Take Home
Hoewel chirurgisch ingrijpen niet altijd noodzakelijk is bij ogen met choroïdale loslating, moet drainage worden uitgevoerd indien spontane oplossing niet optreedt om de normale anatomie te herstellen en trabeculectomiefalen te voorkomen.
Dr. Moster
Door Cheryl Guttman Krader; Reviewed by Marlene R. Moster, MD
Philadelphia-Interventie is gewoonlijk niet nodig bij ogen die een choroïdale loslating ontwikkelen na glaucoomfiltering omdat de aandoening in ongeveer 80% van de gevallen zelflimiterend is. Chirurgische drainage van het choroïdale vocht is echter aangewezen als het niet spontaan oplost om een succesvolle trabeculectomie in de toekomst te verzekeren, zei Marlene R. Moster, MD.
“Choroïdale loslatingen komen vaak voor in ogen die hypotoon worden door overfiltratie en zijn een teken dat het oog zich in wezen heeft afgesloten. Als de choroïdale loslating niet vanzelf oplost, is ingrijpen meestal noodzakelijk. Wanneer het oog geen adequate productie van kamerwater tot stand brengt, zal de bloeding waar de chirurg tijdens de trabeculectomie zo hard aan gewerkt heeft, mislukken,” aldus Dr. Moster, professor oogheelkunde aan het Jefferson Medical College en behandelend chirurg aan het Wills Eye Hospital in Philadelphia. “Net zoals we een computer opnieuw opstarten die niet meer werkt, wordt het oog opnieuw opgestart als we het vaatvlies leegzuigen. Met een minimaal trauma via een 3,0 mm infra-nasale of infra-temporale incisie, wordt de normale anatomie hersteld en kan de productie van water weer op gang komen, waardoor de bleb behouden blijft en het zicht wordt hersteld.”
NEXT: Onderzoek van choroïdale loslating + Video
Onderzoek van choroïdale loslating
In ogen met een choroïdale loslating kan de voorste kamer een normale configuratie hebben, maar gewoonlijk wordt deze geleidelijk ondieper, eerst naarmate het lens iris diafragma naar voren beweegt en vervolgens naarmate aanhoudende lage druk resulteert in verdere ophoping van choroïdale vloeistof.
Een verwijdt onderzoek is de sleutel voor het stellen van een nauwkeurige diagnose, en echografie is een uiterst nuttig hulpmiddel, zei Dr. Moster.
Klinisch onderzoek bij ogen met een choroidale onthechting zal hopen vloeistof onder het vaatvlies laten zien. De evaluatie moet kissing choroidals, netvliesloslating en suprachoroïdale bloeding uitsluiten om de juiste behandeling en counseling van de patiënt te leiden.
“Met choroïdale loslating is er sereuze vloeistof in de choroïdale ruimte,” legde Dr. Moster uit. “Als de choroïden elkaar kussen, kan er sprake zijn van vitreoretinale tractie, en dan verwijs ik de patiënt door naar een netvliesspecialist. Ik verwijs ook door naar een retina-collega als er een massieve suprachoroïdale bloeding is met doorbraak van heem in de glasvochtholte. Doorverwijzing is niet nodig als de suprachoroïdale bloeding slechts matig is, maar het is belangrijk om minstens 10 dagen te wachten met het afvoeren van de vloeistof, zodat het bloed vloeibaar wordt.
“Ook kan de uitkomst slechter zijn voor patiënten met een suprachoroïdale bloeding, en zij moeten worden geïnformeerd over deze prognose,” voegde ze eraan toe.
NEXT: Pagina 3
Patiënten met een choroidale loslating kunnen conservatief worden behandeld gedurende 2 tot 4 weken terwijl ze afwachten of de situatie oplost. Ze moeten atropine krijgen voor dilatatie, ’s nachts een schildje dragen omdat de IOP laag is, en gewaarschuwd worden om absoluut te vermijden in het oog te wrijven.
Na een gepaste wachtperiode, zei Dr. Moster dat ze het vocht zou aftappen als de bleb faalt, het zicht wordt aangetast, en/of een significante hoeveelheid vocht aanhoudt.
Meer uit deze uitgave: MIGS-studie-Rol van twee stents voor IOP
Choroïdale drainage kan worden gedaan zonder een verdovingsblok. Dr. Moster zei dat ze eerst niet-geconserveerde lidocaïne in de voorste kamer en onder het bindvlies brengt, en na het openen van het bindvlies, een canule gebruikt om meer verdovingsmiddel in de pocket te brengen zodat de patiënt pijnvrij blijft.
Invoeren van de sclera op 3.5 mm van de limbus met een #67 mesje, wordt een 3 mm horizontale incisie parallel aan de limbus gemaakt om in de suprachoroïdale ruimte te komen.
“Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de incisie 3,5 mm van de limbus wordt gemaakt en zonder het mesje af te schuinen,” zei Dr. Moster.
