Diamond Head Crater is een oude vulkaankegel niet al te ver van het Waikiki gebied op het Hawaiiaanse eiland Oahu. Er is veel geschiedenis bij Diamond Head, die teruggaat tot het ontstaan, de militaire betrokkenheid, en de huidige wandelroute die bezoekers van over de hele wereld aantrekt.
De uitbarsting
Diamond Head is onderdeel van de Ko’olau Range. Ko’olau was een vulkaan die zo’n 2,6 miljoen jaar geleden begon uit te barsten onder de zeespiegel. Er was een korte rustperiode van ongeveer een miljoen jaar en toen barstte de vulkaan opnieuw uit, waarbij openingen ontstonden die bekende oriëntatiepunten werden zoals Punchbowl Crater, Koko Head, Hanauma Bay, en Diamond Head.
Diamond Head is de jongste van deze oriëntatiepunten en is ongeveer 200.000 jaar oud. De bronnen zijn nu uitgedoofd en Diamond Head is ongeveer 150.000 jaar slapende geweest. Diamond Head wordt verondersteld monogenetisch te zijn, wat betekent dat de uitbarsting slechts eenmaal plaatsvindt. Daarom geloven geologen dat Diamond Head nooit meer zal uitbarsten.
Lookout
In de jaren 1820 begonnen zeelieden de eilanden te naderen en zagen iets fonkelen op de hellingen van de krater. Ze dachten dat er diamanten in de rotsen zaten, maar later ontdekten ze dat het gewoon calcietkristallen waren. Maar de naam Diamond Head is sindsdien blijven hangen.
Later in 1878 werd een uitkijkpost opgericht met een wachter om binnenkomende schepen te melden. In het begin van de 20e eeuw werd de vuurtoren van Diamond Head gebouwd om de met handelswaar geladen schepen naar de haven van Honolulu te leiden.
Militaire controle
In 1904 kocht de Amerikaanse federale regering de krater Diamond Head om die voor militaire doeleinden te gebruiken. Aan de noordzijde van de krater werd een tunnel uitgehakt die toegang gaf tot het binnenste van de krater. De bouw van het wandelpad en de bunker van het Fire Control Station begon in 1908. Fire Control Station is de hoofdbunker die uit vier niveaus bestaat en zich helemaal boven in de krater bevindt. In de daaropvolgende jaren werden rond de basis van de krater batterijstations gebouwd die de artillerie en andere militaire wapens bevatten. Vanuit de vertrekkamers van het Fire Control Station kon men communiceren met de batterijstations om het geschut precies daar af te vuren waar het nodig was.
Verloop naar de huidige tijd
In de jaren 1970 werden in de krater festivalconcerten gehouden. De concerten vonden overdag plaats en bestonden uit een aantal lokale bands en bands van het vasteland van de V.S. De gemiddelde opkomst lag rond de 12.000, maar groeide al snel uit tot zo’n 75.000 bezoekers per evenement. Naarmate de populariteit toenam, werd het steeds commerciëler, en dus werden de festivals aan het eind van het decennium stopgezet.
Het pad dat naar Fire Control Station leidt, begon populair te worden bij zowel toeristen als de plaatselijke bevolking. Tot nu toe kon iedereen de krater tijdens de normale openingsuren betreden en het pad gratis bewandelen. Aan het eind van de jaren 1990 begon Hawaii’s Division of State Parks te bezuinigen op zijn budget. En zo begon in januari 2000 een heffing van één dollar per persoon. Later dat jaar werd een tolhuisje gebouwd en een aannemer ingehuurd om het geld te innen.
De verbeteringen gingen door. De parkeerplaats werd opnieuw geasfalteerd. Nieuwe delen van het pad werden toegevoegd. Er werden lampen in de tunnel geplaatst. En een nieuwe souvenirwinkel in de krater is onlangs geopend. De krater is nu elke dag van het jaar geopend van 6.00 tot 18.00 uur. Ongeveer 2.000 mensen bezoeken de krater elke dag. En je krijgt een prachtig 360-graden uitzicht vanaf de top.
