Exigent Circumstances: What They Are and How They Allow Police to Search and Seize Without a Warrant

Posted on March 15, 2019 by Michael Lowe.

Er zijn momenten waarop politieagenten in Texas kunnen doorzoeken zonder huiszoekingsbevel; soms hoeven ze niet eens op de deur te kloppen voordat ze uw huis binnengaan.

Zittend in het comfort van uw woonkamer, gaat u er misschien van uit dat u veilig bent voor inbraak door de politie. Ze kunnen toch niet onuitgenodigd en onaangekondigd uw privé-woning binnenvallen, want dit is Amerika – waar we grondwettelijke bescherming van de privacy hebben, toch? Nou, nee. Dit is niet altijd waar.

Onverboden huiszoekingen door de politie gebeuren de hele tijd in Texas. Wettelijk gezien zijn er verschillende uitzonderingen op de grondwettelijke eis dat de politie een door een rechter ondertekend huiszoekingsbevel moet hebben voordat zij mag doorzoeken (en in beslag nemen).

Eén van deze uitzonderingen is wanneer de politie ter plaatse besluit dat er sprake is van “dringende omstandigheden.”

Vierde Amendement: de algemene regel dat de politie een huiszoekingsbevel moet hebben

De algemene regel voor wetshandhavers is dat zij een huiszoekingsbevel moeten hebben voordat zij mogen doorzoeken. In feite worden huiszoekingen verondersteld onwettig en ongeldig te zijn indien zij zonder huiszoekingsbevel worden verricht, tenzij de politie de toepassing van een specifieke, wettelijk erkende uitzondering op die algemene regel kan aantonen.

Zoals het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten uitlegt:

”de meest fundamentele grondwettelijke regel op dit gebied is dat ‘huiszoekingen buiten de gerechtelijke procedure om, zonder voorafgaande goedkeuring door rechter of magistraat, per se onredelijk zijn’ onder het Vierde Amendement – behoudens slechts een paar speciaal vastgestelde en goed omschreven uitzonderingen.”

Coolidge v. New Hampshire, 403 U.S. 443, 454-455, 91 S. Ct. 2022, 29 L. Ed. 2d 564 (1971), waarin gedeeltelijk Katz v. United States, 389 U.S. 347, 357, 88 S. Ct. 507, 19 L. Ed. 2d 576 (1967).

Courts Vigorously Protect Privacy Rights from Police Intrusion

Onze rechten op privacy, in het bijzonder tegen het optreden van de overheid, worden niet alleen door de wet beschermd, maar ook door zowel de federale als de staats Bill of Rights.

Het Vierde Amendement van de Amerikaanse Grondwet bepaalt dat “het recht van de mensen om veilig te zijn in hun personen, huizen, papieren en bezittingen, tegen onredelijke doorzoekingen en inbeslagnemingen, niet zal worden geschonden, en geen aanhoudingsbevelen zullen worden uitgevaardigd, maar op grond van waarschijnlijke oorzaak, ondersteund door eed of beëdiging, en met name met beschrijving van de plaats die moet worden doorzocht, en de personen of dingen die in beslag moeten worden genomen.”

In Texas is een soortgelijke grondwettelijke bepaling te vinden in Artikel 1, Sectie 9 van de Texas Bill of Rights, waarin staat: “De mensen zijn veilig in hun personen, huizen, papieren en bezittingen, tegen alle onredelijke inbeslagnames of doorzoekingen, en geen bevel tot huiszoeking op welke plaats dan ook, of tot inbeslagname van welke persoon of zaak dan ook, zal worden uitgevaardigd zonder deze zo nauwkeurig mogelijk te beschrijven, noch zonder waarschijnlijke oorzaak, ondersteund door eed of beëdiging.”

In zowel de Texaanse als de federale jurisprudentie wordt algemeen erkend dat de belangrijkste zorg van deze grondwettelijke bepalingen is het recht van het individu op privacy en vrijheid te beschermen tegen onredelijke inmenging door de overheid. Waarom?

Dit is een voortdurende zorg wanneer de realiteit is dat een enkele politieagent op het werk dagelijks de mogelijkheid heeft om zijn politiebevoegdheden te overschrijden en de basisrechten van een burger te negeren en te veronachtzamen. Het is de agent in het veld die de juridische beslissing neemt over zijn recht om de grondwettelijke mandaten voor een huiszoekingsbevel te negeren. Maar al te vaak worden deze beslissingen haastig en in een vlaag van emoties genomen, en bij nader inzien kunnen zij de juridische toetsing niet doorstaan.

Een excuus dat de politie vaak zal gebruiken om het uitvoeren van een huiszoeking (en het verzamelen van bewijsmateriaal als resultaat van de daaruit voortvloeiende inbeslagneming) te rechtvaardigen, is dat hun acties vallen onder de juridische rechtvaardiging dat er “dringende omstandigheden” waren op het moment dat de huiszoeking zonder huiszoekingsbevel werd uitgevoerd.

Wat zijn dringende omstandigheden?

Soms spreken overheidsjuristen en rechtshandhavers van dringende omstandigheden als de “nooddoctrine”. Het is een juridisch concept dat van toepassing is bij zowel staats- als federale vervolgingen.

TCCP Article 14.50

In Texas is er een wet die de nooddoctrine en dringende omstandigheden erkent. Artikel 14.50 van de Texas Code of Criminal Procedure bepaalt dat de rechten van een Texaanse politieagent omvatten (onderstreping toegevoegd):

In elk opgesomd geval waarin arrestaties rechtmatig kunnen worden verricht zonder arrestatiebevel, is de officier of persoon die de arrestatie verricht gerechtigd alle maatregelen te nemen die hij zou kunnen nemen in gevallen van arrestatie onder arrestatiebevel, behalve dat een officier die een arrestatie verricht zonder arrestatiebevel, een woning niet mag betreden om de arrestatie te verrichten, tenzij:

(1) een persoon die in de woning woont, instemt met het binnentreden; of

(2) dwingende omstandigheden vereisen dat de ambtenaar die de aanhouding verricht, de woning binnentreedt zonder toestemming van een bewoner of zonder bevel.

Het Congres noch de Texaanse wetgever hebben echter wetgeving aangenomen die precies definieert wat “dwingende omstandigheden” zijn of wat we bedoelen met de “nooddoctrine”. Politieagenten kunnen niet in een wetboek kijken en het wettelijke recept voor “dringende omstandigheden” vinden voordat ze besluiten uw privacy te schenden en zonder huiszoekingsbevel te doorzoeken.

Dit leent zich natuurlijk voor een grote verleiding voor wetshandhavers om te besluiten dat er sprake is van een noodsituatie wanneer ze warmlopen om een huis binnen te gaan en ongeduldig zijn over het verkrijgen van een huiszoekingsbevel. De verleiding om een situatie te bestempelen als “dringende omstandigheden” kan groot zijn.

Bepaling van dringende omstandigheden per geval

Of de specifieke omstandigheden van een situatie al dan niet voldoen aan de definitie van “dringende omstandigheden” in een federale of een staatsrechtbank, wordt aan de rechters overgelaten om te bepalen.

In elk geval waarin een verdachte is gearresteerd op basis van een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel, is het van vitaal belang dat de strafrechtadvocaat onderzoek doet naar precedenten uit het verleden om na te gaan of de politie wel of niet het recht had om te zoeken op grond van deze uitzondering op de standaard huiszoekingsbevel eis.

Criminele verdedigingsadvocaten moeten in de boeken duiken en rechterlijke uitspraken uit het verleden vergelijken met de huidige zaak, waarbij ze het besluit van de wetshandhaving dat ze een wettelijk recht hadden op een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel onder de “nooddoctrine” dubbel controleren.”

Is er jurisprudentie die het standpunt van de politieagent ondersteunt? Heeft de aanklager voldaan aan zijn last om een geldige uitzondering op het grondwettelijk vereiste huiszoekingsbevel te bewijzen?

Drie categorieën die huiszoekingen zonder huiszoekingsbevel rechtvaardigen vanwege de nooddoctrine

Wanneer kan de politie legitiem een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel uitvoeren vanwege de nooddoctrine? Zoals uitgelegd door het Texas Court of Criminal Appeals, zijn er drie categorieën van dringende omstandigheden die een huiszoeking zonder bevelschrift door politieagenten rechtvaardigen:

1) Het verlenen van hulp of bijstand aan personen van wie de rechtshandhaving redelijkerwijs gelooft dat zij hulp nodig hebben;

2) Het beschermen van politieagenten tegen personen van wie zij redelijkerwijs geloven dat zij aanwezig, gewapend en gevaarlijk zijn; en

3) Het voorkomen van de vernietiging van bewijsmateriaal of smokkelwaar.

“Als de staat niet afdoende kan aantonen dat er zowel een waarschijnlijke oorzaak als dringende omstandigheden zijn, zal een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel de toetsing door de rechter niet doorstaan.”

• Gutierrez v. State, 221 S.W.3d 680 (Tex. Crim. App. 2007)(nadruk toegevoegd).

Jurisprudentiële voorbeelden van dringende omstandigheden

Hier volgen enkele voorbeelden van gevestigde rechterlijke uitspraken die voorbeelden geven van “dringende omstandigheden” die de politie hebben toegestaan om binnen te dringen en te doorzoeken zonder eerst toestemming van een rechter te krijgen via een huiszoekingsbevel:

1. Someone Is In Imminent Danger of Being Hurt or Killed

In Laney legt het CCA eerst uit dat de nooddoctrine en dringende omstandigheden synoniem zijn, en dat “…de nooddoctrine van toepassing is wanneer de politie optreedt, niet in haar rol van “misdaadbestrijder”, maar in haar beperkte rol van gemeenschapsverzorger om “het leven te beschermen of te behouden of ernstig letsel te voorkomen.” Het CCA haalt hier Mincey v. Arizona aan, 437 U.S. 385, 390-95, 98 S.Ct. 2408, 57 L.Ed.2d 290 (1978), waar het aanvaardbaar was voor politieagenten om een appartement zonder huiszoekingsbevel te doorzoeken zodra de kogels ophielden in een schietpartij tussen de politie en de mensen in dat appartement.

Laney v. State, 117 S.W.3d 854, 858 (Tex. Crim. App. 2003).

2. In McNairy werd de huiszoeking zonder huiszoekingsbevel van de politie in een woonwagen waar drugs werden gevonden, aanvaardbaar geacht vanwege “dringende omstandigheden”, nadat de aanklager had aangetoond dat de agenten ter plaatse redelijkerwijs konden aannemen dat de mensen in die woonwagen waarschijnlijk wisten dat de politie buiten stond, zodat “…het bewijs dat in de woonwagen in beslag was genomen, binnen enkele minuten had kunnen worden vernietigd of verwijderd.”

McNairy v. State, 835 S.W.2d 101, 107 (Tex. Crim. App. 1991), onder verwijzing naar United States v. Rubin, 474 F.2d 262 (3d Cir. 1973).

3. Stopping a Fleeing Suspect

In Waugh werd een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel grondwettelijk geldig bevonden op grond van dringende omstandigheden nadat de verdachte had geprobeerd zijn huis binnen te vluchten terwijl de politieagent hem achtervolgde. Toen de verdachte probeerde de deur dicht te duwen voordat de agent hem kon bereiken, werd geoordeeld dat dit het strafbare feit van “onttrekken aan detentie of arrestatie” vormde zoals gedefinieerd in Texas Penal Code § 38.04(a). De agent die de deur weer open duwde en de woning binnenging was aanvaardbaar als een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel omdat hij “in de achtervolging was van een vluchtende verdachte”, onder verwijzing naar Welsh v. Wisconsin, 466 U.S. 740, 749-50, 104 S.Ct. 2091 80 L.Ed.2d 732 (1984); United States v. Santana, 427 U.S. 38, 42-43, 96 S.Ct. 2406, 49 L.Ed.2d 300 (1976).

Waugh v. State, 51 S.W.3d 714, 718 (Tex. App. 2001).

Motion to Suppress Evidence Obtained During the Warrantless Search

Vanuit het oogpunt van de strafrechtelijke verdediging is er, telkens wanneer er een huiszoeking en inbeslagneming (en arrestatie) heeft plaatsgevonden nadat de politie heeft besloten om een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel uit te voeren, een rode vlag die een waarschuwing laat wapperen dat er mogelijk bewijsmateriaal moet worden onderdrukt.

Er kan een motie worden ingediend om het bewijsmateriaal te onderdrukken. Dit kan niet alleen het bewijs omvatten dat tijdens de huiszoeking is meegenomen, maar ook aanvullend bewijs dat in verband daarmee is verkregen als “vruchten van de giftige boom.”

In de rechtbank van Texas kan de verdediging een motie indienen om het bewijs te onderdrukken op grond van zowel de federale grondwet als de staatsgrondwet. Zie, U.S. CONST. amends. IV en XIV en TEX.CONST. art. I, § 9.

Weliswaar zijn de Texaanse staatsrechters onafhankelijke organen en niet gebonden aan de Fourth Amendment-jurisprudentie van het United States Supreme Court wanneer zij analoge bepalingen van onze Texaanse grondwet interpreteren, maar de Texaanse rechterlijke macht zal doorgaans wel kijken naar het overeenkomstige federale precedent en dat ook volgen. Zie b.v. Aitch v. State, 879 S.W.2d 167, 171-72 (Tex.App.-Houston 1994, pet’n ref’d). Dienovereenkomstig kan de motie van de verdediging precedenten aanvoeren van zowel staats- als federale bronnen.

De motie van de verdediging zelf is een betwisting gebaseerd op de schending door de regering van de grondwettelijke rechten van de verdachte. De kwestie concentreert zich volledig op de vraag of de politieagenten al dan niet de grondwettelijk beschermde verwachting van privacy van de gedaagde hebben geschonden door een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel uit te voeren.

Noch federale agenten, noch Texaanse wetshandhavers, noch lokale politieagenten hebben het recht om een huiszoeking uit te voeren en bewijsmateriaal te nemen in strijd met de staats- en federale bescherming van de privacy bij huiszoeking en inbeslagneming. Wettelijk gezien ligt de bewijslast tijdens de hoorzitting over het onderdrukken van bewijs bij de overheid.

Als het bezwaar is gemaakt in een defensieve motie om bewijs te onderdrukken, moet de aanklager naar voren komen en de rechter ervan overtuigen dat de politieagenten binnen een geldige wettelijke uitzondering vielen, gebaseerd op dringende omstandigheden en de nooddoctrine. Als de AUSA of de ADA niet aan die last kunnen voldoen, dan moet de motie van de verdediging om bewijs te onderdrukken worden toegewezen.

Afhankelijk van de hoeveelheid bewijs waar het hier om gaat, zal de zaak van de aanklager worden verzwakt of vernietigd. Een motie om de hele zaak te seponeren kan heel goed volgen op een succesvolle motie om te onderdrukken op basis van een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel.

Ga hier naar toe om meer te lezen over Motions to Suppress.

Werd u gearresteerd op basis van een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel?

Het is waar dat er erkende uitzonderingen zijn op de noodzaak van een huiszoekingsbevel voordat de politie uw privacy kan schenden en uw huis kan binnentreden. Het is ook waar dat maar al te vaak wetshandhavers ter plaatse ten prooi zullen vallen aan de verleiding om door te gaan en uw huis (of auto, enz.) binnen te gaan zonder huiszoekingsbevel, dat niet voldoet aan de grondwettelijke toetsing.

Vele mensen hebben hun rechten met voeten getreden en worden benadeeld met arrestaties op hun strafblad omdat overprikkelde of nalatige politieagenten of wetshandhavers een illegale en ongrondwettige huiszoeking zonder huiszoekingsbevel hebben ondernomen.

Criminele verdedigingsadvocaten in de hele staat weten maar al te goed dat de politie de hele tijd dingen doet die in strijd zijn met grondwettelijke beschermingen en wettelijke rechten. Soms zal de officier van justitie dit erkennen en besluiten niet te vervolgen. Andere keren moet de verdedigingsadvocaat bewegen om het bewijsmateriaal te onderdrukken, waarbij de rechter bevestigt dat er een schending van wetten en grondwettelijke rechten is geweest.

Iedereen die in Texas wordt gearresteerd na een huiszoeking zonder huiszoekingsbevel moet de wetten begrijpen die bestaan om hen te beschermen en het belang van een ijverige strafrechtelijke verdediging in het geval dat u wordt gearresteerd of aangeklaagd, of uw eigendom wordt meegenomen.

Voor meer, lees onze discussies in:

• Wanneer de politie uw huis binnendringt (of de FBI en ICE) hier in Texas
• FBI-onderzoeken en DOJ-vervolgingen: Vechten voor uw privacyrechten
• Verlies van privacy en arrestatie in Texas: Schaadt je baan, je relaties, je leven.

_____________________________________