We produceren dagelijks een heleboel afval en gooien dat weg of gooien het weg. Deze stoffen omvatten keukenafval zoals groente- en fruitschillen, lege kartons, gebruikte theebladeren, en zovele wegwerpartikelen zoals sappen, plastic zakken, papier, oude kleren, oud schoeisel enz. Veel van deze materialen, zoals papier, groente- en fruitschillen, kunnen gemakkelijk worden afgebroken door de werking van bacteriën of andere afbrekers. Dergelijke stoffen die gemakkelijk kunnen worden afgebroken door de werking van bacteriën worden biologisch afbreekbare stoffen genoemd. Andere stoffen of materialen, zoals plastic, metalen blikjes en pesticiden, die niet gemakkelijk door biologische processen kunnen worden afgebroken, worden niet-biologisch afbreekbare stoffen genoemd.
De technologie heeft de kwaliteit van het leven verbeterd en een innovatieve vorm van leven doen ontstaan. Dit heeft een grillig effect op het milieu en ander leven op aarde. Zo zijn er bijvoorbeeld waterflessen van plastic, die handig zijn om te gebruiken en mee te nemen, maar waarvan de verwijdering een beproeving voor de natuur is.
Er zijn tonnen afvalmaterialen die afbreekbaar en niet-afbreekbaar zijn. Daarom is classificatie en een goede verwijdering van afval noodzakelijk. Afvalstoffen kunnen worden gecategoriseerd als biologisch afbreekbaar en niet-biologisch afbreekbaar. Risico’s en bedreigingen in verband met afvalverwijdering kunnen gemakkelijk worden omzeild door de kennis over vormen van afval.
Biologisch afbreekbaar
Wat is de betekenis van biologisch afbreekbaar?
Definitie
Een biologisch afbreekbaar materiaal of biologisch afbreekbare stof kan worden gedefinieerd als een materiaal dat gemakkelijk kan worden afgebroken door bacteriën of andere natuurlijke organismen en dat geen deel uitmaakt van de vervuiling.
Biologisch afbreekbaar afval is afval dat gemakkelijk kan worden afgebroken door natuurlijke factoren zoals microben (bacteriën, schimmels en enkele andere), abiotische componenten zoals temperatuur, UV, zuurstof, enz. Enkele voorbeelden van dergelijk afval zijn keukenafval, voedingsmiddelen en ander natuurlijk afval. Micro-organismen en andere abiotische elementen werken samen om complexe stoffen af te breken tot eenvoudige organische stoffen die uiteindelijk in suspensie gaan en in de bodem verdwijnen. Het hele proces verloopt op natuurlijke wijze en kan snel of langzaam verlopen. De milieuproblemen en risico’s veroorzaakt door biologisch afbreekbaar afval zijn dus zeer gering.
Voorbeelden van biologisch afbreekbaar
Maar het gigantisch dumpen van afval kan vroeg of laat enkele bedreigingen voor het leven doen toenemen. Om dit te voorkomen, doen sommige mensen aan composteren. Bij compostering wordt het biologisch afbreekbare afval in een grote kuil gedumpt en gedurende een bepaalde tijd afgedekt. Tijdens deze periode worden ze door de werking van microben ontbonden en als compost voor de teelt gebruikt. Dit vermindert de hoeveelheid afval op stortplaatsen.
Wat is biologisch afbreekbaar afval?
Biologisch afbreekbaar afval is een vorm van afval, van nature afkomstig van plantaardige of dierlijke bronnen, die kan worden afgebroken door andere levende organismen.
Biologisch afbreekbaar afval kan gewoonlijk worden gevonden in gemeentelijk vast afval, zoals groenafval, voedselafval, papierafval, en biologisch afbreekbaar plastic. Sommige bronnen bevatten menselijk afval, rioolwater, slachtafval enz.
Niet biologisch afbreekbaar
Definitie
Afval dat niet door het biologische proces kan worden afgebroken of afgebroken, staat bekend als “Niet biologisch afbreekbaar afval”. De meeste van hen omvatten anorganisch afval is niet biologisch afbreekbaar.
Wat betekent niet biologisch afbreekbaar?
Een niet biologisch afbreekbaar materiaal kan worden gedefinieerd als een soort materiaal dat niet kan worden afgebroken door natuurlijke organismen en dienen als een bron van vervuiling.
In tegenstelling tot biologisch afbreekbaar afval, kan niet biologisch afbreekbaar afval niet gemakkelijk worden verwerkt. Niet-biologisch afbreekbaar afval is afval dat niet door natuurlijke agentia kan worden afgebroken of afgebroken. Zij blijven duizenden jaren op aarde zonder enige afbraak of ontbinding. Daarom is de bedreiging die ervan uitgaat ook gevaarlijker. Een voorbeeld is het plastic dat gewoonlijk op bijna elk gebied wordt gebruikt. Om deze kunststoffen een lange levensduur te geven, worden kunststoffen van betere kwaliteit gebruikt. Hierdoor zijn ze temperatuurbestendiger en taaier geworden, zelfs na gebruik. Andere gevallen zijn blikjes, metalen, en chemicaliën voor landbouw- en industrieel gebruik. Zij zijn de belangrijkste veroorzakers van lucht-, water- en bodemverontreiniging en ziekten als kanker.
Omdat niet biologisch afbreekbaar afval helemaal niet milieuvriendelijk is, moet het worden vervangen of gesubstitueerd. Als onderdeel van de groei van alternatieven, hebben wetenschappers veel innovatieve ideeën naar voren gebracht, zoals biologisch afbreekbare kunststoffen, enz. Zij combineerden een aantal biologisch afbreekbare materialen met kunststoffen en maakten deze gemakkelijk en snel afbreekbaar. Maar dit is een vrij kostbare procedure. Niet-biologisch afbreekbaar afval dat kan worden gerecycleerd en opnieuw kan worden gebruikt, staat bekend als “recycleerbaar afval” en afval dat niet opnieuw kan worden gebruikt, staat bekend als “niet-recycleerbaar afval”.
Effecten van afvalmateriaal op het milieu
De hoeveelheid afval neemt in alle landen over de hele wereld toe. Elk jaar worden miljarden tonnen afval geproduceerd. Deze afvalstoffen zijn het resultaat van activiteiten in onze huizen, bedrijven en industrieën en de verwijdering van deze afvalstoffen in enorme hoeveelheden is een enorm milieuprobleem. Landbouw, gemeentelijk & industrieel vast afval en biomassa-afzettingen zijn een enorme bron van grootschalige vervuiling van zowel land als water. De productie van afval veroorzaakt schade aan materialen en energie en een stijging van de milieukosten voor de samenleving voor de inzameling, verwerking en verwijdering ervan. Het storten en verbranden van afval heeft aanzienlijke gevolgen vanwege de uitstoot van broeikasgassen (methaan, kooldioxide) en de grensoverschrijdende verplaatsing van organische microverontreinigende stoffen zoals dioxines en furanen en vluchtige zware metalen. Moeilijkheden met afval zijn zo oud als de mens.
Vroeger realiseerde de mens zich dat afval een potentiële bron van ziekten, aandoeningen en infecties is, en dus dumpte hij zijn afval, dat volledig biologisch was, daar vandaan. De eerste geplande gemeentelijke stortplaats dateert van 500 v. Chr. buiten het oude Griekenland, waar de voorschriften bepaalden dat afval minstens een mijl van de stadsgrenzen moest worden gedumpt en bedekt met aarde. Tot de industrialisatie van de beschaving was afval meestal organisch, zodat het op natuurlijke wijze kon ontbinden of afbreken. Later, vooral als gevolg van de industrialisatie, verstedelijking, en als gevolg van de ontwikkeling van de samenleving, de hoeveelheid afval toenemen zeer snel.
Behandelingen
Of het nu biologisch afbreekbaar of niet biologisch afbreekbaar, ze zijn schadelijk voor het menselijk leven en het verlies andere organismen en hun omgeving. Daarom moet afval op de juiste wijze worden verwerkt. Dit is niet alleen de taak van de overheid, en iedereen kan bijdragen tot het verminderen van afval. De drie “V’s” – Recyclen, Hergebruiken en Verminderen – zijn eenvoudige stappen die ieder mens kan nemen. Dit kan veel energie en ook andere hulpbronnen besparen. Een andere stap is om biologisch afbreekbaar en niet biologisch afbreekbaar afval thuis te scheiden en afzonderlijk weg te gooien.
