Cor pulmonale, vergroting van de rechterhartkamer, die het gevolg is van aandoeningen aan de longen of bloedvaten van de longen of van afwijkingen aan de borstwand. Iemand met cor pulmonale heeft een chronische hoest, heeft moeite met ademhalen na inspanning, hijgt en is zwak en snel vermoeid. Er kan zich vocht ophopen in de benen, er kan pijn worden gevoeld in het rechterbovendeel van de buik, er kunnen spijsverteringsstoornissen worden waargenomen, de halsaderen zijn opgezwollen en de vingertoppen kunnen knobbelig zijn.
De meest voorkomende oorzaak van chronische cor pulmonale is chronische obstructieve longziekte (COPD), een term die wordt gebruikt om elke aandoening te beschrijven waarbij de luchtstroom wordt belemmerd, zoals bij chronische bronchitis en emfyseem. Bij chronische cor pulmonale wordt het netwerk van haarvaten in de longen geleidelijk vernietigd, waardoor de druk in de longslagader – de slagader die het bloed van de rechterhartkamer naar de longen voert – toeneemt (pulmonale hypertensie). De daaruit voortvloeiende tegendruk op de rechterhartkamer verhoogt de arbeid en de grootte van de kamer, wat leidt tot hartvergroting en uiteindelijk, indien niet gecorrigeerd, hartfalen. Acuut cor pulmonale kan worden veroorzaakt door een embolie, zoals een bloedklonter, in een longvat.
Behandeling van de acute vorm van de ziekte bestaat vaak uit het verwijderen van de pulmonale verstopping. De behandeling van chronische cor pulmonale omvat het gebruik van antibiotica om infecties van de luchtwegen te bestrijden en het gebruik van een beademingsapparaat om de ademhaling van de patiënt te vergemakkelijken, beperking van de natriuminname en toediening van diuretica en cardiovasculaire geneesmiddelen zoals digitalis of calciumkanaalblokkers.
