Hoe voelt het als je beslissing wordt afgekeurd?
Wanneer je duidelijk fout zit, en dat is nu afgekeurd, voel je een gevoel van opluchting. We proberen het ego er uit te halen. Jouw taak is om een steward van het spel te zijn.
Krijgen supersterren meer speelruimte?
Ik zou het er niet mee eens zijn en de andere kant opgaan en zeggen dat de meerderheid van de superster spelers in onze competitie niet alle calls krijgen en niet zoveel fluitjes krijgen als ze verdienen.
Zij zouden het met je eens zijn.
Zij zouden het met je eens zijn, correct. Ze maken veel spel op de rand af en zijn zo sterk en snel – en de hand is sneller dan het oog – dat er dingen zijn waar je op terugkomt en later zegt: “Wow, weet je wat? He did get fouled.”
Is er een goed verhaal dat je hebt uit je tijd als scheidsrechter?
Het moet mijn eerste jaar in de competitie zijn geweest. Mijn “welkom bij de N.B.A.” moment. Ik ben scheidsrechter bij een Lakers wedstrijd en het is Kobe Bryant. Kobe in 2003, 2004, was jonger en brutaal. Hij jaagde op een erfenis. Hij was een geweldige speler en intens. Ik herinner me een wedstrijd waar Kobe naar een spel vroeg. Hij dacht dat hij een overtreding had gemaakt op de elleboog bij een sprong. Hij blafte erover.
De cultuur van de N.B.A. is dat, voor ons, als een spel in kwestie gebeurt in de eerste helft, je kunt soort van naar binnen gaan in de rust, kijken naar het spel, je kunt terugkomen en hen ofwel vertellen, “Ja, je had gelijk,” of “Nee, je had het mis.” Kobe kreeg een overtreding en ik miste het spel, en het had een overtreding moeten zijn.
Wanneer je het tegen een speler zegt en je laat je verdediging zakken en zegt, “Hé, ik miste dat spel,” 90 procent van de tijd zal de speler zeggen: “Hé, maak je er niet druk om. Je krijgt de volgende wel.” Dat is het soort werkomgeving. Ik kom terug naar buiten en loop naar Kobe en zeg: “Kobe, je had gelijk. Je bent geraakt op je elleboog.” Hij keek me dood aan en ik verwachtte een tik op mijn kont of zoiets. Hij keek me strak aan en zei: “Doe normaal.”
