Voorwoord
De vier Absoluten zijn niet formeel een onderdeel van onze AA-levensbeschouwing. Omdat dit waar is, zullen sommigen beweren dat de Absoluten genegeerd moeten worden. Deze vooronderstelling is ongeveer even steekhoudend als het zou zijn om te suggereren dat de Heilige Bijbel zou moeten worden geschrapt.
De Absoluten werden ontleend aan de Oxford Group Movement in de tijd dat onze vereniging nog in haar bescheiden begin stond. In die tijd zochten onze oprichters en hun vroege collega’s naar alle mogelijke bronnen om ons te helpen bij het definiëren en formuleren van suggesties die ons zouden kunnen leiden in het streven naar een nuttig, gelukkig en betekenisvol nuchter leven.
Omdat de Absoluten niet specifiek worden herhaald in onze Stappen of Tradities, zijn sommigen van ons geneigd ze te vergeten. Toch worden de Absoluten in veel oude groepen, waar de solide geest van onze gemeenschap zo sterk tot uiting komt, vaak genoemd. Inderdaad vindt men dikwijls een stel oude plakkaten, zorgvuldig bewaard, die elke bijeenkomstavond prominent worden getoond.
Er zou unanimiteit kunnen zijn over de stelling dat het leven van onze manier van leven niet alleen een bewustzijn moet inhouden, maar ook een voortdurend streven naar grotere verwezenlijking van de kwaliteiten die de Absoluten vertegenwoordigen. Velen die het kostbare geschenk van nuchterheid hebben verloren, zouden dit toeschrijven aan onzorgvuldigheid bij het nastreven van deze doelstellingen. Als je de Twaalf Stappen met zorg herleest, zul je ontdekken dat de Vier Absoluten een rode draad vormen in een sober leven van kwaliteit, bij elke stap van de glorieuze reis.
Eerlijkheid……….Onzelfzuchtigheid……….Liefde……….Puurheid
De Absoluten
We liepen deze grote groep binnen waarover we zoveel hadden gehoord, maar die we nog nooit hadden bezocht. Vanuit de vestibule zagen we op de hoek van de verste muur een plakkaat met de tekst “Easy Does IT”. Wij sloegen linksaf om onze jas te parkeren. We draaiden ons terug en daar op de andere hoek van dezelfde muur hing een dubbel bord met de tekst: “First Things First”. Toen we naar de voorkant van de zaal keken, hoog boven het podium, zagen we in de grootste letter van allemaal: “Maar voor de genade van God”. Toen onze ogen afdaalden, stond er direct voor op het podium nog een met vier woorden: “Eerlijkheid, Onbaatzuchtigheid, Zuiverheid en Liefde”.
In de volgende tien minuten, terwijl we onopgemerkt op de laatste rij zaten te wachten tot de bijeenkomst zou beginnen, buitelden vele gedachten door een geest die werkelijk was opgeschrikt door deze eerste persoonlijke ontmoeting met de vier Absoluten sinds zeer lange tijd.
We begonnen onszelf onbevreesd een cijfer te geven voor onze eigen vooruitgang in de richting van deze Absoluten door lange jaren van nuchterheid. De score was een zielig, eenzaam klein cijfer. We dachten aan een mooie voordracht die we onlangs hoorden, waarin een geduldige, nederige broeder zijn verhaal had gedaan, en zijn overweldigende gevoel van dankbaarheid had genoemd als een belangrijk ingrediënt van zijn vijftien jaar nuchterheid.
En bij het opsommen van de dingen waarvoor hij zo dankbaar was, vermeldde hij hoe comfortabel het was om volkomen eerlijk te zijn. Hij bedoelde zeker niets hoogmoedigs. Hij bedoelde eenvoudig dat hij zijn vrouw en vrienden zo goed mogelijk de waarheid vertelde, geen duistere verhalen had om te verzoenen, eerlijk was met geld en materiële zaken, enz.
Dit was een waarlijk dankbare, nederige kerel. Zeker leek hij niet op de man die in de cartoon wordt afgebeeld, sprekend voor een groot publiek, stampend op de tafel en met een vooruitstekende kin met luide stem verkondigend dat hij meer nederigheid had dan iedereen daar en dat kon bewijzen.
Maar denk eens aan “volledige eerlijkheid”. Is het niet de eeuwige zoektocht naar de waarheid die eindeloos is, en waarin niemand volmaaktheid bereikt?
Wat betekenen de vier Absoluten voor de meesten van ons? Woorden zijn als gereedschap. Net als alle andere gereedschappen raken ze verroest en verroest als ze niet worden gebruikt. Belangrijker is dat we ons vertrouwd maken met de gereedschappen, ze begrijpen, en steeds beter worden in het gebruik ervan.
We dachten aan een dierbare vriend in de gemeenschap, die net als andere alcoholisten geneigd was om snel van de ene hobby of interesse naar de andere te gaan, zonder echt veel te doen met een van hen. (Klinkt dat als iemand die u kent?) Op een keer besloot deze vriend dat werken met zijn handen een aantal problemen zou oplossen, zijn zenuwen zou kalmeren, hem misschien zou helpen om sereniteit en evenwicht te bereiken. Dus bekeek hij een indrukwekkende verzameling gereedschapscatalogi met vrienden die al verslaafd waren aan de houtbewerkingshobby.
Hij kocht een grote dure verzameling gereedschappen, en een heleboel apparatuur. Hij huurde een timmerman in om een winkel in zijn kelder te bouwen, de apparatuur te installeren, en op maat gemaakte rekken te maken om het gereedschap in onder te brengen. Maar uiteindelijk scheerde er niet één scheerbeurt en niet één klein beetje zaagsel over de vloer. De nutteloze gereedschappen dienen net zo goed om onze vriend bezig te houden terwijl hij niet naar bijeenkomsten gaat, geen Twaalfde Stap-werk doet of zich bezighoudt met andere gelukkige activiteiten in de AA.
Hoevelen van u zullen volkomen eerlijk zijn en toegeven dat u de vier Absoluten op zolder hebt gelegd, een beetje roestig van niet-gebruik misschien, maar niet slechter voor slijtage? Met een beetje meer of minder, hoeveel van ons die nog steeds de werkplaats voor de Absolutes onderhouden, zullen toegeven dat niet al te veel schaafsel of veel zaagsel van onze activiteit ooit de vloer heeft gesierd? Of zelfs in de veronderstelling dat de activiteit is doorgegaan, hoeveel zullen toegeven dat het eindproduct geen prijs heeft gewonnen voor zijn kwaliteit?
Zo’n gebrek aan kwaliteit kan alleen maar betekenen dat er geen doelstellingen zijn of dat er niet alles aan is gedaan om die doelstellingen te bereiken. Wij moeten de Absoluten erkennen als wegwijzers naar de beste en hoogste doelstellingen voor de sterfelijke mens. Maar erkenning is niet genoeg. Wij moeten de hulpmiddelen gebruiken.
Eerlijkheid
Keer op keer moeten wij ons afvragen: “Is het waar of is het onwaar?” Want eerlijkheid is het eeuwig zoeken naar de waarheid. I is verreweg de moeilijkste van de vier Absoluten, voor wie dan ook, maar vooral voor ons in deze gemeenschap. De probleemdrinker ontwikkelt ware kunstvaardigheid in bedrog. Te velen (en wij pleiten schuldig) draaien gewoon een nieuw blad om en ontspannen zich. Dat is verkeerd. De echte deugd van eerlijkheid ligt in het aanhoudend toegewijd streven ernaar. Er is geen ontspannen schemerzone, het is of voortdurend volle kracht vooruit of het is geen eerlijkheid die we zoeken. En het onverbiddelijk nastreven van de waarheid zal je bevrijden, zelfs als je haar niet helemaal inhaalt. We hoeven niet te kiezen of te streven naar valsheid. Alles wat we nodig hebben is ons streven naar waarheid te ontspannen, en valsheid zal ons vinden.
Het zoeken naar waarheid is de edelste uitdrukking van de ziel. Laat een mens de motoren van zijn ziel werpen in het doen of maken van iets goeds, en het instinct van vakmanschap alleen zal zorg dragen voor zijn eerlijkheid. Het edelste plezier dat wij kunnen hebben is een grote nieuwe waarheid te vinden en oude vooroordelen te verwerpen. Wanneer niet actief gezocht wordt, komt de waarheid zelden aan het licht, maar de onwaarheid wel. Waarheid is leven en valsheid is geestelijke dood. Het is een eeuwigdurend, niet aflatend streven naar waarheid dat telt. Eerlijkheid is geen beleid. Het moet een constante bewuste gemoedstoestand zijn.
Nauwkeurigheid is bijna de tweelingbroer van eerlijkheid, maar onnauwkeurigheid en overdrijving zijn op zijn minst “zoenneefjes” van oneerlijkheid. Wij kunnen onszelf ertoe brengen bijna alles te geloven door rationalisatie, (nog een van onze schone kunsten), en daarom is het goed ons onderzoek te beginnen en te eindigen met de vraag: “Is het waar?” Een man die graag naar de waarheid zoekt, is kostbaar voor elke gemeenschap of maatschappij. Elke opzettelijke schending van de eerlijkheid steekt de gezondheid van niet alleen de doener, maar van de hele gemeenschap. Aan de andere kant, als we eerlijk zijn tot het uiterste van ons kunnen, zal de basishonger naar waarheid in anderen, die misschien sluimerend maar niet dood is, majestueus oprijzen om zich bij ons aan te sluiten. Net als nuchterheid, is het de kracht van het voorbeeld dat het werk doet.
Het is veel eenvoudiger om eerlijk te lijken, dan om eerlijk te zijn. We moeten ernaar streven in werkelijkheid te zijn wat we lijken te zijn. Het is gemakkelijker eerlijk te zijn tegenover anderen dan tegenover onszelf. Onze zoekende zelfinventaris helpt, want de man die zichzelf kent, staat tenminste op de drempel van eerlijkheid. Wanneer wij proberen ons aanzien in de ogen van anderen te vergroten, is oneerlijkheid daar in de schaduwen. Wanneer onwaarheid zelfs binnensluipt, komen we weer in de draaimolen terecht, want onwaarheden zijn het niet alleen oneens met de waarheid, ze maken ook ruzie met elkaar. Weet je nog?
Het is één ding om vroom te wensen dat de waarheid aan jouw kant staat, en het is iets heel anders om oprecht te wensen dat je aan de kant van de waarheid staat. Eerlijkheid lijkt de moeilijkste van onze vier absoluten te zijn en tegelijkertijd de opwindendste uitdaging. Onze nuchterheid is een geschenk, maar eerlijkheid is een genade die we moeten verdienen en waarvoor we voortdurend moeten vechten om die te beschermen en te vergroten. “Is het waar of niet waar?”. Laten we daar een onophoudelijke vraag van maken die we proberen te beantwoorden met alle nuchtere kracht en intelligentie die we hebben.
Onzelfzuchtigheid
Op het eerste gezicht lijkt onzelfzuchtigheid het eenvoudigst van allemaal om te begrijpen, te definiëren en te verwezenlijken. Maar we hebben een lange weg af te leggen, want de onze was een echte beheersing van precies het tegenovergestelde tijdens onze drinktijd.
Een beetje zorgvuldig nadenken zal aantonen dat onzelfzuchtigheid in haar fijnste zin, het soort waarnaar we moeten streven in onze manier van leven, niet gemakkelijk te bereiken of in detail te beschrijven is. Uiteindelijk moet het voor ons de onbaatzuchtigheid winnen die onze geestelijke hoeksteen is, de werkelijke betekenis van onze anonimiteit.
Doorgaand met de vraagmethode van het verteren van het absolute, stellen wij voor dat u zich bij het beoordelen van wat u op het punt staat te doen, te zeggen, te denken of te besluiten, steeds weer afvraagt: “Hoe zal dit de ander beïnvloeden?”
Onze onbaatzuchtigheid moet niet alleen datgene omvatten wat wij voor anderen doen, maar ook datgene wat wij voor onszelf doen. Ik heb eens een oudgediende horen zeggen dat dit in één opzicht een 100% egoïstisch programma was, namelijk dat we eerst onze eigen nuchterheid en de kwaliteit daarvan moesten handhaven voordat we mogelijk anderen in maximale mate konden helpen. Toch weten we dat we van onszelf aan anderen moeten geven om onze eigen nuchterheid te behouden, in een geest van volledige onbaatzuchtigheid zonder aan beloning te denken. Hoe brengen wij deze twee dingen samen?
Wel, voor één ding, het wijst erop dat wij zullen winnen in directe verhouding tot de werkelijke hulp die wij anderen geven. Hoevelen van ons bellen naar het ziekenhuis alleen omdat we denken dat we dat moeten doen om nuchter te blijven? Zij die alleen aan hun eigen behoeften denken en weinig nadenken over de vraag of zij de mensen in het ziekenhuis werkelijk goed kunnen doen, missen de boot. Wij weten het, want vroeger belden we naar het ziekenhuis op dezelfde manier als we vitaminepillen slikten.
Toen op een dag in onze vroege nuchterheid, werd ons gevraagd om een vrouwelijke patiënt op te roepen. Er waren niet genoeg vrouwen in die dagen en de mannen werden opgeroepen om te helpen. We zullen nooit vergeten hoe ongerust we waren op weg naar dat verpleeghuis. En na bijna twee uur van ernstig praten verlieten we een van de edelste vrouwen die we ooit zullen ontmoeten, bezorgd over de vraag of we hadden geholpen, of gekwetst, of misschien wel helemaal niets hadden bereikt. Sommige van haar vragen bleven ons bij. We bedachten later betere antwoorden en keerden verschillende keren terug om haar te zien.
We worden op onze lange reis naar onzelfzuchtigheid geholpen door onze grote missie van begrip, die soms even kostbaar lijkt als het geschenk van de nuchterheid zelf. Maar de kwaliteit kan niet beperkt blijven tot datgene wat we voor anderen doen. We moeten onzelfzuchtig zijn, zelfs in ons streven naar zelfbehoud. Niet de minste hulp aan anderen komt van de voorbeelden van ons eigen leven.
Is er enige bescherming tegen die eerste drank die gelijk is aan onze gedachte aan wat het anderen kan aandoen, degenen wier onbaatzuchtige liefde ons in het begin leidde, en degenen die wij op onze beurt later leidden? We worden weer herinnerd aan het laatste vers van een anoniem gedicht:
“I must remember as I go
Though sober days, both high and low,
What I must always seem to be
For him who always follow me.”
Love
We leren vaak meer door vragen, dan door antwoorden. Heb je ooit een vraag gehoord die je dagen of zelfs weken aan het denken zette? De vragen die geen gemakkelijk antwoord hebben, zijn vaak de sleutel tot de waarheid. In deze serie over de vier Absoluten houden we ons echter bezig met de vragen die we onszelf in het leven steeds weer zouden moeten stellen. De integriteit van onze antwoorden op deze vragen zal de kwaliteit van ons leven bepalen, kan zelfs bepalend zijn voor het voortduren van onze nuchterheid.
Een goede vraag om onszelf te stellen over liefde zou kunnen zijn: “Is het lelijk of is het mooi?” Wij zijn experts op het gebied van lelijkheid. We hebben er echt geweest. We zijn geen experts op het gebied van schoonheid, maar we hebben een beetje geproefd, en we hebben honger naar meer. Liefde is schoonheid. Komend uit de diepte van angst, lichamelijke kwelling, geestelijke marteling en geestelijke uithongering, voelen we ons volkomen onbemind, doordrenkt met zelfmedelijden, vergiftigd door wrok, en verslonden door een hoogmoedig ego dat met alcohol complete blindheid heeft gebracht. We ontvangen begrip en liefde van vreemden en we boeken vooruitgang als we die op onze beurt aan nieuwe vreemden geven. Zo simpel is het. Gelukkig voor ons is liefde inspirerend vanaf het allereerste begin, zelfs op de kleuterschool, waar velen van ons nog steeds zijn.
Het oude liedje vertelt ons dat liefde een veelzijdig iets is. Door het te geven ontvangen we het. Maar de vreugde van het ontvangen kan nooit de echte sensatie van het geven evenaren. Bedenk dat deze grote missie van liefde die de onze is, zelden wordt ervaren door de niet-alcoholist, en je hebt een nieuwe reden voor dankbaarheid. Weinigen hebben het voorrecht levens te redden. Nog minder hebben de rijke ervaring Gods helper te zijn in het geschenk van een tweede leven. Liefde is het begin van een arme in de richting van God. Wij bereiken onze twaalfde stap wanneer wij liefde geven aan de nieuwe mens die vandaag arm is, zoals wij gisteren arm waren. Een man die te trots is om te weten dat hij arm is, heeft zich van God afgekeerd, met of zonder alcohol. Wij zijn daar ook geweest. Maar als hij een drankprobleem heeft, kunnen wij hem de weg wijzen door liefde, begrip en onze eigen ervaring.
Wanneer wij leven voor onze eigen nuchterheid, worden wij opnieuw bedelaars in geestelijke lompen, opnieuw blind door het stof van trots en zelfzucht. Spoedig zullen wij uitgehongerd zijn door de honger van het verslinden van onszelf, misschien zelfs de nuchterheid verliezen, Liefde is “van jezelf geven” en tenzij wij dat doen, zal onze vooruitgang verloren gaan. Ieder is de gave van dit tweede leven van nuchterheid verschuldigd aan ieder ander mens die hij ontmoet in de onophoudelijke aanwezigheid van God, en in het bijzonder aan andere alcoholisten die nog lijden. Niet van zichzelf geven brengt de troosteloosheid van een nieuwe armoede voor de nuchtere alcoholist.
Wanneer wij liefde aanbieden, bieden wij ons leven aan; zijn wij bereid het te geven? Wanneer een ander ons liefde aanbiedt, biedt hij zijn leven aan; hebben wij de genade om het te ontvangen? Wanneer liefde wordt aangeboden, is God daar; hebben wij Hem ontvangen. De wil om lief te hebben is Gods wil; hebben wij de derde stap gezet? Vraag jezelf af: “Is dit lelijk of is het mooi?” Als het echt mooi is, dan is het de weg van de liefde, het is de weg van A.A.en het is de wil van God zoals wij Hem begrijpen.
Purity
Purity is eenvoudig te begrijpen. Zuiverheid is onberispelijke kwaliteit. Gerard Groot heeft in zijn beroemde veertiende eeuwse meditatieboek een opstel getiteld, “Van Zuiver Verstand en Eenvoudige Intentie”, waarin hij zegt: “Door twee vleugels wordt een mens uit de aardse dingen opgeheven, namelijk door Eenvoud en Zuiverheid. Eenvoud neigt naar God; Zuiverheid onderscheidt en proeft Hem.”
Zuiverheid is een eigenschap van zowel het verstand als het hart, of misschien moeten we zeggen de ziel van een mens. Wat het verstand betreft, is het een eenvoudig geval van het beantwoorden van de vraag: “Is het goed, of is het verkeerd?” Dat zou voor ons gemakkelijk moeten zijn. Er is geen schemergebied tussen goed en kwaad. Zelfs in onze drinktijd kenden we het verschil. Bij de meesten van ons was het verschil kennen de oorzaak of een deel van de oorzaak van ons drinken. We wilden de realiteit van verkeerd gedrag niet onder ogen zien. Het is niet op het gebied van de mentale aspecten van zuiverheid dat ons probleem ligt. We kunnen allemaal de hierboven geciteerde vraag naar ons beste vermogen beantwoorden en het juiste antwoord krijgen.
Het is in het rijk van het hart en de geest dat we moeilijkheden ondervinden. We weten wat juist is, maar hebben we de toegewijde wil om het te doen? Net zoals er een echt verlangen moet bestaan om te stoppen met drinken om onze manier van leven effectief voor ons te maken, zo moeten we een vastberaden verlangen hebben om dat te doen waarvan we weten dat het goed is, als we enige meetbare mate van zuiverheid willen bereiken. Men heeft wel gezegd dat intelligentie discipline is. Met andere woorden, kennis betekent weinig totdat het in daden wordt omgezet. We wisten dat we het eerste drankje niet moesten nemen, weet je nog? Totdat we onze kennis omzetten in de actie van ons eigen leven, is de waarde ervan onbestaande. Onder dergelijke omstandigheden zijn we niet intelligent. Zo is het ook met het fatsoen van ons leven. We weten wat juist is, maar tenzij we het doen, is de kennis een spookachtig vacuüm.
In de bespreking van onzelfzuchtigheid hebben we gezegd dat het meer omvat dan alleen maar voor anderen doen. We herhalen dat het alles omvat wat we doen, want veel van onze hulp aan anderen komt door ons eigen voorbeeld. Nergens is dit meer waar dan in het fatsoen en de juistheid van ons leven. Als wij zouden nadenken over de vrede en de tevredenheid die een rein geweten ons zou brengen, en de vreugde en de hulp die het anderen zou brengen, zouden wij vastberadener zijn over onze geestelijke vooruitgang. Als onze overgave onder de Derde Stap niet absoluut is geweest, moeten we misschien de Elfde Stap meer aandacht geven. Als je je wil en je leven hebt overgegeven aan God zoals jij Hem verstaat, zal zuiverheid te zijner tijd tot je komen, want God is Goed. Laten we niet alleen naar God neigen, laten we van Hem proeven.
In Zuiverheid ligt net als in Eerlijkheid de deugd in ons streven. En zoals het zoeken naar de waarheid, alles geven in het voortdurend nastreven ervan, zal ons vrij maken, ook al halen we haar misschien nooit helemaal in. Zo’n streven is een spannende en uitdagende reis. De reis is net zo belangrijk als de bestemming, hoe langzaam die ook lijkt. Zoals Goethe zegt: “Wees in het leven als in het weten gericht op de zuiverste weg.”
De Absoluten – een samenvatting
Onze beschouwing van de afzonderlijke Absoluten leidt tot een paar conclusies. De Twaalf Stappen vertegenwoordigen onze filosofie. De Absoluten vertegenwoordigen onze doelstellingen in zelfhulp, en de middelen om ze te bereiken. Eerlijkheid, zijnde het onophoudelijk zoeken naar de waarheid, is onze moeilijkste en toch meest uitdagende doelstelling. Het is een lange weg voor iedereen, maar een langere weg voor ons om de waarheid te vinden. Zuiverheid is gemakkelijk te bepalen. Wij weten wat goed en fout is. Ons probleem hier is het niet aflatende verlangen om datgene te doen wat juist is. Onzelfzuchtigheid is de stroom waarin ons nuchtere leven moet vloeien, de boulevard waarop wij triomfantelijk door de genade van God marcheren, steeds alert om onderweg niet in een donker obscuur steegje op een zijspoor te worden gezet. Onze onbaatzuchtigheid moet ons hele leven doordringen, niet alleen onze daden voor anderen, want de grootste gave die wij anderen schenken is het voorbeeld van ons eigen leven in zijn geheel. Liefde is het medium, het bloed van het goede leven, dat circuleert en de waarde en schoonheid ervan in leven houdt. Het is niet alleen onze bloedsomloop in onszelf, maar het is ook ons communicatiemiddel naar anderen.
De werkelijke deugd ligt in ons streven naar deze Absoluten. Het is een reis zonder einde, en onze vreugde en ons geluk moeten komen bij elke stap op de weg, niet aan het eind omdat het eindeloos is. Cicero zei: “Als je het goede nastreeft met arbeid, gaat de arbeid voorbij en blijft het goede over, maar als je het kwade hof maakt met plezier, gaat het plezier voorbij en blijft het kwade over.” Ons leven is een dagboek waarin we één verhaal willen schrijven, maar meestal iets heel anders. Het is wanneer we de twee vergelijken dat we ons nederigste uur hebben. Maar laten we vergelijken via onze zelfinventaris en van vandaag een nieuwe dag maken. Mannen die zichzelf kennen, zijn tenminste geen dwazen meer. Onthoud dat als je de Gulden Regel volgt, je ook altijd aan zet bent. Liefhebben wat waar en juist is en het niet doen, is in werkelijkheid niet liefhebben, en wij proberen de werkelijkheid onder ogen te zien, weet u nog? De kunst van het leven in waarheid en recht is de fijnste der schone kunsten, en zoals elke schone kunst, moet die langzaam worden geleerd en met onophoudelijke zorg worden beoefend.
We moeten deze doelstelling van de Absoluten nederig benaderen. Wij bidden om deze dingen en vergeten soms dat deze deugden moeten worden verdiend. De poorten van wijsheid en waarheid zijn gesloten voor hen die wijs zijn in hun verwaandheid, maar altijd open voor de nederigen en de leerzamen. Te ontdekken wat waar is en in praktijk te brengen wat goed is, zijn de twee hoogste doelen in het leven. Als wij nederig willen zijn, moeten wij niet bukken, maar op onze volle hoogte staan, dicht bij onze Hogere Macht die ons laat zien wat de kleinheid van onze grootheid is.
Denk aan onze vier vragen: “Is het waar of onwaar?”, “Is het goed of fout?”, “Hoe zal dit de ander beïnvloeden?”, en “Is het lelijk of mooi?”. Als we deze vragen elke dag met absolute integriteit beantwoorden en deze antwoorden dag na dag opvolgen, zal dat ons zeker goed van pas komen op onze weg naar het opnemen en toepassen van de 4 Absoluten.
