Er is een toenemende incidentie van dementie in onze vergrijzende bevolking, en dientengevolge een dringende noodzaak om behandelingen en activiteiten te ontwikkelen die de symptomen van dementie kunnen verlichten. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat mensen met dementie van muziek genieten en dat hun vermogen om op muziek te reageren potentieel behouden blijft, zelfs in de late of ernstige stadia van dementie wanneer de verbale communicatie is opgehouden. De belangstelling van de media voor dit onderwerp heeft bijgedragen tot de publieke perceptie dat muziekvaardigheden een “eiland van behoud” zijn in een anderszins cognitief verzwakt persoon met dementie. In dit hoofdstuk geven we een overzicht van de huidige literatuur over muziekcognitie bij dementie en tonen we aan dat er zeer weinig rigoureus wetenschappelijk onderzoek is verricht naar dit onderwerp, en dat er verschillende soorten muziekgeheugen bestaan en dat deze verschillend gestoord zijn bij de verschillende typen dementie. Verder bespreken we de recente ontwikkeling van muziekactiviteiten als niet-farmacologische behandeling voor dementie en belichten we de methodologische beperkingen van de huidige literatuur over dit onderwerp. Hoewel gerapporteerd werd dat muziekactiviteiten gedrag, (in het bijzonder agitatie), stemming en cognitie bij personen met dementie kunnen verbeteren, hebben recente grootschalige gerandomiseerde controlestudies de specificiteit van het effect van muziek in vraag gesteld en vastgesteld dat het niet gunstiger is dan andere aangename activiteiten. Niettemin is muziek uniek in haar krachtige vermogen om zowel herinneringen als emoties op te wekken. Dit kan een belangrijke link vormen naar iemands verleden en een middel tot non-verbale communicatie met verzorgers, wat het een ideale stimulans maakt voor personen met dementie.
