Een blik naar links. Een snelle beweging naar rechts. Terwijl mijn ogen door de kamer dwaalden, doorliep ik een virtuele interface die alleen voor mij zichtbaar was, scrolde ik door een agenda, zocht ik de reistijden naar huis op en regelde ik zelfs het afspelen van muziek. Het is alles wat ik theoretisch moet doen om Mojo Lens te gebruiken, een slimme contactlens afkomstig van een bedrijf genaamd Mojo Vision.
Het in Californië gevestigde bedrijf, dat vijf jaar lang stil is geweest over waar het aan heeft gewerkt, heeft eindelijk zijn plan gedeeld voor ’s werelds “eerste echte slimme contactlens.” Maar laten we duidelijk zijn: dit is geen product dat je komende herfst in de winkelschappen zult zien liggen. Het zit in de onderzoeks- en ontwikkelingsfase – een paar jaar verwijderd van een echt product. Bij de demo’s die ik heb geprobeerd, heb ik niet eens een contactlens opgezet, maar gebruikgemaakt van virtual reality-headsets en volumineuze prototypen tegen mijn ogen gehouden, alsof ik Sherlock Holmes met een vergrootglas was.
Een toekomst met minder schermen
Mojo Vision draait om “onzichtbaar computergebruik”. Het bedrijf, waarvan de oprichters veteranen zijn van bedrijven als Apple, Google, Amazon en Microsoft, wil onze afhankelijkheid van schermen verminderen. In plaats van je telefoon tevoorschijn te halen om te controleren waarom het zoemde in het midden van een gesprek, kijk je naar je ooghoek om een interface te activeren die het je in een fractie van een seconde vertelt.
“We willen een technologie creëren die je jezelf laat zijn, je eruit laat zien zoals je bent; je uiterlijk niet verandert; het laat je niet raar doen als je over straat loopt,” zei Mike Wiemer, medeoprichter en chief technology officer bij Mojo Vision. “Het is zeer discreet en eerlijk gezegd, wezenlijk, het grootste deel van de tijd laat het je niets zien.”
Het maken van slimme contactlenzen is geen eenvoudige taak, hoewel – zelfs Alphabet’s Verily dochteronderneming moest zijn Smart Lens-programma heroriënteren na het raken van een paar haken en ogen. Je moet de juiste sensoren op de juiste grootte hebben, de kracht om het allemaal te laten werken, en ook een display en beeldsensor. Deze sensoren variëren van aangepaste draadloze radio’s tot bewegingssensoren voor het volgen van de ogen en beeldstabilisatie.
De mensen van Mojo Vision toonden me een prototype van contactlenzen met een ingebouwd scherm – het scherm was, verbazingwekkend genoeg, ongeveer even groot als een punt van een inktpen. Ze zeggen dat het het “kleinste, dichtste display ooit gemaakt” is, maar ze hadden nog geen versie met alle sensoren erin. Ik keek door het prototype, en zoals verwacht zag ik tekst over de echte wereld zweven. Het is niet anders dan mijn ervaring met augmented reality-brillen zoals Google Glass of Focals, de slimme bril van North, behalve dat Focals zijn interface op de bril projecteert, terwijl bij de contactlenzen van Mojo Vision het display in de contactlens is geïntegreerd.
Op dit moment krijgt de lens stroom via een wearable die je om je pols draagt, en die ook veel van het computerwerk doet. Uiteindelijk, zei Wiemer, denkt hij dat het team de wearable zou kunnen laten vallen ten gunste van een smartphone-gebaseerde oplossing.
Gebruik van apps op een contactlens
Niettemin zijn de mogelijkheden verreikend. Ik trok een HTC Vive Pro virtual reality headset aan die was uitgerust met eye-tracking technologie om een vroege ervaring te krijgen van hoe het dragen van Mojo Lens zal zijn.
Als je recht vooruit kijkt terwijl je de lens draagt, zie je visueel niets verstorends. Maar kijk naar een hoek in elke richting en je zult pictogrammen zien opduiken, variërend van een agenda, weer, meldingen, het afspelen van muziek, en nog veel meer. Kijk naar de pijl naast deze pictogrammen om ze nog verder uit te breiden en meer details te zien, zoals een weersvoorspelling voor drie dagen, of al je agenda-activiteiten voor die dag. Het kostte me ongeveer een minuut om uit te vinden hoe ik door de interface moest navigeren; het kan allemaal elk moment veranderen, maar het is veelbelovend om te zien hoe eenvoudig het is om te gebruiken.
Een van mijn favoriete demo-apps is Speech. Ik heb alleen mijn ogen gebruikt om een vooraf geschreven toespraak te openen, er doorheen te scrollen en hem hardop voor te lezen. Deze app alleen al biedt talloze mogelijkheden. Stel je voor dat je een opgenomen interview afneemt, maar in plaats van naar notities te kijken, kun je met één oogopslag de volgende vraag oproepen zonder naar beneden te hoeven kijken. Of als u een video filmt, hoeft u niet meerdere opnames te maken omdat het script zich in het midden van uw oog bevindt. Wie heeft er teleprompters nodig?
Voor de mensen om u heen kan het duidelijk zijn wanneer u de contactlens gebruikt. Om de interface op te roepen, moet je in je ooghoek kijken – iets dat opvalt als iemand je recht aankijkt, maar het is veel onzichtbaarder dan je telefoon pakken of op je horloge kijken. Waarschuwingen en meldingen zal ook pop-up spaarzaam, hoewel ik verwacht dat er een manier zou zijn om dat allemaal te controleren down the road.
De lens zal zitten recht op het hoornvlies, en Ashley Tuan, vice-president van medische hulpmiddelen bij Mojo Vision, vertelt me dat het zal zijn net als het dragen van normale contacten. Het team berekende de lumenprojectie op het netvlies en ontdekte dat alles “ver onder de regelgeving” valt, in termen van veiligheidsnormen.
“Het is een nieuwe vormfactor, maar jij als drager van dit product, je ziet gewoon inhoud,” verzekerde Wiemer me. “Net zoals je inhoud zou zien als je een mobiele telefoon omhoog hield of als je een bril opzette waardoor die inhoud in de wereld verschijnt – vanuit het perspectief van je lichaam en je netvlies – is het gewoon licht op je netvlies, net zoals licht op je netvlies op dit moment. De veiligheidsimplicaties hiervan zijn iets waar we uiteraard veel aandacht aan hebben besteed, maar het is een zeer veilig product.”
They’ll Still Fix Your Vision
Mojo Vision positioneert zijn contactlens voor consumenten en bedrijven, maar in eerste instantie richt het zich op mensen die slechtziend zijn of een slecht gezichtsvermogen hebben – of een slecht zicht dat zo slecht is dat een bril het niet kan verhelpen. Dat komt omdat alle contactlenzen, slim of dom, de Food and Drug Administration (FDA) in de VS moeten passeren. Mojo Vision heeft de Breakthrough Device Designation gekregen, die bedrijven in staat stelt om producten die mensen met levensbedreigende of invaliderende aandoeningen zouden kunnen helpen, versneld te ontwikkelen, te beoordelen en te evalueren – hoewel de FDA volhoudt dat het “de wettelijke normen voor goedkeuring vóór het op de markt brengen” handhaaft.
Om te laten zien wat de mogelijkheden zijn om mensen met slecht zicht te helpen, gooide het team me in een donkere hotelkamer vol met stopborden en verschillende andere voorwerpen. Ik kreeg een stokje met een prototype Mojo Lens en hield het dicht bij mijn oog. Hierop was een beeldsensor aangesloten. Ondanks dat ik in het pikkedonker stond, kon ik de mensen in de kamer en de randen van het bed zien, en ik kon zelfs het stopbord met gemak lezen. Het was bijna alsof ik nachtzicht had. De beeldsensor liet me de echte wereld zien, maar de lens verhoogde het contrast, benadrukte randen, vergrootte voorwerpen en voerde nog een paar andere trucs uit om me te helpen zien in het donker. Idealiter zal het gebruikers met een visuele handicap helpen veel gemakkelijker door hun omgeving te navigeren. Het was indrukwekkend.
Mojo Vision werkt samen met het Vista Center for the Blind and Visually Impaired in Palo Alto, Californië, om tijdens de ontwikkeling contact te leggen met de klanten van de non-profit en input te krijgen voor de brillenglazen. Het bedrijf zal ook samenwerken met FDA-experts om aan de veiligheidsvoorschriften te voldoen.
Als je geen last hebt van slechtziendheid, ga dan even zitten. Als het een paar jaar duurt om goedkeuring te krijgen voor een apparaat dat werkt voor slechtzienden, zal het nog een paar jaar duren om een slimme contactlens voor alle anderen te maken.
