Ongeveer tien jaar geleden begonnen Russische artsen in ziekenhuizen in Siberië en het Verre Oosten vreemde wonden op te merken op het lichaam van sommige drugsverslaafden – stukken vlees die donker en geschubd werden, zoals bij een krokodil. Het duurde niet lang voor ze de oorzaak ontdekten: de patiënten waren begonnen met het inspuiten van een nieuwe drug die ze, voorspelbaar, “krokodil” noemden. (Sommige verslagen suggereren dat de naam was afgeleid van een van de chemische precursoren van de drug, alfa-chlorocodide). Video’s die de effecten tonen van de “vleesetende” drug – desomorfine genoemd toen het werd uitgevonden voor medisch gebruik in 1932 – gingen snel viral online. Er zijn nu alarmerende verhalen dat het monster op vrije voeten zou kunnen zijn in de VS.
Amerikaanse drugshandhavingsfunctionarissen zeggen dat de vrees voor een dreigende krokodil-epidemie overdreven is. Maar het is moeilijk om niet bang te zijn voor een drug die een reptielachtig spoor achterlaat op zijn slachtoffers. Vooral als het zo gemakkelijk te maken is: een verslaafde kan krokodil maken met ingrediënten en gereedschap dat hij bij de plaatselijke apotheek en ijzerhandel kan kopen. Het actieve bestanddeel, codeïne, is een mild opiaat dat in veel landen vrij verkrijgbaar is. Gebruikers mengen codeïne met een brouwsel van vergif zoals verfverdunner, zoutzuur en rode fosfor, afkomstig van de stootkussens van lucifersdoosjes. Het resultaat – een troebele gele vloeistof met een bijtende stank – imiteert het effect van heroïne tegen een fractie van de kosten. In Europa, bijvoorbeeld, kost een dosis krokodil slechts een paar dollar, vergeleken met ongeveer $20 voor een heroïnehit.
Maar verslaafden betalen duur voor de goedkope high van krokodil. Overal op het lichaam waar een gebruiker de drug injecteert, barsten de bloedvaten en sterft het omringende weefsel af, soms valt het in stukken van het bot. Die bijwerking heeft krokodil zijn andere bijnaam opgeleverd: de zombiedrug. De typische levensduur van een verslaafde is slechts twee of drie jaar.
De drug werd snel populair onder Russische verslaafden. In 2005 meldde het nationale antidrugsagentschap dat het slechts “eenmalige” gevallen van de drug had betrapt; zes jaar later, in de eerste drie maanden van 2011, nam het agentschap 65 miljoen doses in beslag, 23 keer meer dan twee jaar eerder. Op het hoogtepunt van dat jaar had het gebruik van krokodil zich verspreid tot wel een miljoen verslaafden in Rusland.
Een verbod op de verkoop van codeïne zonder recept, dat op 1 juni 2012 werd ingevoerd, heeft de aantallen sterk doen dalen, maar Emanuele Satolli, een Italiaanse fotograaf die een groep Russische verslaafden heeft gevolgd, zegt dat velen nu dat belangrijke ingrediënt op de zwarte markt scoren. Het afgelopen jaar heeft Satolli zich gericht op de industriële stad Jekaterinenburg in het Oeralgebergte, een plaats die in Rusland berucht is om drugsmisbruik, en fotografeerde ongeveer een dozijn krokodilverslaafden.
De krokodilepidemie mag dan zijn hoogtepunt hebben bereikt in Rusland, maar het gebruik van de drug is ook elders al gemeld. In oktober bevestigde een online gepubliceerd rapport in het American Journal of Medicine het geval van een 30-jarige verslaafde in Richmond Heights, Mo., wiens vinger “eraf viel” en wiens huid begon te rotten nadat hij begon met het injecteren van krokodil. Het monster is de oceaan overgestoken.
Emanuele Satolli is een Italiaanse fotojournalist, gevestigd in Milaan.
Simon Shuster is TIME’s Moskou-correspondent. Volg hem op Twitter @shustry.
Vertaling door Eugene Reznik.
Meld je aan voor Inside TIME. Zie als eerste de nieuwe cover van TIME en ontvang onze boeiendste verhalen rechtstreeks in uw inbox.
Dank u!
Voor uw veiligheid hebben we een bevestigingsmail naar het door u opgegeven adres gestuurd. Klik op de link om uw inschrijving te bevestigen en onze nieuwsbrieven te ontvangen. Als u de bevestiging niet binnen 10 minuten ontvangt, controleer dan uw spam-map.
Neem contact met ons op via [email protected].
