Heeft de voormalige Sovjetruimte enige historisch-regionale betekenis, of is het eigenlijk niet meer dan een gebied dat bezet werd door een imperiale aspirant, die profiteerde van de zwakte van Europese en Aziatische mogendheden na de Eerste Wereldoorlog? De auteur betoogt dat de term “Eurazië” slechts een handige manier is om te verwijzen naar wat ooit Sovjetgebied was. In de recente geschiedenis zijn pogingen ondernomen om er een grotere beschavingswaarde aan toe te kennen, maar deze pogingen zijn geworteld in de Russische mythologie. De gebieden die zichzelf als Europees beschouwen en deel uitmaken van het historische christendom, zullen zo snel mogelijk terugkeren naar de “democratische” consumptiecultuur van Europa. De nationaliteiten en kleine naties van de Kaukasus en Centraal-Azië, die overwegend islamitisch zijn, gaan deel uitmaken van het “Midden-Oosten”, zoals dat in het hedendaagse geopolitieke discours algemeen wordt begrepen. Delen van wat ooit het oosten en zuiden van de Sovjet-Unie waren, drijven af naar de baan van China, en zelfs India kan een zekere invloed uitoefenen. De methoden die zowel door niet-Sovjet- als door Sovjetgeleerden werden gebruikt om de Sovjet-Unie te bestuderen, zijn vrijwel geheel irrelevant voor de hedendaagse wetenschap.
