In een tijd waarin bommen worden bezorgd bij Democratische topleiders en een schietpartij plaatsvindt in een Joodse synagoge, “lijkt de impuls om partijvoordeel te halen uit een tragedie,” schrijft rechtsgeleerde en Fox-commentator Alan Dershowitz, “even onweerstaanbaar als onverantwoordelijk.” Toch zou het even onverantwoordelijk zijn als we niet zouden proberen te leren van deze onuitsprekelijke gebeurtenissen.
de Tree of Life Synagoge in Pittsburgh, zondag, 28 okt. 2018. (AP Photo/Matt Rourke)
“Beide partijen,” betoogt conservatieve columnist, Peggy Noonan, “zouden een essentiële waarheid van het moment kunnen absorberen.”
Democraten zien de dreiging van gewelddadige woorden en acties echt en oprecht als afkomstig van rechts. Het is de heer Trump – hij is haatdragend en heeft geen respect en het zet een toon. Hij moedigt gevechten aan op zijn bijeenkomsten; hij zei laatst dat een congreslid dat een verslaggever omver duwde, zijn type man was. Hij noemt de pers de vijand van het volk. Hij verbreedt alle tegenstellingen, gedachteloos maar opportunistisch. Geen verrassing dat zijn tegenstanders bommen krijgen toegestuurd.
Republikeinen en rechts zien de dreiging echt, diep van binnen, als komende van links. Rep. Maxine Waters en Sen. Cory Booker hebben menigten daadwerkelijk verteld om in het gezicht van Republikeinen te komen; Hillary Clinton zegt dat je ze niet beschaafd kunt behandelen. Republikeinen zien de schreeuwers en treiteraars tijdens de hoorzittingen over Kavan, de groepen die Republikeinse figuren omzwermen als ze in het openbaar dineren, antifa. Een man die op Facebook schreef “It’s Time to Destroy Trump & Co.” beledigde vorig jaar niet Rep. Steve Scalise; hij schoot en vermoordde hem bijna. De intimidatie komt van links.
The Concept Of Moral Equivalence
Noonan heeft gelijk als ze erop wijst dat het neerschieten van de Republikeinse Rep. Steve Scalise door iemand van links net zo verwerpelijk is als alle schietpartijen en bomaanslagen van rechts.
Toch is de disproportionaliteit in sommige van haar argumenten verontrustend.
Het gelijkstellen van Trump’s acties, als hoofd van het rechtssysteem, waarbij hij Hillary Clinton sinds hij president is meer dan 150 keer publiekelijk beschuldigt van niet nader gespecificeerde misdaden en rally’s oproept om “sluit haar op” te roepen, enerzijds, met Hillary’s Clinton’s opmerking, nu als privé-burger, dat “je zulk gedrag niet civiel kunt behandelen,” anderzijds, is een voorbeeld van valse morele gelijkwaardigheid.
De conservatieve site, conservapedia.com, definieert “morele gelijkwaardigheid” als
“de bewering dat twee radicaal verschillende ethische actoren in werkelijkheid hetzelfde doen en dat ze op dezelfde manier moeten worden beoordeeld en behandeld. Als bijvoorbeeld twee schoolkinderen op het schoolplein met elkaar vechten en elkaar slaan, kan een oordeel van “morele gelijkwaardigheid” door de leraar ertoe leiden dat de twee van elkaar worden gescheiden en (misschien) gelijk worden gestraft (voor “vechten”)… Als een van de kinderen in ons voorbeeld een beruchte pestkop op school was, en het andere kind vocht terug uit zelfverdediging, dan zou het duidelijk verkeerd zijn om ze allebei gelijk te straffen.”
Is het te ver gezocht om te begrijpen dat Trump lijkt op de beruchte bullebak, terwijl Clinton lijkt op het andere kind dat uit zelfverdediging terugvecht?
Om de acties van Trump, als hoofd van het rechtssysteem, om de pers, “de vijand van het volk” te noemen terwijl hij meer dan 5000 valse of misleidende verklaringen aflegt en dreigt met vergelding, gelijk te stellen met elke kritiek op de valse of misleidende verklaringen van Trump, lijkt evenzeer een geval van valse morele gelijkwaardigheid te zijn.
De Republikeinse Oorsprong van ‘Valse Morele Gelijkwaardigheid’
Het is ironisch dat zoveel Republikeinen zich in een positie bevinden waarin ze pleiten voor morele gelijkwaardigheid, omdat het de Republikeinen zelf waren die het begrip van valse morele gelijkwaardigheid populair hebben gemaakt. In een artikel genaamd “De mythe van de morele gelijkwaardigheid” gepubliceerd in 1986, bekritiseerde Jeane Kirkpatrick, de ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties in de regering-Reagan, scherp degenen die beweerden dat er “geen moreel verschil” was tussen de Sovjet-Unie en democratische staten. De VS, zo stelde zij, was een welwillende democratie die ondanks gebreken stond voor waarheid en vrijheid, terwijl de Sovjet-Unie een repressieve autocratie was die erop uit was vrijheid en democratie te ondermijnen. Het was een argument dat de V.S. en de Republikeinen in wezen wonnen. Morele helderheid werd beloond. Amerika stond hoog in de wereld.
Jennifer Rubin, een centrum-rechtse columniste voor de Washington Post, doet een dappere poging om morele equivalenten en verschillen in de huidige Amerikaanse context te sorteren. “Geweld” schrijft ze:
- stuurt bommen naar de politieke doelwitten van president Trump…
- slaat een verslaggever in elkaar die een vraag durft te stellen…
- rijdt met een auto in op een menigte, waarbij een jonge vrouw om het leven komt…
- is het doden van ongewapende Afro-Amerikaanse jongeren…
- is het slaan van vrouwen, aanranding en molesteren van kinderen is het met geweld scheiden van jonge kinderen van hun ouders
In tegenstelling, schrijft ze, is geweld dat niet:
- weigeren een Witte Huis pers secretaris diner te serveren in een farm-to-table restaurant…
- schreeuwen tegen mensen in restaurants…
- gemene grappen maken op een liefdadigheidsevenement…
- vreedzaam bezetten van een overheidsgebouw om te protesteren.
Bigotie, schrijft ze, is “koppige of onverdraagzame toewijding aan de eigen meningen en vooroordelen.” Trump’s apologeten zeggen dat “beide kanten” bijdragen aan een sfeer van haat, onverdraagzaamheid, verdeeldheid en gemeenheid. Maar in tegenstelling tot Trump, Rubin wijst erop, Democratische leiders niet
- verwijzen naar illegale immigranten als “dieren” …
- beschrijven overwegend niet-blanke landen als “shithole landen” …
- een misdaadgolf uitvinden en immigranten er de schuld van geven…
- een gehandicapte reporter of een slachtoffer van aanranding belachelijk maken…
- een Joodse miljardair vals beschuldigen …van het betalen van vrouwen om te protesteren en zich voor te doen als slachtoffers van aanranding.
- zang aanvoeren om Republikeinse tegenstanders op te sluiten, gebaseerd op, nou ja, helemaal niets.
- de rechterlijke macht kleineren door te verwijzen naar “zogenaamde rechtbanken”
- samenzweringstheorieën verzinnen om de FBI zwart te maken.
De kwaliteit van het discours gaat achteruit
Waarover beide partijen en onderzoekers het allemaal eens zijn: de kwaliteit van het discours gaat achteruit. Aanvallen op Joodse mensen nemen toe op Instagram en Twitter, bevestigen onderzoekers. In veel, maar niet alle berichten wordt miljardair-investeerder en filantroop George Soros genoemd, die een van de doelwitten was in een reeks pogingen tot bomaanslagen. Soros is vaak het onderwerp van ongefundeerde samenzweringstheorieën.
Het debat moet doorgaan. “We staan voor een strijd om de ziel van deze natie,” schrijft voormalig vice-president Joe Biden. “Of we staan nu tegenover deze haat en roeien het uit. Of we zullen de dag betreuren dat we het hebben laten groeien en etteren. Onze waarden, onze kernovertuigingen, alles wat deze natie tot een baken voor de wereld heeft gemaakt, is in gevaar.”
De auteur staat geregistreerd als politiek onafhankelijk.
En lees ook:
Federale rechtszaak beweert dat Trump’s bedreigingen tegen de pers ongrondwettelijk zijn
Hoofdrechter Roberts vraagt Tiende Circuit om ethische vragen over Kavanaugh te onderzoeken
Kavanaugh: Why The Supreme Court Faces A Generation of Ethics Questions
Kavanaugh: How The Republican Leadership Broke The Four Rules Of Crisis Management
Bekijk mijn website.
