Zoals alle drag performers, spelen AFAB drag queens met traditionele genderrollen en gendernormen om op te voeden en te entertainen. AFAB queens kunnen naast drag kings of drag queens optreden tijdens dragshows en zijn uitwisselbaar met andere drag queens als emcees, performers, hostesses en woordvoerders.
Voor sommigen kan het een manier zijn om het postmoderne feminisme te herdefiniëren; AFAB queen Ms. Lucia Love verklaarde: “Drag queens zouden nergens zijn zonder vrouwen.” Voor anderen gaat het er gewoon om zich te verkleden en plezier te hebben.
In San Francisco werd de allereerste “Faux Queen” verkiezing georganiseerd als benefiet door Diet Popstitute en de eerste titelhoudster was Coca Dietetica aka Laurie Bushman. Het Klubstitute Kollective werd opgericht na de dood van Diet Popstitute om fondsen te blijven werven en een ruimte te bieden aan de performers die, in die tijd, niet altijd welkom waren in reguliere drag podia. Ruby Toosday, organisatrice van de verkiezing, had “vrienden die ontslagen waren (uit dragclubs) omdat ze vrouw waren… het leek erop dat we een gevoelige snaar hadden geraakt. De deelnemers werden door een jury beoordeeld op drag, talent en persoonlijkheid en de winnaar werd het jaar daarop “femcee”. De verkiezing werd gehouden van 1996 tot 2005. De Faux Queen Pageant werd in 2012 nieuw leven ingeblazen door voormalig titelhoudster Bea Dazzler, en zal een jaarlijkse wedstrijd blijven in San Francisco.
Fauxnique (danseres & performance artieste Monique Jenkinson) werd de eerste cisgender vrouwelijke drag queen die een grote drag pageant won – concurrerend tegen mannelijke of MTF drag queens – toen ze werd gekroond tot Miss Trannyshack 2003. Uit Bust Magazine: “(drag) komt neer op een soort zelfbewustzijn, een zelfbewustzijn over het spelen met vrouwelijkheid,” zegt Fauxnique. Ze voegt eraan toe dat hoewel drag voor haar in de eerste plaats over performance gaat, het ook een ‘afwijzing van traditionele onderdrukkende vormen van mannelijkheid is – en dat is ook een deel van een affiniteit met homoseksuele mannen. Ik zou niet zeggen dat elke faux queen een feminist is, maar ik zou zeggen dat een deel van hen dat op de een of andere manier wel is.”
In de jaren zeventig en tachtig werd de in Duitsland geboren Braziliaanse cisgender vrouwelijke queen Elke Maravilha een populaire tv-persoonlijkheid nadat ze als jurylid had meegedaan aan de talentenjachten Chacrinha en Silvio Santos. Volgens haar “denken veel mensen dat ik een travestiet ben. Als ze me dat vragen, antwoord ik gekscherend dat ik inderdaad een man ben. En van de meest begaafden”.
In de komediefilms Connie en Carla en Victor Victoria staan beide cisgender vrouwelijke dragqueens centraal, maar de hoofdpersonen van beide films zijn vrouwen die door omstandigheden gedwongen worden om als dragqueens te werken. Ze houden hun geslacht geheim en doen zich buiten het podium voor als mannen, in tegenstelling tot hun tegenhangers in het echte leven.
De Legendary-realitywedstrijd van 2020 was de eerste Amerikaanse realityshow waarin cisgender vrouwen optraden en meededen als dragqueens, waaronder het volledig vrouwelijke team dat House of Ninja vertegenwoordigde. De realitywedstrijd Dragula had twee AFAB-performers in hun derde seizoen, maar winnaar Landon Cider treedt op als een drag king en deelnemer Hollow Eve identificeert zich als een niet-binaire drag artiest, niet specifiek een drag queen.
