Op zichzelf is het feit dat een man in het midden van de jaren zestig een band verlaat misschien niet meer dan een historische voetnoot. Maar wat het vertrek van Eric Clapton uit de Yardbirds op 13 maart 1965 van meer betekenis maakt, is het lange en ingewikkelde spel van stoelendans dat het in gang zette binnen de wereld van de Britse bluesrock. Toen Clapton de Yardbirds verliet, veranderde hij niet alleen de loop van zijn eigen carrière. Hij zette ook een keten van gebeurtenissen in gang die niet één, maar twee andere gitaargiganten via de Yardbirds op weg naar hun eigen belangrijke toekomst zou zien gaan. En via de verschillende groepen die ze later zouden vormen, beïnvloeden, lid van zouden worden en weer zouden verlaten, zouden deze drie gitaarhelden-Eric Clapton, Jeff Beck en Jimmy Page meer dan een decennium aan rock and roll vormgeven.
Eric Clapton was pas 18 toen hij in 1963 bij de Yardbirds kwam, net nadat de groep de opkomende Rolling Stones had vervangen als de huisband van de Londense Crawdaddy Club. Zoals veel Engelse muzikanten van zijn generatie was Clapton vooral geïnteresseerd in Amerikaanse blues, en hij was daar genoeg purist over om de Yardbirds te verlaten toen ze van de blues afdreven naar experimentele pop met hun vroege hit “For Your Love” uit 1965. Clapton raadde als zijn vervanger zijn vriend Jimmy Page aan, toen een enorm succesvolle sessiemuzikant, maar Page weigerde. Dat leidde ertoe dat de Yardbirds Jeff Beck inhuurden, die de leadgitarist van de groep zou worden tijdens hun meest succesvolle en invloedrijke periode. In 1966, toen een van de andere oorspronkelijke leden van de Yardbirds ontslag nam, stemde Jimmy Page er uiteindelijk mee in om zich bij de groep aan te sluiten, en vormde samen met Beck een duo voor een korte periode, voordat Beck later datzelfde jaar werd ontslagen. Page zou de laatste lead gitarist zijn voor de Yardbirds, die in 1968 in feite werden ontbonden.
