Voor iemand met een scherpe blik is er niet veel voor nodig om een gewrichtsprobleem te herkennen: de zwelling in het gebied van het gewricht is een grote aanwijzing. Maar de stifle is een gecompliceerd gewricht. Weten welk deel van het spronggewricht is aangetast en wat de precieze oorzaak van de aandoening is, is van cruciaal belang voor het toepassen van de juiste therapie en het maximaliseren van herstel.
Het spronggewricht is een complex scharniergewricht in het bovenste achterbeen van het paard, en het grootste gewricht in het lichaam van het paard. Het heeft tot taak een onbelemmerde buiging en strekking van het achterbeen te bewerkstelligen, waardoor het paard zich met een soepele impuls voorwaarts kan bewegen. De knieschijf neemt ook deel aan het passieve stuwapparaat, dat het gewricht vergrendelt zodat het paard een gewichtdragend, recht achterbeen gedurende lange perioden kan behouden terwijl het andere achterbeen ontspannen blijft. Hoewel vergelijkbaar met het kniegewricht bij de mens, staat de paardenknie schuin als het paard stilstaat, terwijl de menselijke knie rechtop staat.
De knieschijf bestaat uit verschillende gewrichten tussen de patella (knieschijf), het femur (het lange bovenste bot van het achterbeen), en het tibia (het binnenste van de twee botten dat zich uitstrekt van de knie naar het spronggewricht). Legt Melinda H. MacDonald, DVM, PhD, Dipl. ACVS, assistent professor paardenchirurgie aan de Universiteit van Californië, Davis, “De femorotibiale gewrichtsholte van het spronggewricht is verder onderverdeeld in mediale en laterale (binnen en buiten) compartimenten. Twee halvemaanvormige menisci zitten tussen het dijbeen en het scheenbeen; deze menisci zijn kraakbeenschijven die zorgen voor congruentie tussen de twee botten en helpen de schokken in het gewricht te verminderen. Twee kruisbanden in het femorotibiale gewricht functioneren om het gewricht te stabiliseren.
