Dispositionele attributie is een slecht begrepen fenomeen in de persoonlijkheidspsychologie dat wordt verondersteld menselijk gedrag te verklaren op het niveau van een individuele sociale actor. Men denkt dat dit wordt veroorzaakt door interne kenmerken die in het individu zelf aanwezig zijn, in tegenstelling tot externe (situationele) invloeden die voortkomen uit de omgeving of cultuur waarin het individu zich bevindt.
Een andere term voor dispositionele attributie is interne attributie, of het afleiden dat persoonlijke factoren de oorzaak zijn van een gebeurtenis of gedrag.
Attributies verwijzen naar invloeden die u maakt met betrekking tot wat de oorzaak is van een gebeurtenis of gedrag en zij zijn uw poging om uw ervaringen, gedragingen, en het gedrag van anderen te begrijpen. Wanneer we interne attributies gebruiken, leiden we af dat een persoon zich op een bepaalde manier gedraagt of dat een gebeurtenis te wijten is aan factoren die verband houden met die persoon. Interne attributie wordt gedefinieerd als de handeling waarbij de schuld voor de oorzaak van een bepaalde gebeurtenis wordt gelegd bij een of andere factor of criterium die door een individu kan worden gecontroleerd. Bij interne attributie leiden we af dat een gebeurtenis of het gedrag van een persoon rechtstreeks verband houdt met persoonlijke factoren zoals eigenschappen, bekwaamheden of gevoelens. Een vereenvoudigd voorbeeld hiervan kan worden getoond wanneer een vrouw haar boodschappen afrekent bij de kassa. Wanneer een kassier in de kruidenierswinkel kortaf tegen haar doet, besluit de vrouw dat hij wel de hele tijd onbeleefd en kribbig moet zijn. Interne attributie is hoe we betekenis hechten aan het gedrag van anderen en zelfs aan ons eigen gedrag.
