Door Laurel Wilson ’19
Toen John Wilkes Booth President Lincoln vermoordde, werd hij bijna van de ene op de andere dag een van de meest beruchte figuren in de Amerikaanse geschiedenis. Deze snelle val uit de gratie eiste nogal een tol op zijn familie, vooral op zijn broer, Edwin. Edwin Booth was een van de meest succesvolle acteurs uit de tijd van de Burgeroorlog. Hij werd beroemd door zijn vertolkingen van Shakespeariaanse rollen, vooral Hamlet, wat zijn karakteristieke rol werd. De Booths waren een illustere acteursfamilie, maar Edwin zou de meest geprezen en beroemdste worden om zijn acteerprestaties.
Edwin was vier jaar ouder dan John Wilkes, en had zijn acteertalent gedurende vele jaren op het toneel moeten bewijzen, vooral in de theaters van het Noorden. John Wilkes, aan de andere kant, wilde bekend worden als een groot acteur zoals zijn broer, maar was nooit in staat zijn oudere broer te evenaren in talent of niveau van succes. John Wilkes was in staat om de bekendheid van de naam Booth, evenals zijn goede uiterlijk, te gebruiken om acteerbaantjes te krijgen, vooral in zuidelijke steden. John Wilkes was verbannen naar de zuidelijke steden omdat Edwin vond dat twee Booth broers die met elkaar wedijverden om het publiek in de noordelijke steden geen ideale situatie zou zijn. Door zijn broer naar het zuiden te sturen, gaf Edwin onbewust vorm aan de toekomst van zijn broer en van het land.
Tijdens de oorlog stonden Edwin en John Wilkes Booth ideologisch tegenover elkaar. Edwin, die het grootste deel van zijn volwassen leven in New York en Boston had gewoond en gewerkt, koos de kant van de Unie. Hij was een fervent aanhanger van president Lincoln en kon met trots zeggen dat hij bij de vorige verkiezingen op hem had gestemd. John Wilkes daarentegen was een secessionist die Lincoln verafschuwde en tijdens de oorlog de kant van de Confederatie koos.
Hoewel hij zich terdege bewust was van de afkeer van zijn broer voor President Lincoln, heeft Edwin Booth zich waarschijnlijk nooit kunnen voorstellen dat zijn broer de moord op de president zelf zou plegen. Toen het nieuws van de misdaad van zijn broer hem in Boston bereikte, reageerde Edwin geschokt en vol afschuw. Hij zwoer aanvankelijk dat hij definitief zou stoppen met acteren, wat hij zag als de ergst denkbare boetedoening die hij zichzelf kon opleggen om te helpen betalen voor de misdaad van zijn broer. Zijn zelfopgelegde pensioen duurde echter niet lang, want hij moest zijn gezin nog steeds financieel onderhouden.
Edwin’s aanvankelijke vrees dat het publiek hem de schuld zou geven van de daden van zijn broer, bleek grotendeels ongegrond. Hoewel de misdaad van zijn broer de familienaam enigszins heeft aangetast, hebben Edwin’s persoonlijke reputatie en populariteit als acteur er niet echt onder geleden. Toen Edwin na zijn korte pensioen terugkeerde op het toneel, werd hij begroet met een staande ovatie die bijna vier minuten zou hebben geduurd.
