Boromir is de zoon van Denethor II en Vrouwe Finduilas van Dol Amroth. Hij had een jongere broer Faramir. Een jaar na de geboorte van Faramir werd hun vader de regerende Steward van Gondor, en Boromir werd troonopvolger en erfde de Hoorn van Gondor. Toen Boromir’s moeder Finduilas stierf, was hij pas 10. Denethor heeft altijd de voorkeur gegeven aan Boromir boven Faramir; hij hield van Boromir “te veel, misschien; des te meer omdat zij anders waren”.
In antwoord op profetische dromen die Faramir en later hemzelf ten deel vielen, eiste Boromir de queeste op om naar Rivendell te rijden. Zijn reis duurde honderdelf dagen, en hij reisde door “vergeten wegen” om Rivendell te bereiken, hoewel, zoals hij zei, “weinigen wisten waar het lag”. Boromir verloor zijn paard bij het oversteken van de Grijze Vloed en reisde de rest van de weg te voet.
The Fellowship of the RingEdit
In The Fellowship of the Ring kwam Boromir aan in Rivendell net toen de Raad van Elrond aan het beginnen was. Daar vertelde hij over de pogingen van Gondor om de macht van Mordor op afstand te houden. Hij probeerde de Raad over te halen hem de Ene Ring te laten meenemen om Gondor te verdedigen, maar kreeg te horen dat de Ring de gebruiker ervan zou corrumperen en vernietigen, en Sauron van zijn aanwezigheid op de hoogte zou brengen. Hij accepteerde dit voor het moment. Hij stemde ermee in Aragorn te vergezellen naar de hoofdstad van Gondor, Minas Tirith, en omdat hun pad het eerste deel van de reis samen met de Schare liep, beloofde hij de Ringdrager Frodo te beschermen.
Boromir vergezelde de Schare vanuit Rivendell naar het zuiden. Voordat hij vertrok, liet hij de Hoorn van Gondor klinken en zei dat hij “niet als een dief de nacht in zou gaan”. Tijdens de reis naar het zuiden twijfelde hij aan de wijsheid van hun leider Gandalf. Bij de poging van de Fellowship om over het Nevelgebergte te komen, adviseerde hij om brandhout te verzamelen voor de poging om Caradhras te beklimmen, zodat ze niet zouden bevriezen in een sneeuwstorm. Bij de terugtocht uit Caradhras bewees Boromir zijn kracht toen hij en Aragorn zich een weg baanden door schouderhoge sneeuwbanken terug de berg af.
De Fellowship gingen toen onder de bergen door de spelonken van Moria in, waar Gandalf werd gedood, en Aragorn hun nieuwe gids werd. Aan de grens van het Elfenrijk Lothlórien schrok Boromir van de gedachte er binnen te gaan, en hij smeekte Aragorn een andere weg te zoeken “al leidde die door een haag van zwaarden”; hij haalde verhalen aan over Elfenhekserij, en de “vreemde paden” die ze al hadden genomen en die de dood van Gandalf hadden veroorzaakt. Eenmaal in Lórien was Boromir zeer verontrust over Galadriel’s beproeving van zijn geest, en hij zei tegen Aragorn “niet te zeker te zijn van deze dame en haar bedoelingen”. Bij zijn afscheid gaf Galadriel Boromir een gouden gordel en een Elfen mantel.
Boromir was altijd van plan naar Minas Tirith te gaan, en ondanks de in Rivendell bereikte consensus dat het in Mordor vernietigd moest worden, drong hij er bij de Gezelin op aan hem te vergezellen naar Minas Tirith voordat hij naar Mordor ging. Terwijl Frodo vanaf Parth Galen nadacht over zijn koers, drong Boromir er privé bij hem op aan de Ring te gebruiken ter verdediging van Gondor, in plaats van hem “weg te gooien”. Uiteindelijk gaf hij toe aan de verleiding om de Ring voor zichzelf te houden, wat hij rechtvaardigde met zijn plicht tegenover zijn volk en zijn geloof in zijn eigen integriteit.
Trouwe Mensen, zij zullen niet bedorven worden. Wij van Minas Tirith zijn standvastig gebleven gedurende lange jaren van beproeving. Wij verlangen niet naar de macht van tovenaars, alleen kracht om onszelf te verdedigen, kracht in een rechtvaardige zaak. En zie! In onze nood brengt het toeval de Ring van Macht aan het licht. Het is ’n geschenk, zeg ik. Een geschenk aan de vijanden van Mordor. Het is dwaas om ‘m niet te gebruiken, om de macht van de Vijand tegen hem te gebruiken. De onbevreesden, de meedogenlozen, alleen zij zullen de overwinning behalen. Wat kan een krijger niet doen in dit uur, een groot leider? Wat zou Aragorn niet kunnen doen? Of als hij weigert, waarom Boromir niet? De Ring zou me de macht van het bevel geven. Ik zou de legers van Mordor verdrijven en alle mensen zouden naar mijn banier komen!
Nadat Boromir zag dat Frodo niet overtuigd was, smeekte hij hem half, beval hem half om de Ring toch te lenen, en toen Frodo nog steeds weigerde, sprong Boromir om hem te grijpen. Frodo verdween door de Ring om te doen en vluchtte, van plan om de zoektocht alleen voort te zetten. Boromir besefte zijn verraad, kreeg onmiddellijk berouw over zijn daden en huilde. Hij zocht Frodo tevergeefs en vertelde de Schare van Frodo’s verdwijning, maar niet van zijn eigen wandaden. De hobbits verspreidden zich in een roes om Frodo te zoeken. Aragorn, die Boromirs rol in Frodo’s vlucht vermoedde, gaf hem opdracht Merry en Pepijn te volgen en te beschermen. De Fellowship werd toen aangevallen door een bende orcs.
The Two TowersEdit
Tijdens het vechten om Merry en Pippin te verdedigen, werd Boromir dodelijk verwond door ork-pijlen. In de woorden van Pippin:
Toen was Boromir door de bomen komen springen. Hij had ze laten vechten. Hij doodde velen van hen en de rest vluchtte. Maar ze waren nog niet ver op de terugweg toen ze weer werden aangevallen, door minstens honderd Orks, sommigen heel groot, en ze schoten een regen van pijlen af: steeds op Boromir. Boromir had op zijn grote hoorn geblazen tot het bos ronkte, en de Orken waren eerst geschrokken en hadden zich teruggetrokken; maar toen er geen antwoord kwam dan de echo’s, hadden ze feller dan ooit aangevallen. Pippin herinnerde zich niet veel meer. Zijn laatste herinnering was dat Boromir tegen een boom leunde en er een pijl uittrok; toen viel de duisternis plotseling in.
Blazen van Boromirs hoorn alarmeerden Aragorn, maar hij kwam te laat om de gevangenneming van de hobbits te voorkomen. Toen Boromir op sterven lag, bekende hij berouwvol dat hij Frodo de Ring had willen ontfutselen. Hij drong er bij Aragorn op aan Minas Tirith te redden, omdat hij zelf had gefaald. Aragorn verzekerde hem dat hij niet had gefaald, dat inderdaad “weinigen zo’n overwinning hebben behaald”. Aragorn, Gimli en Legolas legden het lichaam van Boromir in een van hun Elfenboten, met zijn zwaard, gordel, mantel, gebroken hoorn en de wapens van zijn gedode vijanden om hem heen. Ze lieten de boot drijven in de rivier in de richting van de watervallen van Rauros, en zongen de “Klaagzang van de Winden” als zijn begrafenislied.
Drie dagen later zag Faramir, tot zijn en hun vaders grote verdriet, de boot met zijn dode broer de rivier af drijven.
