Biografie
Geboren in het landelijke noordoosten van Thailand, is Sombat Banchamek beter bekend als Buakaw Banchamek, de Witte Lotus. Thailand’s meest beroemde muay thai bokser begon, net als veel van zijn leeftijdsgenoten, op 8-jarige leeftijd met vechten in zijn thuisprovincie Surin. De kleine gevechten zouden leiden tot een lange carrière bij de Por. Pramuk sportschool in Chachoengsao 50 km ten oosten van Bangkok in Centraal-Thailand.
Vechten Carrière
Zijn stint bij Por Pramuk sportschool, die begon in 1997, zag hem verzamelen verschillende gordels en kampioenschappen. Zijn eerste was de vedergewicht titel in het Omnoi Stadion, een goed aangeschreven stadion ten westen van Bangkok. Buakaw zou later ook de lichtgewicht gordel pakken in Omnoi en eind 2002 won hij de hoog aangeschreven Toyota Marathon op 140 pond die werd gehouden in het Lumpini Stadion. Hij heeft momenteel een record van 229 overwinningen, 23 verliespartijen en 12 remises en is 174 cm. Op dit moment is hij 34 jaar oud, geboren op 8 mei 1982.
Buakaw nam een transformerende beslissing toen hij toetrad tot de Japanse vechtsport K-1 Max in 2004. De jaarlijkse show bestond uit 8 man toernooien onder kickboksen regels. Bij binnenkomst konden vechters zoals Buakaw clinchen met hun tegenstanders en knieën maar die regel werd afgeschaft, waarschijnlijk na Buakaw’s succes in het eerste jaar. Elk gevecht onder K1 regels bestond uit drie rondes van drie minuten met een extra vierde ronde als het gevecht gelijk werd verklaard. Buakaw wist in 2004 de overwinning van het toernooi te pakken door de Australische veteraan John Wayne Parr en de Japanse favoriet Masato Kobayashi te verslaan. Het volgende toernooi, gehouden in datzelfde jaar, verloor Buakaw nipt van de taaie Andy Souwer uit Nederland. De Thaise vechter kreeg zijn verlossing in 2006 toen hij Souwer met een vlaag van stoten uitschakelde en de K-1 Max gordel voor een tweede keer won. Het jaar daarop verloor Buakaw van Masato in een controversiële beslissing waarbij de scheidsrechter een punt van hem aftrok omdat hij zou zijn uitgegleden. Na wat hij beschouwde als een ongepaste oproep nam Buakaw niet langer deel aan het toernooi.
De marketing van de K-1 en de promotie ervan op het internationale toneel zorgde ervoor dat Buakaw een begrip werd in zijn thuisland en daarbuiten. Hij werd gekatapulteerd naar het sterrendom en speelde al snel de hoofdrol in regelmatige TV-reclames en in Yamada: The Samurai of Ayothaya. Hij werd gefilmd samen met verschillende andere internationaal erkende muay thai-vechters zoals Yodsanklai Fairtex, Anuwat Kaewsamrit, en Saenchai PK Saenchaigym. Enkele jaren later zou hij verschijnen in Thongdee Fun Khao, een film over een strijder in het Koning Taksin tijdperk van Thailand.
Na zijn dagen bij K-1 bleef Buakaw vechten en in 2010 werd hij de Shoot Boxing S-Cup kampioen. Hij nam ook deel aan Max Muay Thai gevechten en in 2012 en 2011 was hij de Thai Fight Tournament Champion.
Als vechter staat Buakaw bekend om zijn scherpe boksen en bliksemsnelle linkertrap. In staat om de lead leg uit te vuren met zowel precisie en snelheid was Buakaw in staat om te domineren tegen langzamere tegenstanders. In zijn tijd bij de K-1 heeft hij ook zijn boksvaardigheden aangescherpt, omdat boksers volgens de regels niet voor langere tijd in een clinch mochten. De regelset dwong hem om zich te concentreren op handwedstrijden en snelheid.
In maart van 2012 verscheen Buakaw publiekelijk in een Thaise TV talkshow om zijn ontevredenheid uit te leggen over zijn huidige management bij Por. Pramuk sportschool. Hij vond dat hij onderbetaald werd door de sportschool en kondigde aan dat hij de sportschool ging verlaten. De Por. Pramuk sportschool had hem nog steeds onder contract en weerhield hem ervan om te vechten op Thai Fight in april 2012. Buakaw was gedwongen een officiële klacht in te dienen tegen de sportschool en kon zich uiteindelijk van het contract bevrijden.
Sinds zijn vertrek bij Por. Pramuk, heeft Buakaw, in samenwerking met Yokkao Boxing, een eigen sportschool opgericht, Banchamek. De sportschool heeft momenteel twee locaties, een in Bangkok en een tweede in Buakaw’s woonplaats Surin.
