Het verhaal van Stagger Lee

Toen ik opgroeide met het luisteren naar rock en blues, begon ik een steeds terugkerende naam op te merken in een heleboel songs van zeer verschillende artiesten.

Muziekcovers zijn niets ongewoons, vooral in de begindagen van de pop, toen het spelen van covers sociaal aanvaardbaarder was dan het spelen van origineel materiaal.

Maar zelfs tot op de dag van vandaag duikt er in de hedendaagse muziek zo nu en dan een naam op, en de legende die daarbij hoort: Stagger Lee, of een variatie van die naam.

De echte historische details zijn schaars. Een man genaamd Lee Shelton schoot en doodde een man genaamd Billy Lyons in een bar in St Louis, Missouri in 1895, naar verluidt over de diefstal van Shelton’s Stetson hoed.

“Stag” Lee werd een populaire figuur in de Afro-Amerikaanse folklore, een symbool van stoerdoenerij die leefde volgens zijn eigen regels. In de loop der tijd is de legende ook toegeëigend, hervormd en naverteld door muzikanten, dichters, graphic novel-auteurs en anderen.

Een uitgebreidere geschiedenis van Stagger Lee kun je hier lezen, en meer over zijn culturele betekenis lees je hier. Hieronder heb ik 10 verschillende versies van het lied gekozen. Er bestaan er meer dan 400, dus deze lijst is aan verandering onderhevig…

Er bestaan wel oudere opnames, maar deze versie van het verhaal uit 1928 wordt vaak beschouwd als de “definitieve”.

The Isley Brothers: Stagger Lee (1963)

Hier is de versie van The Isley Brothers van hun album Twisting and Shouting.

Cab Calloway: Stack O’ Lee Blues (1931)

Een vleugje van Cab’s jazzy, scat vocals begeleiden het navertellen van het beroemde verhaal in deze vroege versie.

The Clash: Wrong’em Boyo (1979)

Voor een post-punk, ska geïnfundeerde twist, geef deze van de rudimentaire London Calling een luisterbeurt.

Hugh Laurie: Stagger Lee (2013)

Hugh Laurie kan een heel domme komiek, een serieuze, gruizige acteur en een getalenteerde bluesmuzikant zijn, en dat allemaal tegelijk.

Ike & Tina Turner: Stagger Lee & Billy (1965)

Een mooi voorbeeld van de subtiele variaties op het verhaal die in de loop der jaren zijn ontstaan.

Nick Cave & The Bad Seeds: Stagger Lee (1996)

Een spaarzame, donkere cover die helemaal op zijn plaats was op Nick Cave’s macabere album uit 1996, Murder Ballads.

Pacific Gas And Electric: Staggolee (1970)

Een verrassend vrolijk klinkende versie die ook verscheen op de soundtrack van Quentin Taratino’s Death Proof in 2007.

Samuel L Jackson: Stackolee (2006)

Een persoonlijke favoriet. Jackson leerde gitaar spelen voor zijn rol in de film Black Snake Moan, en zijn vloekende, no-nonsense, ballsy bluesversie is een passend eerbetoon aan de legende van Stagger Lee.

The Black Keys: Stack Shot Billy (2004)

Ook een herinterpretatie van het oorspronkelijke verhaal, het bluesduo bracht hun versie uit op Rubber Factory uit 2004.

En de ultieme moraal van het verhaal?

Never mess with a man’s hat.