Meer dan vier eeuwen zijn verstreken sinds William Shakespeare van deze sterfelijke spiraal afgleed, maar de impact van zijn genialiteit blijft de wereld vormen en inspireren. Zijn briljante pen en scherp inzicht in de menselijke conditie heeft ervoor gezorgd dat zijn legendarische werk de tand des tijds heeft doorstaan en over de hele wereld relevant en toegankelijk is gebleven.
De meest gedenkwaardige personages van de Bard of Avon waren echter niet allemaal nobele prinsen en geliefden die elkaar kruisten. De kwade personages die de pagina’s en het toneel van Shakespeare bevolken, zijn net zo meeslepend als de helden, en zijn bovendien sinistere, machtige, tragische, intelligente en wrede figuren.
Misschien is het tijd om kennis te maken met enkele van Shakespeare’s grootste schurken.
Geniet van het beste van Shakespeare streams online met TodayTix.
Claudius – “Hamlet”
Als het aankomt op echt geniepige personages in het werk van de Bard, staat Claudius, de oom van Hamlet, aan de top. Nadat hij zijn broer heeft vergiftigd en de kroon heeft ingepikt, trouwt hij met Hamlets moeder, maar wordt achtervolgd door zijn daden. Hij geeft zijn misdaden toe aan het publiek en aan de Almachtige, maar omdat hij denkt dat Hamlet hem verdenkt van de moord op de oude koning, smeedt Claudius een complot om Hamlet te vergiftigen. Het plan loopt op niets uit en leidt tot het bloedige slot van dit epische drama.
Iago – “Othello”
Een van de zuiverste manifestaties van het kwaad in Shakespeare’s oeuvre is Iago, de achterbakse en bedrieglijke tweede luitenant van Othello, het tragische hoofdpersonage. Iago, die zonder duidelijke reden kwaadaardigheid en jaloezie tentoonspreidt, is een kracht van leugens en chaos. Hij bedriegt talloze personages en manipuleert Othello er uiteindelijk toe om zijn vrouw Desdemona te vermoorden.
Don John – “Much Ado About Nothing”
Het kwaad kan vele vormen aannemen, en Don John in “Much Ado About Nothing” is een van de traagst brandende schurken in het werk van de Bard. Don John, de onwettige broer van Don Pedro, verbergt nauwelijks zijn negatieve houding, noch zijn afgunst jegens Claudio, de meest betrouwbare metgezel van zijn broer. Hij verzint een leugen over Claudio’s verloofde en haar trouw, in een poging zijn eigen verdriet en ellende over anderen te verspreiden, maar zijn plannen mislukken uiteindelijk.
Lady Macbeth – “Macbeth”
Een van de meest legendarische schurken van het theater is Lady Macbeth, de manipulatieve en sinistere matriarch van “Macbeth”. Hoewel veel mensen Macbeth zien als de belangrijkste schurk van het stuk, is Lady Macbeth degene die de aanzet geeft tot veel van de meest destructieve en dodelijke gebeurtenissen van het stuk. Zij zet Macbeth er subtiel toe aan Koning Duncan, haar echtgenoot, te vermoorden door zijn mannelijkheid uit te dagen, terwijl zij een façade van onschuld en onwetendheid handhaaft, in plaats van haar ware rol te onthullen als de kwaadaardige poppenspeler van The Scottish Play.
Caliban – “The Tempest”
In de surrealistische setting van Shakespeare’s “The Tempest,” is Caliban het bastaardkind van de duivel en de heks Sycorax. Wanneer Prospero, de verbannen hertog van Milaan, op Calibans eiland landt, ziet het magische wezen de hertog als een veroverende indringer. Caliban is evenzeer gedoemd tot een bestaan op het eiland, en beraamt een wrede moord op Prospero. Hij is echter een complexe schurk, omdat zijn kennis en gedrag grotendeels gespiegeld zijn aan dat van Prospero, waardoor hij een krachtig symbolisch figuur is in Shakespeare’s mythos.
Macbeth – “Macbeth”
Dame Macbeth mag dan wel aan de touwtjes trekken die de tragedie van “Macbeth” creëren, maar het is het titulaire personage die de moorddadige daden uitvoert. Macbeth wordt gezien als een van de meest controversiële personages in Shakespeare’s canon en balanceert gevaarlijk tussen schurk en slachtoffer, een jonge man die hongerig is naar macht, maar ook oneerlijk gemanipuleerd wordt door heksen en zijn dominante moeder.
Aaron de Moor / Tamora – “Titus Andronicus”
Een andere drager van ongecontroleerde (en mogelijk ongerechtvaardigde) chaos is Aaron de Moor, de schurk van “Titus Andronicus”. Geheime minnaar van koningin Tamora en haar bondgenoot in het complot om het huis van Andronicus te vernietigen, is Aaron de “hoofdarchitect” van de tragedie die zich in dit stuk ontvouwt. Van het er in luizen van onschuldige personages voor moord tot het overtuigen van het titelpersonage om zijn eigen hand af te hakken, is Aaron de Moor een boze, gewelddadige en verontrustende figuur in Shakespeare’s overlevering.
Edmund – King Lear
Jaloezie is een rode draad onder Shakespeare’s grote antagonisten, en Edmund, de onwettige zoon van de graaf van Gloucester in King Lear, is daarop geen uitzondering. Edmund is jaloers op de legitimiteit van zijn broer en beraamt een plan om zijn broer en vader te vermoorden en zo de titel van zijn vader te bemachtigen. Hij manipuleert ook de dochters van koning Lear, Goneril en Regan, en geeft tenslotte opdracht tot de dood van koning Lear en Cordelia, waarbij hij er niet in slaagt de opdracht in te trekken voordat Cordelia wordt vermoord.
Richard III – “Richard III”
Terwijl sommige geleerden Richard III in de categorie tragische helden plaatsen, is dit titulaire personage gebrekkig tot in de kern – hij wordt razend bij elk teken van belediging en koestert een diepe wrok tegen iedereen die hem ooit heeft afgewezen, bespot of kwaad over hem heeft gesproken. Hoewel zijn lichamelijke misvorming – een gedraaide ruggengraat en een verdorde arm – hem tot een sympathiek personage maakt, is hij ook een gevaarlijk ambitieus en wreed figuur die de dood van bijna een dozijn met name genoemde personages in dit historische stuk beveelt.
Shylock – “De koopman van Venetië”
Als Shakespeare’s schurken is Shylock veelzijdiger dan de meeste. Shylock is een joodse geldschieter die zijn vrouw heeft verloren en op het punt staat zijn dochter aan het christendom te verliezen. Hij is een verbitterd en wraakzuchtig personage en eist van Antonio, die een grote lening niet heeft afgelost, een echt pond vlees. Het stuk speelt zich af in de late jaren 1600 en laat zien hoe de ongelijkheid tussen het christendom en het jodendom Shylocks kwade bedoelingen en verlangen naar wraak stimuleert, maar hem in de ogen van het meeste publiek niet verlost.
Cassius – “Julius Caesar”
In “Julius Caesar” is Gaius Cassius Longinus de zwager van Brutus, de beroemde verrader van de Romeinse keizer. In Shakespeare’s vertolking is Cassius de duidelijke schurk, de belangrijkste samenzweerder bij de uiteindelijke moord op Caesar. Hij is manipulatief, gedreven door jaloezie en niet gehinderd door moraal, waardoor hij een vergelijkbare figuur is als “Othello’s” Iago. Maar ondanks Cassius’ boosaardige aard, mislukt zijn uiteindelijke plan om de opinie in de Senaat na Caesars dood te beïnvloeden en komt zijn verraad aan het licht.
Tybalt – “Romeo and Juliet”
In tegenstelling tot de meer sinistere schurken die Shakespeare’s toneelstukken bevolken, is Tybalt gewoon een vechtersbaas die iets te bewijzen heeft, samen met een diepe haat tegen de Capulets. Tybalt is niet alleen de neef van Julia, maar ook de drijvende kracht achter het geweld tussen de families Capulet en Montague. Hij daagt Romeo uit tot talloze gevechten en doodt uiteindelijk Mercutio, Romeo’s beste vriend. Romeo doet hem een wederdienst en doodt Tybalt, waarvoor hij wordt veroordeeld tot verbanning naar Verona. Dit leidt direct tot de tragische climax van dit legendarische liefdesverhaal, wat betekent dat Tybalt’s lust naar geweld en tragedie zelfs in de dood het land van de levenden beïnvloedt.
