Een toestemmingsbesluit lijkt tegenwoordig gebruikelijker te zijn, maar misschien komt dat omdat het vaak wordt gebruikt in zaken van politiegeweld, zoals in recente gevallen in Chicago en Baltimore.
Zij bestaan al sinds de Middeleeuwen en zijn gebruikt in antitrustzaken, inbreuken op de burgerrechten, inbreuken op de wet op de gehandicapten van de Amerikanen (ADA), in arbeidsdiscriminatie en in milieuwetgeving. Maar ga er niet van uit dat goedkeuringsbesluiten alleen betrekking hebben op grote bedrijven of overheidsinstanties. Ze kunnen ook in andere zaken tegen kleinere bedrijven worden gebruikt.
Wat is een toestemmingsbesluit?
Een toestemmingsbeschikking is een formele overeenkomst (contract) om een geschil tussen partijen op te lossen zonder dat een van de partijen schuld bekent. Het decreet is een gerechtelijk bevel dat een uitvoerbaar plan voor een of andere hervorming vaststelt. Het decreet bevat gewoonlijk specifieke eisen voor de organisatie en termijnen voor actie.
Het is een manier om tot een overeenkomst te komen, ondertekend door de twee partijen die de kracht van wettelijke goedkeuring heeft in plaats van een langdurige en kostbare rechtszaak te hebben. Natuurlijk kan de goedkeuringsbeschikking niet worden gegeven, tenzij de partijen het eens kunnen worden. Zie het zo: Een toestemmingsbesluit is niet meer dan een schikking die een bevel bevat (een gerechtelijk bevel om iets niet meer te doen).
In de particuliere sector worden toestemmingsbesluiten soms toestemmingsvonnissen genoemd; ze werken op dezelfde manier.
Hoe werkt een toestemmingsbesluit?
Instemmingsbeschikkingen zijn bindend voor beide partijen omdat zij ermee hebben ingestemd. Dat betekent dat tegen het besluit geen beroep kan worden aangetekend, tenzij er sprake is van fraude door een partij, van een wederzijdse vergissing of als de rechtbank niet bevoegd is voor de zaak.
Als het instemmingsbesluit eenmaal door iedereen is ondertekend, wordt het plan in werking gesteld, vaak met een onafhankelijke monitor die door een federale rechter is goedgekeurd. De monitor meet de voortgang door periodieke rapporten op te vragen om er zeker van te zijn dat de partij onder het decreet doet wat zij heeft beloofd.
Deze decreten kunnen worden ingesteld tegen overheidsinstanties (zoals de politiekorpsen in Chicago en Baltimore) of tegen bedrijven, groot en klein, die een wet of regelgevingscode overtreden.
Het proces van een gerechtelijk bevel kan op twee manieren beginnen:
- Met de partijen die een overeenkomst sluiten en naar een rechtbank komen om de toestemmingsbeschikking te krijgen
- Met een overheidsinstantie, zoals een federaal agentschap, die de beschikking voorlegt als alternatief voor een rechtszaak
Sommige toestemmingsbeschikkingen komen met een tijdsperiode of een deadline. In het geval van het decreet voor de politie van Baltimore was er een termijn van een jaar met een tijdschema voor specifieke plannen.
Voorbeelden van Consent Decrees
ERISA-overtreding. Een bedrijf dat pensioenvoorzieningen voor zijn werknemers heeft, kan worden aangeklaagd wegens overtreding van de wetgeving inzake Employee Income Retirement Security (ERISA). De Secretary of Labor heeft een zaak aangespannen tegen de zaakvoerders van een ESOP (Stock Ownership Plan) van een bedrijf wegens overtredingen van de wet. De gedaagden werd verboden als zaakwaarnemers op te treden en zij betaalden een civielrechtelijke boete.
Online zaken. In een andere zaak heeft de Federal Trade Commission (FTC) een overeenkomst gesloten met een bedrijf dat mobiele apps ontwikkelde, wegens overtreding van de Children’s Online Privacy Protection Act (COPPA). Het app-bedrijf had illegaal persoonlijke informatie van kinderen jonger dan 13 jaar verzameld en bekendgemaakt zonder toestemming van de ouders. In de schikking betaalde het bedrijf een boete van 50.000 dollar en werd het verplicht alle persoonlijke informatie te verwijderen die het had verzameld en die in strijd was met de regel.
Debt Collections. Een landelijk incassobureau heeft een overeenkomst met de FTC ondertekend waarin het ermee instemt een boete van meer dan 1 miljoen dollar te betalen wegens overtreding van de Fair Debt Collection Practices Act (FDCPA). Het incassobureau probeerde illegaal schulden van consumenten te innen, ook al vertelden de consumenten dat de schuld was afgelost of niet aan de consument toebehoorde.
Consent Agreements vs. Other Similar Agreements
Consent Decree vs. Consent Agreement
Een consent decree en een consent agreement zijn niet hetzelfde. In beide gevallen is er een initiële overeenkomst tussen de partijen, maar de toestemming besluit wordt voorgelegd aan een rechter, wiens beslissing is definitief en afdwingbaar door de wet. Een instemmingsovereenkomst daarentegen mag niet aan de rechter worden voorgelegd.
Instemmingsovereenkomsten komen vaak voor bij niet-betwiste echtscheidingszaken, en een rechter kan op basis van de overeenkomst en de omstandigheden een bindende echtscheidingsbeschikking uitvaardigen.
Toestemmingsovereenkomsten versus bemiddeling of arbitrage
Een overeenkomst in bemiddeling is vergelijkbaar met een toestemmingsbeschikking overeenkomst, vooral in wanneer de overeenkomst wordt genomen om de rechter. In bemiddeling, de partijen werken met een opgeleide mediator om te proberen om hun geschil op te lossen. als ze een overeenkomst kunnen bereiken en zet het op papier, kan de overeenkomst onmiddellijk worden ingediend bij een rechtbank. De overeenkomst kan ook worden geformaliseerd als een contract, dat bij een geschil aan de rechter kan worden voorgelegd.
Het arbitrageproces is een afzonderlijk particulier proces dat wordt geleid door een arbiter, die de zaak aanhoort en een beslissing neemt. Bij niet-bindende arbitrage is de beslissing van de arbiter definitief, maar er kan enige ruimte voor beroep zijn, afhankelijk van de bewoordingen van de overeenkomst. Als de arbitrage bindend wordt genoemd, is de beslissing van de arbiter volgens de wet uitvoerbaar.
Consent Judgment vs. Confession of Judgment
Een Confession of Judgment is een clausule in een zakelijk leningdocument die de leningverstrekker in staat stelt het bedrag van een lening (en meer) terug te vorderen als hij een rechtbank ervan kan overtuigen dat de lening achterstallig is. Het is niet hetzelfde als een toestemming vonnis of toestemming beschikking.
