In de loop der jaren heb ik veel vragen gekregen, waarvan de meeste buiten het bereik vallen van wat ik in een e-mail kan beantwoorden. Een van mijn favorieten begint met iets als dit: “Ik heb dezelfde structuur als jij, geef me een programma dat me op jou zal doen lijken.” Dan gaan ze verder met het opsommen van hun maten, lengte, gewicht, dieet, en workout routine.
Maar de belangrijkste factor ontbreekt. Ik weet niet hoe deze persoon eruit ziet; een foto zou handig zijn geweest. In ieder geval ben ik niet klaar om een gedetailleerde analyse te maken van wat deze persoon zou moeten doen, vooral omdat ik het niet weet. Ik moet niet alleen zien hoe ze eruit zien, ik moet ook zien hoe ze trainen – hoe ze alle bewegingen uitvoeren. Dit is iets wat ik alleen persoonlijk kan doen. Metingen zijn een betwistbaar punt en dat geldt ook voor het percentage lichaamsvet. Het zijn maar getallen en die zeggen op zich niets.
Ik word vaak gevraagd naar mijn maten, waarop ik antwoord: “Ik heb nooit maten genomen, alleen foto’s omdat de jurering bij de wedstrijden waaraan ik meedeed altijd volledig gebaseerd was op het uiterlijk.” Ik heb nooit mijn lichaamsvet samenstelling laten meten omdat het nooit een overweging was bij het bepalen wie de winnaar van een wedstrijd was. Ik heb geleerd dat getallen niet veel betekenen als het erom gaat te bepalen wie er het beste uitziet. Ik heb er nooit om gegeven en ik geef er ook geen aandacht aan bij mijn cliënten. Als ik met iemand werk, is het eerste wat ik doe, hem fotograferen en hem dan de foto’s laten zien. Om te kunnen verbeteren, moet iemand zich eerst bewust worden van hoe hij er precies uitziet. Bewustwording is een eerste vereiste voor verandering.
Het gaat allemaal om lichaamsbewustzijn. Getallen hebben er niets mee te maken. Je vastbijten in getallen is hetzelfde als door de bomen het bos niet meer zien. Als getallen al nuttig zijn, dan is het alleen als ze gecorreleerd zijn met foto’s. Ik heb geleerd er helemaal niet op te vertrouwen als het gaat om het bepalen van mijn mate van lichamelijke ontwikkeling. Foto’s zijn de meest bruikbare meting van het uiterlijk die we kunnen hebben. Ze zijn essentieel voor het visualisatieproces. Je concentreert je op hoe je er op de foto’s uitziet en stelt je dan voor dat je lichaam verandert om eruit te zien zoals je wenst. Naarmate u doorgaat met lichaamsvisualisatie, zal uw lichaam geleidelijk beginnen te veranderen om uiteindelijk te lijken op het uiterlijk dat u wenst.
Feit is dat niemand een volledig lichaamsbewustzijn heeft. Er is meer voor nodig dan alleen maar in de spiegel kijken – je moet leren jezelf te zien zoals andere mensen dat doen. Je zou kunnen zeggen dat er in dit opzicht twee soorten mensen in de wereld zijn: zij die er beter uitzien dan het beeld dat ze in de spiegel zien (dit is typisch wat mensen met een laag gevoel van eigenwaarde ervaren) en zij die er slechter uitzien dan wat de spiegel hen laat zien (mensen met grote ego’s vallen in deze categorie). Realiseer je je dat de enige manier waarop je jezelf ooit hebt gezien achterstevoren is – dit is wat je in de spiegel ziet – en dat er delen van je lichaam zijn die je niet kunt zien? (Je hele achterkant – en dit is waarom de ruggen en hamstrings van mensen meestal minder ontwikkeld zijn dan hun voorkant).
Daarnaast is de manier waarop je jezelf in de spiegel ziet een product van je geloofssysteem. Je ziet wat je verwacht te zien. Iemand met anorexia ziet zichzelf in de spiegel als een dik persoon, omdat hij gelooft dat hij zo is – het is een product van zijn vroegere conditionering. Bodybuilding kampioenen zijn ook niet anders. Ik vroeg eens aan een van mijn vroegere concurrenten in wat voor vorm hij was voor zijn show. “Ik ben in de beste vorm van mijn leven” was het antwoord. “Ik ben groter, sterker, en weeg meer”. Maar hij zag er niet beter uit. De extra massa verdoezelde de definitie die hij het jaar ervoor had.” Hij had het Mentzer-systeem van statische contracties gedaan, waarbij je de eerste rep doet, laten we zeggen op een been extensie met een enorm zwaar gewicht, het bovenaan vasthoudt totdat het uit zichzelf naar beneden valt als je er tegen vecht, en dan een extra rep doet met de hulp van je trainingspartner. Niet veel beweging, alleen de contractie lang vasthouden. Door op deze manier te trainen had hij zware quadriceps ontwikkeld boven de knie, maar niet hoger op zijn dijen. De vorm van zijn dijen (en definitie) was verpest. Maar hij voelde zich sterk.
Er is dus echt heel weinig nauwkeurige informatie die ik mensen kan geven zonder de bovenstaande kennis. Het advies dat ik in dit geval geef is wat je algemeen zou kunnen noemen, d.w.z. voor iedereen hetzelfde. Maar ik vertel ze wel waar ze de informatie kunnen vinden die ze zoeken. Ik stel voor dat ze mijn literatuur doornemen, een aanbevolen programma vinden, om de 6 weken foto’s nemen, hun training bijhouden door alles in een dagboek te noteren (inclusief dieet) en dan de correlatie leggen tussen wat ze doen en hoe ze eruit zien. Als ze verbeteren, blijf dan oefenen wat ze hebben gedaan, als ze niet verbeteren probeer dan iets anders. Uiteindelijk kan men een genie worden in retrospect.
