LaCroix, Spindrift, Schweppes, Canada Dry, Polar-de lijst van gaat maar door en door. Wat hebben ze allemaal gemeen? Elk merk maakt drankjes die bruisen en water bevatten. Waarom worden sommigen dan bruisend water genoemd en anderen seltzer of club soda?
Hoewel deze drie namen voor koolzuurhoudende waters vaak door elkaar worden gebruikt, impliceren ze elk een verschil (zij het een onbeduidend verschil). Dus wat is nu precies het verschil tussen seltzer, club soda, en bruisend water? Laten we beginnen met hun gemeenschappelijke basis: koolzuurhoudend water.
Koolzuurhoudend water
Koolzuurhoudend water is het gemeenschappelijke ingrediënt in elk van deze dranken. Bijna alle fabrikanten forceren nu koolzuurhoudend water door koolzuurgas in koud water op te lossen. Maar voordat J.J. Schweppe (van – je raadt het al – Schweppes) in 1783 het fabricageproces ontwikkelde om water kunstmatig te carboniseren, was er maar één manier om koolzuurhoudend water te krijgen: het uit een natuurlijke bron tappen. Dit koolzuurhoudende water met natuurlijke bubbels wordt mineraalwater genoemd.
Seltzer
Seltzer heeft zijn wortels in Duitsland. “Oorspronkelijk was het afkomstig uit een natuurlijke bron,” legt Bob Kenworthy, co-host van de podcast Distillations van The Science History Institute, uit in een aflevering genaamd “Fizzy Water”. Het natuurlijk koolzuurhoudende mineraalwater werd “genoemd naar de stad Selters, Duitsland.” Maar dat is nu niet meer het geval: “Seltzer, zoals we het nu kennen, is vrij veel water kunstmatig geïmpregneerd met CO2.” Dat is zo ongeveer het geval, maar er is een behoorlijke variatie in de categorie seltzer.
LaCroix’s definitie van seltzer water is “water met koolzuur dat al dan niet zoetstoffen of toegevoegde smaakstoffen kan bevatten, evenals variërende hoeveelheden natrium.” (LaCroix, tussen haakjes, noemt hun drank bruisend water.)
Seagram’s Sparkling Seltzer Water, bijvoorbeeld, is koolzuurhoudend water met kaliumchloride en heeft 35 milligram natrium. Anderzijds hebben Canada Dry’s Sparkling Seltzer Water en Vintage Seltzer beide slechts één ingrediënt: koolzuurhoudend water. Polar Seltzer bevat koolzuurhoudend water en natuurlijke aroma’s.
Sparkling Water
Sparkling water – net als bubly en Spindrift (het enige bruisende water met een smaak van echt vruchtensap) – is in wezen identiek aan seltzer: het is koolzuurhoudend water met toegevoegde aroma’s. En terwijl LaCroix opmerkte dat seltzers natrium kunnen bevatten, kan bruisend water dat ook. Al Dasani’s bruisend water bevat 35 milligram natrium.
In feite zul je merken dat veel seltzers en bruisend water precies dezelfde ingrediënten hebben. Kijk maar eens naar het etiket van Polar Seltzer en LaCroix Sparkling Water. Je zult dezelfde twee ingrediënten zien: koolzuurhoudend water, natuurlijke aroma’s.
Hier is het ding: het is echt aan het merk om te bepalen of ze een seltzer of bruisend water willen zijn. Omdat de FDA geen Standard of Identity heeft voor bruisend water of seltzer, kan het merk hun product noemen wat zij denken dat het is.
Het belangrijkste verschil lijkt nu af te hangen van de marketingstrategie van een merk. Veel oudere bedrijven gebruiken de term “seltzer” terwijl nieuwere bedrijven “bruisend water” gebruiken. Interessant is dat Schweppes – het merk dat de seltzertrend in gang heeft gezet – onlangs zijn koolzuurhoudend water heeft veranderd van “Seltzer Water” in “Sparkling Water”.
Club Soda
Eindelijk een drankje met een duidelijk verschil! Club soda is koolzuurhoudend water dat “opgeloste zouten bevat die er alleen zijn om de smaak te versterken,” zegt Kenworthy. Hierdoor is de smaak van club soda vergelijkbaar met die van het oorspronkelijke mineraalwater. Als gevolg hiervan zal club soda altijd een bepaalde hoeveelheid natrium op hun voedingsetiket hebben.
Schweppes, bijvoorbeeld, voegt natriumbicarbonaat, natriumchloride, en kaliumsulfaat toe aan hun club soda. Het drankje heeft 95 milligram natrium, maar bevat nog steeds 0 calorieën, 0 gram suiker, en is cafeïnevrij. Canada Dry’s Club Soda is gearomatiseerd met natriumbicarbonaat, natriumcitraat, kaliumsulfaat en dinatriumfosfaat voor een totaal van 115 milligram natrium.
Conclusie
Het verschil tussen club soda, seltzer en bruisend water komt vooral neer op hoe het bedrijf zijn product wil noemen. Sprankjes bevatten over het algemeen natrium, terwijl seltzer en bruisend water dat over het algemeen niet bevatten. Ongeacht hoe een merk je koolzuurhoudend water noemt, de FDA beschouwt ze allemaal als hetzelfde: een frisdrank.
Hoe je je bruisend water ook wilt noemen, je kunt er zeker van zijn dat je een gezonde beslissing neemt als je het verkiest boven met suiker gezoete frisdrank.
