Er lijkt een sterk stigma te rusten op eenzaamheid. Veel mensen zullen eerder toegeven dat ze depressief zijn dan dat ze praten over eenzaamheid. Ze zijn bang dat ze als anderswaardig, een loser of raar worden beoordeeld, dus praten ze niet over hun gevoel van eenzaamheid, vervreemding of uitsluiting.
Het zich niet vrij voelen om over eenzaamheid te praten draagt bij aan het probleem en aan de oordelen over de ervaring. Als je jezelf veroordeelt omdat je je eenzaam voelt, maakt dat het nog moeilijker om stappen te ondernemen om de situatie te veranderen. Dan kan je jezelf veroordelen omdat je geen actie onderneemt om het probleem op te lossen.
Die vreselijke ervaring om als laatste gekozen te worden voor teams op school lijkt door te gaan tot in de volwassenheid, hoewel de redenen anders zijn. Het algemene idee lijkt te zijn dat als je geen vrienden hebt, er wel iets mis met je moet zijn. Krantenkoppen die de Unabomber, John Hinckley, de massamoordenaar op Virginia Tech en andere criminelen beschrijven als eenlingen, dragen bij aan de angst om veroordeeld te worden.
Eigenlijk heeft je eenzaam voelen weinig te maken met het aantal vrienden dat je hebt. Het gaat om hoe je je van binnen voelt. Sommige mensen die zich eenzaam voelen, gaan misschien zelden met mensen om en anderen zijn omringd door mensen, maar voelen zich niet verbonden.
In het algemeen brengen degenen die zich eenzaam voelen eigenlijk niet meer tijd alleen door dan degenen die zich meer verbonden voelen.
Eenzaamheid is een andere ervaring dan eenzaamheid. Eenzaamheid is alleen zijn uit vrije wil en men wil die eenzaamheid of men voelt zich er prettig bij. Eenzaamheid betekent dat er een onbehagen is – je wilt meer verbonden zijn met anderen.
Eenzaamheid kan verschillend zijn voor verschillende mensen
Veel mensen zijn eenzaam, ook al hebben ze kennissen en activiteiten. Honderden of duizenden “vrienden” hebben op sociale netwerksites is niet hetzelfde als iemand hebben om een film mee te delen of om een kop koffie mee te drinken. Een van de eenzaamste ervaringen kan optreden wanneer je in een menigte bent van mensen waarmee je je niet verbonden voelt of wanneer je met een levenspartner/vriend bent en geen verbinding voelt.
Eenzaam kan betekenen dat je geen romantische partner hebt of niet iemand hebt om mee samen te zijn tijdens de feestdagen. Het kan gaan over verliezen die je hebt meegemaakt of een spirituele leegte.
Eenzaam zijn lijkt te gaan over je niet op een betekenisvolle manier verbonden voelen met anderen, met de wereld, met het leven.
Drie factoren van eenzaamheid
Volgens Cicioppo en Patrick (2008) lijkt hoe eenzaam mensen zich voelen een combinatie te zijn van drie factoren. De eerste is het niveau van kwetsbaarheid voor sociale disconnectie.
Elk individu heeft een algemene genetisch bepaalde behoefte aan sociale inclusie en jouw niveau van behoefte zal anders zijn dan dat van iemand anders. Als je behoefte aan verbindingen hoog is, kan het moeilijk zijn om aan je behoeften te voldoen.
De tweede factor bij het zich eenzaam voelen is het vermogen tot zelfregulering van de emoties die met het gevoel van isolement gepaard gaan. Dit betekent niet alleen naar buiten toe, maar ook diep van binnen. Elke persoon zal verdriet voelen wanneer zijn behoefte aan gezelschap niet wordt vervuld. Als eenzaamheid na verloop van tijd aanhoudt, kan het een bron van chronische onrust worden. Hoe goed u met die gevoelens omgaat, beïnvloedt de mate van pijn die u ervaart. Als u chronisch van streek bent, bent u minder goed in staat de bedoelingen van anderen juist in te schatten. Je kunt ze als afwijzend ervaren terwijl ze dat niet zijn.
THE BASICS
- Understanding Loneliness
- Find a therapist near me
In staat zijn om de gevoelens van eenzaamheid te accepteren en er effectief mee om te gaan, de gevoelens te beheersen zonder veroordelend te worden over jezelf of anderen, en manieren te vinden om problemen op te lossen, zal helpen de schade te beperken die eenzaamheid kan aanrichten.
De derde factor is mentale voorstellingen en verwachtingen van en redeneringen over anderen. Je eenzaam voelen betekent niet dat je gebrekkige sociale vaardigheden hebt, maar blijkbaar maakt eenzaam voelen mensen minder waarschijnlijk of in staat om de vaardigheden die ze hebben te gebruiken. Mensen die zich eenzaam voelen doen er waarschijnlijk alles aan om vrienden te maken en een gevoel van verbondenheid te vinden en geloven ook dat niemand reageert.
Wat een frustrerende ervaring zou dat zijn en na een tijd kan die frustratie hun stemming beïnvloeden wanneer ze in de buurt van anderen zijn. Ze kunnen negatieve uitspraken doen en anderen de schuld beginnen te geven als iemand hen bekritiseert. Hun eenzaamheid kan zich uiten in woede of wrok, wat er vaak toe leidt dat anderen zich terugtrekken.
Soms hebben eenzame mensen het moeilijk omdat ze zichzelf als ontoereikend of onwaardig beschouwen. Schaamte over wie je bent blokkeert het maken van verbindingen met anderen.
Mensen die al lange tijd eenzaam zijn, kunnen ook bang zijn, om allerlei verschillende redenen. Angst voor aanvallen door anderen leidt tot de neiging om zich terug te trekken en hun authentieke zelf niet te delen, hoewel ze tegelijkertijd eenzaam zullen blijven als niemand weet wie ze werkelijk zijn. Hun lichaamstaal kan het gebrek aan zelfvertrouwen en de ellende die zij voelen weerspiegelen en hun gezichtsuitdrukkingen kunnen onuitnodigend zijn voor anderen, hoewel zij zich misschien niet bewust zijn van hun lichaamstaal. Juist op het moment dat ze behoefte hebben aan verbindingen, kan hun manier van doen onbedoeld “blijf weg” communiceren naar anderen.
Loneliness Essential Reads
Wanneer mensen emotioneel ontregeld raken, dan verliezen ze een gevoel van veiligheid. Ze kunnen overal gevaren zien. Ze zijn minder snel in staat om het perspectief van een ander te erkennen.
De meeste mensen voelen zich wel eens eenzaam
Veel eenzame mensen geloven dat ze uniek zijn in hun situatie en dat het niet normaal is om zich zo eenzaam te voelen als zij doen. Toch voelt bijna iedereen zich wel eens eenzaam. Misschien na een verhuizing of een andere overgang zoals afstuderen van school. Voorbijgaande eenzaamheid hoort bij het leven, want mensen zijn sociale wezens. Overweldigend, mensen beoordelen liefde, intimiteit, en sociale connecties als bijdragend aan hun geluk boven rijkdom of sociale roem.
Nauwelijks 22% voelt zich nooit eenzaam en één op de tien rapporteert zich vaak eenzaam te voelen. De hitsongs die over eenzaamheid gaan en het aantal boektitels over het overwinnen van eenzaamheid geven aan dat eenzaamheid niet ongewoon is. Maar als je eenzaam bent, richt je je misschien alleen op de mensen die hebben wat jij wilt, in plaats van op degenen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden.
Iedereen kan zich eenzaam voelen. En eenzaamheid lijkt andere problemen met zich mee te brengen. Vergeleken met een groep die sterke sociale connecties rapporteerde, rapporteerde een groep studenten die in de top 20% zaten wat eenzaamheid betreft kenmerken van verlegenheid, angst, vijandigheid, pessimisme, angst voor negatieve evaluatie en depressief affect, naast andere kenmerken. In een vervolgstudie werd eenzaamheid opgewekt. Proefpersonen werden onder hypnose gebracht om te geloven dat ze goede sociale connecties hadden of dat ze eenzaam waren. De deelnemers die gehypnotiseerd waren om te geloven dat ze eenzaam waren, vertoonden vervolgens dezelfde kenmerken als de studenten van wie was vastgesteld dat ze het eenzaamst waren.
Het doel van eenzaamheid
Net zoals lichamelijke pijn mensen beschermt tegen lichamelijke gevaren, kan eenzaamheid dienen als een sociale pijn om mensen te beschermen tegen de gevaren van geïsoleerd zijn. Het kan dienen als een aansporing om gedrag te veranderen, om meer aandacht te besteden aan relaties die nodig zijn om te overleven.
Het idee van eenzaamheid als een sociale pijn is aangetoond door functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI). Het emotionele gebied van de hersenen dat wordt geactiveerd wanneer je afwijzing ervaart, is hetzelfde dat emotionele reacties op fysieke pijn registreert. Eenzaamheid is een diepe, ontwrichtende pijn die chronisch kan worden en je kunt niet zomaar mensen ontmoeten en er overheen komen
Zelfveroordeling opgeven
Het loslaten van het oordelen over jezelf voor je eenzaamheid is een goede eerste stap. Jezelf de schuld geven, jezelf uitschelden, jezelf berispen omdat je eenzaam bent, is niet effectief en niet accuraat. Je eenzaam voelen bij gebrek aan betekenisvolle verbindingen is normaal.
Er kunnen veel redenen zijn voor eenzaamheid. De huidige mobiele en drukke maatschappij kan de uitdagingen van het aangaan en onderhouden van relaties hebben vergroot. Acceptatie dat eenzaamheid deel uitmaakt van de menselijke conditie kan je helpen je energie te steken in het creëren van oplossingen.
Eenzaamheid heeft niet noodzakelijk te maken met slechte sociale vaardigheden. Als je eenzaam bent, kan het overweldigend zijn om eraan te denken om je onder de mensen te wagen, ook al beschik je over goede sociale vaardigheden. Eenzaamheid kan leiden tot depressie en de wens om je af te zonderen.
Gewortelde eenzaamheid kan vele jaren teruggaan. Sommige bronnen zeggen dat de wortels van diepe eenzaamheid voortkomen uit het ervaren van gebrek aan liefde als jong kind. Soms komt diepe eenzaamheid voort uit het hebben van een lichamelijk verschil of het lijden aan een geestelijke stoornis die leidt tot discriminatie en isolement. Voor anderen kan eenzaamheid voortkomen uit het worstelen met vriendschappen op school, misschien gepest te zijn of niemand te hebben om bij te zitten tijdens de lunch. Op de speelplaats zijn en niemand om mee te spelen kan een erg eenzaam gevoel zijn. Andere interesses hebben, zoals van sport houden terwijl anderen van videospelletjes houden, kan erg eenzaam zijn. Misschien had je als kind één vriend die verhuisde of had je ruzie met die vriend waardoor je de vriendschap verloor. Eenzaamheid in de kindertijd lijkt samen te hangen met eenzaamheid als volwassene, inclusief een verhoogde gevoeligheid voor eenzaamheid.
Er is niet één idee of één pad om van eenzaamheid naar tevredenheid te gaan, maar er zijn algemene ideeën die lijken te werken. Een eerste stap lijkt acceptatie zonder oordeel te zijn.
