Als je heel goed kijkt naar een glas water uit een baai of de oceaan, dan zou je waarschijnlijk verbaasd zijn over het leven binnenin. Je zou miniatuur schaaldiertjes kunnen zien ter grootte van de punt aan het eind van deze zin of baby krabbetjes en visjes die slechts een korte periode van hun leven zo klein zijn. Deze wezentjes zijn zoöplankton, waterdiertjes die met de stroming meedrijven.
It’s the Little Things
Deze piepkleine diertjes vormen de basis van het voedselweb van estuaria, kustwateren en oceanen. Zoöplankton voedt zich met microscopisch kleine plantachtige organismen, fytoplankton genaamd, die hun energie uit de zon halen. Kleine schaaldiertjes, roeipootkreeftjes genaamd, zijn de koeien van de zee. Zij eten het fytoplankton en zetten de zonne-energie om in voedsel voor hogere trofische niveaus in de voedselketen. Roeipootkreeftjes behoren tot de meest voorkomende dieren op aarde.
Studenten observeren roeipootkreeftjes tijdens een onderzoekscruise.
Vissen zoals ansjovissen varen door het water met hun bek wijd open en filteren roeipootkreeftjes en ander zoöplankton uit het water. Ansjovissen en andere planktivoren (planktoneters) zijn een prooi voor grotere dieren, zoals tonijn, haaien, zeezoogdieren en zeevogels.
Maar soms is er geen tussenniveau. Een van de grootste en zeldzaamste dieren ter wereld, de dwergvinvis, voedt zich met roeipootkreeftjes. Je kunt je voorstellen dat walvissen veel zoöplankton moeten eten. Het helpt dan ook dat zoöplankton soms in enorme aantallen voorkomt, “blooms” genoemd.”
Grote blooms
Als de omstandigheden goed zijn, kunnen roeipootkreeftjes en ander zoöplankton in zulke grote aantallen bloeien dat het water troebel wordt. Voor onze kusten hier in New England en het midden van de Atlantische Oceaan gebeurt dit vaak in het voorjaar. Als de watertemperatuur stijgt en het zonlicht toeneemt, neemt het fytoplankton toe en ook het aantal roeipootkreeftjes dat ze eet, neemt toe. Deze grote bloei van fytoplankton voedt het zoöplankton, dat onze wateren in staat stelt om grote commerciële en recreatieve visserij, evenals populaties van walvissen, dolfijnen, zeehonden, en zeevogels te ondersteunen.
Meer dan het oog ziet
Naast de piepkleine diertjes die hun leven in het water doorbrengen, zijn er nog veel meer waterdieren, zoals krabben, garnalen, zeesterren, slakken, kokkels en vissen, die de eerste levensfasen als plankton doorbrengen. In deze vroege stadia voeden zij zich met zoöplankton. Dit nomadische, drijvende bestaan stelt hen ook in staat nieuwe habitats te koloniseren. Deze groepen hebben zich speciaal aangepast aan het leven als plankton. Zo hebben vele heldere lichamen en stekels waardoor ze voor roofdieren moeilijk te zien zijn, en oliedruppels waardoor ze kunnen blijven drijven.
Bemonsteringsnetten voor koppotigen
Voeding van de vis
Hier bij NOAA zijn we belast met het rentmeesterschap van de visserij van onze natie. Aangezien de planktonvoorraden onze estuariene en mariene voedselwebben ondersteunen, letten wij op het welzijn van deze minuscule schepsels. Alles wat het plankton aantast, kan uiteindelijk gevolgen hebben voor onze visbestanden. Omdat onze kusthabitats plankton en voedselwebben ondersteunen, is het heel belangrijk om die habitats in stand te houden en te beschermen.
Als bioloog voor habitatbehoud werk ik aan het behoud van kwelders, estuaria en andere kusthabitats om een gezond ecosysteem in stand te houden – een ecosysteem dat het plankton ondersteunt dat op zijn beurt weer een gezond voedselweb ondersteunt. Het in stand houden van gezonde “koeien” van de zee is een van de belangrijke manieren waarop we onze recreatieve en commerciële visserij ondersteunen.
Bijgedragen door Ursula Howson, Sandy Hook Habitat Conservation Division Field Office
