Ik trimde mijn buitenboordmotor, zette de motor uit en dreef de vaargeul in. De zuidwestenwind blies warm en zacht met een lichte geur van blaasjeskruid dat op de rotsen lag te drogen. Ik gooide een korte 10 voet ankertouw uit, want ik zou er niet lang blijven voor ik weer achter de stripers aan zou gaan. Mijn boodschappen op de zandplaten zouden niet veel tijd in beslag nemen.
Vrienden van buiten de stad kwamen op bezoek, en landrotten houden altijd van zeevruchten. Vanavond zouden we goed eten. Maar, ik kon het niet helpen me af te vragen waarom iemand schelpdieren zou kopen op een markt. Schelpen graven en oesters rapen in warm, enkeldiep water voelt bijna te mooi om waar te zijn. Deze specifieke zandvlakte in Massachusetts is ontstaan doordat de riviermonding in de baai uitmondde, wat betekent dat elke soort mossel en oester binnen een straal van een halve mijl te vinden is. Ik hoefde ze alleen maar te vinden.
Waar vind ik mosselen en oesters
Ik besloot in het zand te beginnen en me dan een weg door de modder te banen. In het zand zitten softshell mosselen, zoals steamers en scheermessen, en niemand kent ze. Softshells houden van de stroming van helder, schoon oceaanwater. Ze houden van het losse, korrelige zand. De kraaknette mosselschelpen glinsterden als pas aangebrachte witte hoogglansverf. Ze zitten niet diep, tussen 4 en 8 centimeter onder het oppervlak. Als ze honger hebben, steken ze hun syphon uit boven het terrein en filteren voedsel uit het water. Ze spuiten water, daarom worden ze door de plaatselijke bevolking “pisnaalden” genoemd, maar een kuiltje in het magere water of een tuit op doodtij vertelt je waar je moet graven. Als je er een paar in de modder hoger op het strand vindt, zijn hun schelpen donkerder paars-zwart. Ze smaken ook een beetje anders.
Hun scheermesschelpen neven komen eerlijk van de naam. Ze zijn lang en dun en lijken op het lemmet van een scheermes. Hun smaak is uitgesprokener en zoeter, waarschijnlijk omdat ze een langere nek en een kleinere buik hebben. Ik vind minder scheermessen dan stomers, dus misschien is er iets in hun schaarste waardoor ze ook beter smaken.
Je kunt oesters meestal verspreid vinden over wadplaten die bestaan uit een mengsel van zand en modder. Ze zullen allemaal ruim onder de hoogwaterlijn zijn en zijn net zo gemakkelijk te zien als scheepswrak flotsam op het wateroppervlak. Je hoeft niet te graven; je raapt ze gewoon op, meet ze aan de hand van een meter om te zien of ze de wettelijke maat zijn, en stopt ze in je draadmand. Hoe zouter het water, hoe beter. Dat verhoogde zoutgehalte is een deel van wat de uitgesproken metaalsmaak geeft.
Wat de mannen van de jongens scheidt zijn de mosselen met harde schelpen hoger in het estuarium. Ze houden van bewegend water met een lager zoutgehalte, en estuaria zijn de perfecte woonplaats. Hoewel de tweekleppige schelpdieren allemaal tot dezelfde soort behoren, worden ze met namen aangeduid die naar hun grootte verwijzen. Buttons zijn de kleinste, minder dan 2 centimeter, daarna de littlenecks, dan de cherrystones, en tenslotte de quahogs, die variëren van 3 tot 5 centimeter lang. De laatste ontlenen hun naam aan het Narragansett Indiaanse woord “poquauhock.” De Pilgrims hadden blijkbaar moeite om dat woord uit te spreken, dus hebben ze het afgekort.
Hoe dan ook, harde mosselen houden van inhammen en riviermondingen, en dat betekent meestal modder zo zacht dat je bij elke stap kniediep wegzakt. Het is moeilijk sleeën tot op zekere hoogte, maar de echte wrijving komt wanneer u uw voet uit de modder trekt. Elke stap brengt een zwavelgeur met zich mee die me doet denken aan een vaak gebruikt buitentoilet op hertenkamp. Muggen en groenpootmuggen, vliegen die zo woest zijn dat ze bij elke beet een stuk vlees wegnemen, zijn bijna welkom – ik vergeet de stank even terwijl ik ze wegsla. Blootsvoets lopen in de zomer is prima, maar als je in de herfst hippe laarzen draagt, zorg er dan voor dat je een rits om de enkel van je laars doet. Het is geen pretje om je voet uit je waadpak te trekken.
Maar net een voet onder het oppervlak zitten een paar van de lekkerste tweekleppigen die je overal kunt vinden. Graaf ze op met een schoffelachtige krabber of rommel wat rond tot je ze met je voeten voelt. Voordat je ze in je emmer doet, moet je even naar de schelpen kijken. Harde mosselen hebben groeiringen en kunnen worden verouderd, net zoals je ringen op een boomstronk zou tellen. Elke ring is een jaar, en als u een afgelegen, zelden geoogste moederader vindt, vindt u misschien mosselen die meer dan 30 jaar oud zijn.
Wat u nodig hebt
Als u aan de kust woont, zou u wel gek zijn als u geen vergunning kocht, geen krabber, geen mand met schepnaalden, geen oester- en mosselmeter, en gaan. Als je op vakantie bent, kun je bij de meeste hengelsportzaken een vergunning krijgen en materiaal huren. Seizoenen en vangstbeperkingen verschillen per staat, maar van oudsher is de vangst van tweekleppigen beperkt tot een halve of hele bushel. Sommige staten, zoals New York, geven nu specifieke aantallen af voor de oogst. Maar met 100 mosselen kom je al een heel eind.
Elke plek onder de gemiddelde nul-getijdenlijn staat open voor visserij en publieke toegang, een basisprincipe in de openbare-vertrouwensdoctrine van ons land. Vissen omvat ook het vissen op schelpdieren, dus als een stad een gebied niet heeft afgesloten, bent u vrij om te graven. De beste kwaliteit schelpdieren is van september tot mei. De zomermaanden zijn de maanden waarin de schelpdieren zich voortplanten, en hoewel ze nog steeds eetbaar zijn, zijn ze niet zo smakelijk als gevolg van de voortplanting.
Algenbloei zoals rode vloed verschijnt op seizoensgebonden cycli of na grote stormen, vaak leidend tot sluitingen van schelpdieren voor de veiligheid van de gezondheid. Neem contact op met uw staat vis en spel agentschap om plekken en seizoenen te vinden wanneer u kunt graven.
Hoe om Clams en Oesters te koken
Plaats uw zachte mosselen in een emmer zout water en voeg maïsmeel of een paar druppels Tabasco Sauce toe. Ze zullen het meel of de hete saus opnemen en beginnen zand te zuiveren. Spoel ze af en stoom ze tot de schelp open springt. Verwijder de voorhuid van de nek, spoel af in heet water en doop in gesmolten boter. Een menigte zal 10 pond in een mum van tijd doden. Gebakken mosselen in een restaurant zijn schoongemaakte mosselen, die in een paneerlaag worden gedoopt en gefrituurd. Zo zijn ze ook lekker.
Als je van rauwe bar houdt, meng dan wat mierikswortel en ketchup en pel en serveer de oesters, littlenecks, en cherrystones. Voeg ze allemaal toe aan een bouillabaisse of paella of stoom ze en voeg ze toe aan uw favoriete pastagerecht. Oesters Rockefeller en Clams Casino zijn hier ook plaatselijke favorieten. Vermaal de uitgeholde kokkels voor gebakken gevulde mosselen, mosselbeignets, mosseltaarten, Rhode Island Clear Chowder (met varkensvlees en mosselsappen) of New England Clam Chowder (met boter en room), of in een pasta met witte mosselsaus. Ik denk dat je ook Manhattan Clam Chowder kunt maken, maar dat is eigenlijk gewoon rode soep.
Clamming en oystering kan een op zichzelf staande activiteit zijn, maar dat hoeft niet. Als je het warm krijgt tijdens het vissen op het wad, ga dan zwemmen. Als het tij begint te lopen, gooi dan een vlieg naar gestreepte baars die op zandspiering afkomt. Als het laag water is en je wacht tot het tij keert, ga dan op eendenjacht en graaf. Het is een geweldige manier om geen kou te vatten. Het is veel gemakkelijker en meer de moeite waard dan je zou denken.
