan zal je niet altijd bevredigen. Er zullen dagen zijn dat je je gewoon verveelt. Andere dagen heb je misschien helemaal geen zin om te gaan werken. Ga toch, en onthoud dat je baan niet is wie je bent, het is gewoon wat je doet op weg naar wie je zult worden. Elk corrigerend karweitje, elke baas die met de eer van je ideeën gaat strijken — dat gaat gebeuren — zoek naar de lessen, want de lessen zijn er altijd. En de nummer één les die ik je kan geven als het om je werk gaat is deze: Word zo bekwaam, zo waakzaam, zo fantastisch in wat je doet dat je talent niet kan worden afgewezen.
En tenslotte, dit: Dit zal je redden. Stop met jezelf te vergelijken met andere mensen. Je bent alleen op deze planeet om jezelf te zijn, niet iemand anders imitatie van jou. Ik moest dat op de harde manier leren, in de ether, live, als nieuwsanker. Op een avond in mijn twintiger jaren, toen ik voor het eerst begon uit te zenden, ik was 19, en tegen de tijd dat ik 20 was, werd ik omroepster. Ik deed net alsof ik Barbara Walters was. Ik probeerde te praten als Barbara, te acteren als Barbara, mijn benen vast te houden als Barbara. En ik was in de uitzending, ik had de tekst nog niet helemaal gelezen, en ik noemde Canada, Canahdah. Ik lachte mezelf uit, want ik dacht, Barbara zou Canada nooit Canahdah noemen. En die kleine doorbraak, die kleine barst, dat kleine moment dat ik stopte met doen alsof, liet de echte ik doorkomen. Jouw levensreis gaat over leren om meer te worden van wie je bent en het vervullen van de hoogste, meest ware uitdrukking van jezelf als mens. Dat is waarom je hier bent. Je zult dat doen door je werk en je kunst, door je relaties en liefde.
En om Albert Einstein te citeren, “Onderwijs is wat overblijft nadat we vergeten wat ons geleerd is.” Je hebt veel geleerd hier op USC. En als alles wat je hebt geleerd begint te vervagen in het weefsel van je leven, hoop ik dat wat overblijft je vermogen is om te analyseren, onderscheid te maken, creatief te zijn, en om die minder bereisde weg te bewandelen wanneer je de kans hebt. En ik hoop dat als je gaat, je er helemaal voor gaat, en dat je opleiding je helpt om die weg te bewandelen met een open, onderscheidende geest. Onderscheidingsvermogen is wat we missen. En een goed hart. Weet je, er zijn 7 miljard mensen op de planeet op dit moment. En hier ben jij. Je diploma van de USC Annenberg School voor Communicatie en Journalistiek: Deze graad die je gaat halen is een voorrecht. Het is een voorrecht. En dat voorrecht verplicht je om wat je geleerd hebt te gebruiken om iemand te helpen die hier niet mag zijn. Iemand die nog nooit zo’n ceremonie heeft gehad als jullie vanochtend.
Dus ik houd jullie in het licht, en ik wens jullie nieuwsgierigheid en vertrouwen. En ik wens je ethiek en verlichting. Ik wens je lef. Elke goede beslissing die ik ooit heb genomen, vertrouwde ik op mijn gevoel. En goedheid. Ik wens jullie een doel toe en de passie die daarmee gepaard gaat. En hier is wat ik echt hoop: ik hoop dat ieder van jullie bijdraagt aan het gesprek van onze cultuur en onze tijd. En aan echte communicatie, wat betekent dat je je moet verbinden met mensen precies waar ze zijn; niet waar jij bent, maar waar zij zijn. En ik hoop dat je de dingen opschudt. En als de tijd komt om op jezelf te wedden, hoop ik dat je het verdubbelt. Zet in op jezelf. Ik hoop dat jullie altijd weten hoe blij en hoe ongelofelijk opgelucht iedereen in deze zaal is dat jullie het tot hier hebben geschopt, op dit moment, op deze prachtige dag. Gefeliciteerd USC Annenberg Klas van 2018!
