Het is meer dan 20 jaar geleden dat Stargate: SG-1 debuteerde op onze televisieschermen, en meer dan 10 jaar geleden dat het vertrok. We hebben veel redenen om dankbaar te zijn dat deze show tien jaar bestond, maar misschien was het beste wat het ons gaf Kapitein / Majoor / Luitenant-kolonel / Kolonel Samantha Carter.
Sam was een kernelement van de show, ook al had ze over het algemeen te lijden onder het feit dat ze het enige vrouwelijke personage was in een serie vol mannen (ja, Janet was geweldig, maar ze was er niet de hele tijd). Ondanks dat, waren de schrijvers vaak in staat om echt prachtige dingen met haar te doen, en boden haar tientallen kansen om te schitteren voor haar moed, haar vindingrijkheid, en haar absolute badassery.
Het is moeilijk om het enige vrouwelijke hoofdpersonage in een serie te zijn. Je moet alle dingen zijn voor alle mensen, en dat is een grote opdracht voor iedereen. Hoe dan ook, Sam was een krijger, een wetenschapper en een leider, en zonder twijfel een van onze grootste rolmodellen in de popcultuur.
Dus, als je het verhaal van Samantha Carter wil herbeleven, lees dan verder, want we staan op het punt om je mee te nemen op een zeer specifieke reis doorheen 10 jaar van Stargate-avonturen.
“Emancipation” (S1, E4)
Hoewel Sam technisch gezien al in de eerste aflevering van de serie opduikt, is het pas in de vierde dat ze echt haar badass uit de kast laat komen. In deze aflevering stuit SG-1 op een ras van mensen die vrouwen als objecten zien. Wanneer Sam wordt verhandeld aan een naburig opperhoofd, daagt ze haar eigen gevangenschap uit, zowel met haar bijdehante mond als met haar gevechtstraining, en bewijst meteen dat er met haar niet te sollen valt.
“The First Commandment” (S1, E5)
Maar Sam is niet zonder een verleden, en, natuurlijk, heeft dat verleden te maken met een man. Gelukkig ontdekken we in “The First Commandment” dat Sam’s ex zo werd toen ze ontdekte dat hij een controlerende ezel is met een machtsprobleem. Wanneer zijn persoonlijkheidsgebreken veranderen in een letterlijk godcomplex, neemt Sam het op zich om het te repareren.
“Hathor” (S1, E13)
Mensen geven deze aflevering een hoop onzin en ik begrijp niet waarom. Tuurlijk, het doet wat rare dingen met de mythologie, maar wie houdt er niet van een aflevering over girl power? Wanneer Hathor, de Egyptische godin van “sex, drugs and rock and roll” opduikt in het SGC, heeft ze onmiddellijk alle mannen in haar macht. Gelukkig zijn Sam en het half dozijn andere vrouwen op de basis onaangetast en hebben de middelen om hun vrouwelijke delen te gebruiken – en het wapenarsenaal van de basis – om de dag te redden.
“Singularity” (S1, E14)
Sam is nooit echt voor een moederrol, maar in “Singularity” verbindt ze zich per ongeluk met een 12-jarig meisje genaamd Cassandra die de enige overlevende van haar dorp is. Die relatie wordt al snel dramatisch als Cassandra letterlijk een bom wordt en het aan Sam en Janet is om uit te zoeken hoe ze haar kunnen redden, of hoe ze zichzelf kunnen redden. De Sam/Cassandra relatie wordt zelden gebruikt in de serie, maar het is gemakkelijk haar meest diepgaande (buiten haar romantische relatie met Jack). Plus, het is leuk om deze kant van Sam te zien, zo onhandig als het is.
“Solitudes” (S1, E17)
Shippers, start uw motoren. Dit is misschien niet de aflevering die het Sam/Jack-schip op gang bracht, maar het is zeker de aflevering die de dingen een kick gaf. Sam en Jack worden uit de Sterrenpoort gegooid op wat zij denken dat een ijsplaneet is. Met Jack gewond, is het aan Sam om hen beiden in leven te houden en een manier te vinden om de poort te repareren, terwijl hun vrienden bij de SGC tegen de klok racen om hen te vinden in een universum van Stargates.
“In the Line of Duty” (S2, E2)
De grootste angst van iedereen die bij Stargate Command werkt is dat ze op een dag worden overgenomen door een Goa’uld, en in deze aflevering is het de beurt aan Sam. Sam wordt later wel vaker door dingen overgenomen, maar dit is de eerste keer, en het is een doozy. Ze herbergt niet alleen een symbiont, maar ze wordt ook opgejaagd door een moordenaar die haar nieuwe vriend wil doden. Gelukkig voor Sam is Jolinar geen normale Goa’uld – ze is een Tok’ra, een rebel, en ze offert zichzelf op voor Sam. Dit is het begin van een hele reeks leuke ontwikkelingen voor de personages, te beginnen met …
“The Tok’ra” Parts 1/2 (S2, E11/12)
… het daadwerkelijk ontmoeten van de Tok’ra. Ze zijn niet aangenaam. Maar wat verwacht je van een ras dat in het geheim tegen de Goa’ulds heeft gevochten om vervolgens door een stel mensen te worden overvallen? Sam speelt een grote rol in deze twee-parter als ze Jolinar’s herinneringen gebruikt om haar weg te vinden naar de geheime basis, leert over Jolinar’s romantische relatie met collega Tok’ra Martouf, en biedt haar stervende vader Jacob aan als gastheer voor een van hun oudste leden, het starten van een gloednieuw hoofdstuk in hun gecompliceerde relatie.
“Point of View” (S3, E6)
Weet je nog hoe geweldig “Solitudes” was voor Sam/Jack shippers? Nou, in deze zijn ze getrouwd! Een beetje. OK, niet echt. Een alternatieve versie van Sam duikt op in onze realiteit nadat ze net haar man heeft verloren, een alternatieve Jack O’Neill. Het is een wilde rit voor zowel Sam als Jack, en dwingt hen om, hoe abstract ook, hun gevoelens voor elkaar onder ogen te zien. Plus, Sam wordt gedwongen om een alternatieve versie van haar eigen leven te confronteren en om te gaan met de onhandigheid van het kijken naar die alternatieve zelf die gevoelens heeft over Jack.
“Jolinar’s Memories”/”The Devil You Know” (S3, E12/13)
Weer een twee-parter die draait om Sam, min of meer. In deze aflevering arriveert Martouf bij de SGC om haar te vertellen dat haar vader letterlijk naar de hel is gestuurd en dat het aan hen is om een manier te vinden om hem terug te halen. Sam moet actief de herinneringen onderzoeken die Jolinar achterliet, wat Sam de kans biedt meer te leren over haar vroegere symbiont en haar relatie met zowel haar vader als Martouf verder te ontwikkelen. Ondertussen komen we iets meer te weten over Sam’s verleden, inclusief wat er met haar moeder is gebeurd.
“Foothold” (S3, E14)
Het blijkt dat Jolinar nuttig is voor veel meer dan haar herinneringen. Het Naquadah dat na Jolinars dood in Sams bloed is achtergebleven, beschermt haar op allerlei manieren, bijvoorbeeld wanneer de hele SGC wordt overgenomen door vreemd uitziende aliens en zij en Teal’c als enigen ongedeerd ontsnappen. Als ze nu maar letterlijk iemand zover krijgt om haar te geloven. BONUS: Sam in gewone kleren!
“Divide and Conquer” (S4, E5)
Verrassend genoeg staan de meeste van de meest shippende afleveringen niet op deze lijst, maar dat betekent niet dat we ze allemaal uitsluiten. Zoals deze, de eerste keer dat Sam en Jack hun gevoelens hardop moesten toegeven, aan elkaar, om niet te worden gelobotomiseerd of gedrogeerd uit hun hersenen. Ze zeggen eigenlijk nooit iets, maar ze zeggen het niet hardop.
“2010” (S4, E16)
Weten jullie nog dat 2010 de toekomst was die net ver genoeg was en niet de toekomst die bijna net zo ver in het verleden lag als hij in de toekomst lag? Wel, reis dan terug naar 2010, een tijd 10 jaar in de toekomst van onze personages, om Samantha Carter te vinden, niet langer in het leger, momenteel getrouwd met een man die we nog nooit hebben ontmoet en erg verdrietig dat ze geen kinderen kan krijgen. Het is interessant dat ze ervoor kozen om deze hele aflevering over de gevolgen van een deal met een geavanceerd buitenaards volk te centreren op Sam en haar relaties, maar het werkt wel. Misschien omdat Sam het enige personage is dat gelijkwaardig verbonden is met alle anderen? Dit is ook een van de vele afleveringen waarin een stel kerels ruzie maken over Sam, alleen voor Sam om gewoon te zeggen “fuck you” en te doen wat ze wil ‘want ze is een badass.
“Prodigy” (S4, E19)
Over badass gesproken, wanneer Sam naar de Air Force Academy reist om een lezing te geven, ontmoet ze een jonge vrouw die haar herinnert aan al haar beste kwaliteiten, en haar slechtste. Dus, zoals met alle grote mentoren, neemt Sam de cadet mee op een missie. Er wordt veel geschreeuwd, en een hoop rare geniale aanstellerij, maar het is altijd leuk om personages die je respecteert te zien proberen mensen te zijn die respect verdienen, en nog leuker om erachter te komen hoe ze zichzelf zien.
“Entity” (S4, E20)
Fijn, deze gaat minder over Sam en meer over de manier waarop iedereen over haar denkt, maar geef mij dit maar! Nog eentje waar Sam wordt overgenomen door een alien zodat iedereen zich zorgen kan maken, deze zorgt voor wat van de gepatenteerde “Sam en Daniel willen aardig zijn tegen aliens terwijl Jack en Teal’c het willen doden” dynamiek. Ondertussen slaagt Sam’s bewustzijn erin om te communiceren via een computerinterface, wat best cool is.
“Exodus” (S4, E22)
Herinner je je die keer dat Sam een zon opblies om te ontsnappen aan Apophis en ook misschien voorgoed van hem af te komen? Dit is die aflevering. Het komt vaak ter sprake.
“Ascension” (S5, E3)
Voor een show die helemaal niet gaat over de romantische relaties van zijn personages (behalve voor Sam en Jack die IN LOVE zijn), heeft Sam een verrassend aantal vrijers. Orlin is waarschijnlijk de meest interessante omdat hij verliefd wordt op Sam terwijl hij een onstoffelijk Opgestegen wezen is. Hij is schattig, hij is alwetend, hij praat grappig, hij bouwt een Stargate in haar kelder met onderdelen van een oud broodrooster. Wat wil een meisje nog meer?
“2001” (S5, E10)
Hey, herinner je je die jongen uit 2010 die uit het niets kwam? Welkom in het niets. Dit is het moment dat ze de Ashen ontmoeten en bijna een deal sluiten die hen allemaal de das omdoet. En net als de vorige keer, komt het op Sam aan om ons allemaal te redden.
“Desperate Measures” (S5, E11)
In de loop van 10 seizoenen, hebben veel mensen een griezelige, specifieke interesse in Sam. Zoals in deze aflevering, waar haar ervaringen met Jolinar haar het doelwit maken van een ontvoering. Maar Sam kan zich goed staande houden, ook al heeft ze een klein beetje redding nodig.
“Nightwalkers” (S6, E5)
Sam krijgt niet veel kansen om te leiden, zelfs niet in het seizoen waarin ze de onbetwiste commandant van SG-1 is, maar af en toe krijgt ze de kans om op eigen houtje uit te breken en een paar grote beslissingen te nemen. Zoals bijvoorbeeld in deze aflevering van seizoen 6 waarin zij, Jonas en Teal’c in een griezelige stad vol slaapwandelende burgers terechtkomen. Sam neemt niet alleen de leiding over het team, maar ze werkt samen met de FBI en lanceert zelfs haar eigen kleine uitvlucht. Het is een vreemde aflevering, maar er zijn een aantal geweldige Sam-dingen, dus het is de moeite waard om te kijken.
“Unnatural Selection” (S6, E12)
Dit is technisch gezien het tweede deel van een tweedelige aflevering, maar omdat de verhalen grotendeels gescheiden zijn, is dit de enige die echt iets interessants met Sam te maken heeft. Dat komt omdat dit de aflevering is waarin we voor het eerst Vijfde ontmoeten, een humanoïde Replicator, de vijfde creatie, natuurlijk, en hij heeft iets met Sam (ook natuurlijk). Vijfde is een interessant personage, vooral door de morele problemen die hij Sam bezorgt. De twee krijgen een beetje een band omdat Fifth Sam interessant vindt, en zijn naïviteit laat haar toe hem te manipuleren om de mensen te helpen ontsnappen ten koste van hemzelf.
“Space Race” (S7, E8)
Ook krijgen we eens in de zoveel tijd de leuke kant van Sam te zien. Tuurlijk, ze is briljant, en een badass, maar ze is ook een beetje een adrenaline junkie. Dus wanneer een oude bondgenoot bij Stargate Command aankomt om haar hulp te vragen bij het winnen van een ruimterace, kan je er zeker van zijn dat Sam er in een oogwenk is, zelfs wanneer die race haar waarschijnlijk zal doden.
“Avenger 2.0” (S7, E9)
Misschien omdat ze gewoon zo geweldig is, maar waarschijnlijker omdat ze een van de enige vrouwen in de serie is, raken mannen heel vaak geobsedeerd door Sam. Meestal echt emotioneel onstabiele mannen (zoals Sixth), of onsterfelijke oude wezens (zoals Orlin), of echt sukkelige, sociaal onhandige jongens die geen pauze kunnen pakken. Dat laatste is deze, als Sam moet samenwerken met Dr. Felger om het Stargate systeem te repareren wanneer hij per ongeluk het hele ding breekt met een virus.
“Grace” (S7, E13)
Probably een van de beste Sam-centric afleveringen van de hele serie, “Grace” volgt Sam als ze gestrand is aan boord van de Prometheus, zwevend dood in de ruimte. Ze is de enige die nog aan boord is, en zonder enig idee hoe ze het schip moet repareren en de bemanning redden, heeft ze heel wat aan haar hoofd. Voeg daarbij een ernstige hoofdwond die haar dwingt wakker te blijven (opdat ze niet zou sterven) en die voortdurende, en soms zeer vervelende, hallucinaties van haar vrienden veroorzaakt en je krijgt een aflevering die helemaal draait om Sam’s vindingrijkheid en kracht en die alle vragen onderzoekt waar zowel zij als het publiek al een lange tijd mee bezig zijn.
“Chimera” (S7, E15)
Dus, technisch gezien, is dit een Daniel aflevering, omdat het zich voornamelijk richt op zijn pogingen om zijn ex-vriendin, Sarah, te redden van de Goa’uld die haar lichaam de laatste drie jaar heeft vastgehouden. Maar het is ook de aflevering waar Sam eindelijk een persoonlijk leven en een vriendje krijgt. Zijn naam is Pete. Hij is een agent. Hij is ook niet Jack en als je een fan bent van het personage zit je hier waarschijnlijk erg mee in de knoop.
“Death Knell” (S7, E16)
Man, ze hebben Sam dit seizoen flink op de proef gesteld, maar het was wel goede tv. “Death Knell” is net als “Grace” een geweldige aflevering voor het personage, maar om heel andere redenen. In plaats van haar probleemoplossend vermogen te tonen met een hoofdwonde, of het personage mee te nemen op een reis van zelf-ontdekking, gaat deze aflevering over overleven. Sam is op de vlucht voor een Goa’uld super soldaat. Ze is gewond, moe, en bijna niet in staat om haar achtervolger te stoppen, dus het enige wat ze kan doen is lang genoeg in leven blijven tot er hulp komt. Als je eerder niet wist dat ze een badass was, dan weet je het nu zeker.
“New Order Pt. 1/2” (S8, E1/2)
Herken je Vijfde nog? Hij is terug met een wraakactie. Ik bedoel een letterlijke wraak. Hij is heel erg kwaad op Sam voor wat ze hem heeft aangedaan op zijn planeet en hij gaat haar een lesje leren. Vijf ontvoert Sam en sluit haar op in een vreemde brein-gevangenis, waar hij eerst tegen haar probeert te liegen om een perfect leven voor hen beiden te creëren, en haar daarna martelt. Het is verschrikkelijk, maar het ergste is misschien nog dat Sam weet dat het een beetje haar eigen schuld is. Ze leerde hem over verraad en pijn, en nu keert hij het terug naar haar.
“Covenant” (S8, E8)
Sam’s persoonlijke leven staat weer centraal in deze aflevering, maar het is niet haar dating leven deze keer – het zijn haar vriendschappelijke kennissen. Spannend, ik weet het, maar als een collega-wetenschapper elementen van het Stargate-programma openbaar probeert te maken, moet Sam werken om iemand die ze bewondert in diskrediet te brengen en komt daardoor in opstand tegen haar superieuren. Oh, en ze praat een man van een richel, wat best geweldig is.
“Gemini” (S8, E11)
Fifth is terug, sorta. Eigenlijk is het één van Vijfde’s creaties, een humanoïde Replicator versie van Sam zelf die in ons melkwegstelsel is aangekomen om de hulp van de SGC in te roepen om zowel haarzelf als Vijfde te vernietigen. RepliCarter beweert dat ze niet alleen Sam’s uiterlijk heeft, maar ook haar haat tegen Vijfde, en onze Sam is geneigd haar te geloven, al was het maar omdat ze zich schuldig voelt over alles wat ze gedaan heeft om Vijfde te maken en, bij uitbreiding, deze versie van haarzelf. Natuurlijk blijkt RepliCarter een beetje te veel op Sam te lijken in één zeer specifiek opzicht, en terwijl Vijfde niet langer een probleem is, is er nu een gloednieuwe schurk die de Aarde bedreigt.
“Threads” (S8, E18)
“Threads” is een echt interessante aflevering in het grote schema van de serie, zowel omdat het technisch een supergrote aflevering is, als omdat het een adem van rust is tussen de vernietiging van de Goa’uld en het einde van het seizoen. Terwijl Daniel door zijn vreemde opgestegen limbo-bestaan in een buitenaards restaurant navigeert, navigeren Sam en Jack door hun gevoelens voor elkaar en vragen over wat er nu gaat gebeuren, vooral omdat Sam’s vader aan de deur van de dood hangt.
“Moebius Pt. 1/2” (S8, E20)
De seizoensfinale van seizoen 8 is weer zo’n rare, omdat het technisch gezien een alternatieve realiteit is, maar wat maakt het uit, het is geweldig. We krijgen een aantal “wat als” situaties waarin de Stargate nooit wordt ontdekt en Sam en Daniel eindigen als super nerds met raar haar en / of bril. Het is een leuke kijk op een heel andere kant van Sam die nog steeds haar handelsmerk brutaliteit en dapperheid heeft, maar getemperd door sociale angst. Nog steeds briljant, dat wel.
“The Fourth Horseman Pt. 1/2” (S9, E10/11)
Orlin is terug om hen te helpen hun nieuwste vijand aan te pakken, alleen deze keer is hij een pre-tiener die zijn gevoelens voor Sam handhaaft. Ja, het is zo gênant als het klinkt.
“Arthur’s Mantle” (S9, E18)
OK, laten we gewoon eerlijk zijn hier. Na seizoen 8, hadden ze absoluut geen idee wat te doen met Sam. Ze maakten haar verhaal af en werden toen voor nog twee jaar verlengd, dus hoewel de laatste twee seizoenen nog steeds goede TV zijn, krijgt Sam niet echt veel kansen om te schitteren. “Arthur’s Mantle” is echter nog steeds goed, als Sam en nieuweling, Cameron Mitchell, uit fase raken en moeten uitzoeken hoe ze terug kunnen komen.
“Line in the Sand” (S10, E12)
Alright, hier beginnen ze zich een beetje meer op Sam te richten, hoe kort ook. “Line in the Sand” is een soort metgezel van “Arthur’s Mantle”, waar SG-1 probeert Merlijn’s apparaat te gebruiken om een heel dorp te redden. Het werkt niet, maar het helpt Sam en Mitchell wel om lang genoeg uit te faseren om het apparaat te repareren. Oh, en Sam wordt neergeschoten en sterft bijna, en er gaat niets boven bijna-doodervaringen om je dingen te laten zeggen (of zeer suggestieve wachtwoorden op te geven).
“The Road Not Taken” (S10, E13)
Dit Merlijn-apparaat is gewoon het geschenk dat blijft geven, echt waar. Zoals in deze, waar Sam probeert de faseertechnologie beter te begrijpen om per ongeluk in een andere realiteit terecht te komen zonder weg naar huis. Ze helpt de Aarde te redden van de Ori om uiteindelijk slachtoffer te worden van de paranoia die deze versie van de VS en het Stargate Commando in zijn greep heeft. Het is een van die afleveringen die de moraal van een van onze personages tegen een heel ander wereldbeeld dwingt te schuren en het is eigenlijk super interessant.
“Unending” (S10, E20)
Het is de serie-finale, dus het is ook het hoogtepunt van zo’n beetje alles wat ervoor kwam. Er is niet veel van Sam, omdat de aflevering probeert om gelijke tijd te besteden aan alle personages, maar er zijn een aantal specifieke momenten die spreken tot de kern van het karakter. Zoals het feit dat ze letterlijk tientallen jaren aan hetzelfde probleem werkt in een poging om hen allemaal te redden. Er is niemand anders in het universum die dat soort doorzettingsvermogen heeft.
