Poolberen houden geen winterslaap. Het zijn geen echte winterslapers. Ze gaan alleen in een tijdelijke slaapstand waarbij hun stofwisseling vertraagt, maar dit is niet echt een winterslaap. De winterslaap is een soort activiteit (of misschien inactiviteit) die de beer in staat stelt zijn energie te sparen omdat de omgevingstemperaturen zo extreem laag zijn dat de gemiddelde lichaamstemperatuur, de basale stofwisseling en het foerageren er niet meer toe doen. Al deze normale activiteiten blijken ofwel onmogelijk ofwel energetisch te duur. Laten we eens kijken hoe lang ijsberen een winterslaap houden of inactief blijven in een periode van 365 dagen.
Hoe lang houden ijsberen een winterslaap?
Poolberen blijven maar liefst 4 – 5 maanden per jaar inactief. Maar de winterslaap van de ijsbeer betekent niet een ononderbroken slaap. Hoewel hun hartslag daalt van 46 tot 27 slagen per minuut zijn ze waarschijnlijk niet zo dood als knaagdieren. De laatste tijd hebben wetenschappers geconstateerd dat de zomers in het noordpoolgebied langer lijken te zijn dan de winters, waarschijnlijk als gevolg van de opwarming van de aarde.
Dit beïnvloedt inderdaad het algemene gedrag van de dieren in winterslaap. Lange zomers betekenen minder tijd voor ijsberen om aanzienlijke energiereserves of vetten op te slaan om de zogenaamde winterslaapmaanden door te komen. IJsberen zullen de komende jaren hoogstwaarschijnlijk met voedseltekorten te maken krijgen.
- De dieren in winterslaap, zoals vleermuizen en knaagdieren, gaan zo diep slapen dat ze niet snel kunnen reageren als er een roofdier in de buurt is.
- In het geval van ijsberen die een winterslaap houden (geen winterslaap) reageren zij niet alleen actief, zelfs tijdens de inactiviteit bewegen zij zich rond om te zoeken naar mogelijke bedreigingen buiten het hol.
- Poolberen kunnen het zich, net als keizerspinguïns of poolvossen, veroorloven om te foerageren in extreme Arctische kou omdat ze niet alleen perfect geïsoleerd zijn, maar ook redelijke energiereserves hebben opgeslagen en met succes concurreren om een voortdurende voedselbron.
