De royals zijn altijd trendsetters geweest.
De meeste jonge meisjes die dromen over hun trouwdag, stellen zich voor om in een witte jurk door het gangpad te lopen. Immers, wit is traditioneel en veel zuidelijke bruiden houden van een traditionele bruiloft met alle lang gekoesterde gebruiken in beeld, van iets geleends tot iets blauws. Degenen die echt historisch zijn, moeten echter weten dat bruiden niet altijd wit door het gangpad droegen.
Terug in de jaren 1700 en 1800 werd wit geassocieerd met rouw, volgens The Washington Post, en geen bruiden wilden op hun trouwdag aan rouw worden herinnerd. Hoewel sommige gedurfde bruiden, zoals Mary Queen of Scots in 1558, een gedurfd modestatement aflegden door wit te dragen, was het zeker niet de kleur waar de meeste bruiden de voorkeur aan gaven. In plaats daarvan droegen bruiden in vroege kerkelijke huwelijken eerder rood als ze de knoop doorhakten, volgens TIME. Rijke bruiden (meestal uit de aristocratie) hadden juweelkleurige jurken omzoomd met bont en geborduurd met goud en zilver om een plons te maken als ze hun verbintenis aangingen. CNN vertelt een verhaal dat dateert uit 1468: Toen Margaret van York in haar trouwjurk de kerk probeerde binnen te lopen, was die zo vol met juwelen dat ze het heiligdom in moest worden gedragen. Jurken waren een toonbeeld van rijkdom, schitterend gekleurd en tot in het extreme versierd. (We zijn er vrij zeker van dat het bedekken van je jurk met zoveel juwelen dat je door het gangpad moet worden gedragen, telt als extreem.)
Dat veranderde allemaal met Koningin Victoria. Ja, dezelfde koningin die kerstbomen populair maakte, zette ook een nieuwe standaard in bruidsmode. Toen Victoria in 1840 met prins Albert van Saksen-Coburg trouwde, was ze pas 20 jaar oud. Naar verluidt wilde zij haar onderdanen laten weten dat zij de taak van koningin serieus nam en dat zij voorzichtig en verstandig zou zijn. Ze besloot dat de beste manier om die boodschap over te brengen een verstandige en voorzichtige bruidsjurk was.
Alle ogen waren op haar gericht toen ze uit de koets stapte bij St. James’s Palace en de wereld versteld deed staan door een eenvoudige witte japon te dragen. Het was gemaakt van wit gesponnen zijde en satijn met Honiton kanten accenten, en haar hoofd was bedekt met een krans van oranjebloesems en mirte in plaats van een kroon of tiara. Volgens CNN had ze goede redenen voor haar keuzes. Ze droeg alleen materialen van Britse makelij (Kate Middleton volgde deze traditie) en wilde aandacht geven aan de kantindustrie in het stadje Beer, Devon, die op zijn retour was. Ze dacht dat wit het delicate kantwerk het best tot zijn recht zou laten komen. De andere reden was minder pragmatisch en meer romantisch: Ze wilde niet als koningin met prins Albert trouwen, maar als een vrouw die hield van de man met wie ze ging trouwen, en de jurk deed dat door haar zuiverheid, onschuld en gezond verstand te weerspiegelen.
De jurk was charmant en conservatief en werd al snel de standaard voor stijlvolle bruiden overal. Zoals The Washington Post meldt, verordonneerde Godey’s Lady’s Book (naar verluidt “de Vogue van de Victoriaanse wereld”) in 1849 “dat wit de meest passende tint is” voor bruiden om te dragen, opmerkend dat het een “embleem is van de zuiverheid en onschuld van de meisjesjaren, en het onbezoedelde hart dat ze nu overgeeft aan de uitverkorene.” Dankzij Koningin Victoria en Godey’s Lady’s Book, is wit de keuze bij uitstek geworden voor bruiden op hun trouwdag.
Alle onderwerpen in Trouwjurken
Teken in op onze nieuwsbrief
Teken in voor gratis recepten, deco-ideeën & speciale aanbiedingen
