Gossip Girl.
Niet zomaar een serie romans of een televisieserie die een overdreven interpretatie laat zien van “Manhattan’s elite” op een onafhankelijke meisjesschool aan Manhattan’s Upper East Side.
De waarheid wordt verteld, de fictieve Constance-Billard School for Girls is gebaseerd op mijn echte onafhankelijke K-12-school voor alle meisjes in de Upper East Side (maar de naam is “een geheim dat ik nooit zal vertellen” – tenzij u de aanwijzingen kunt achterhalen die ik in het hele stuk strooi).
Terwijl sommige van de vrouwen die ik mijn klasgenoten noemde al sinds de kleuterschool op de school zaten en moeders hadden die ook op de school zaten, kwam ik in de 7e klas binnen als een financiële hulpstudent via een academisch programma dat zich richt op hoge academisch presterende gekleurde studenten op openbare scholen in New York City.
Mijn droomschool als 12-jarige die zich aanmeldde bij deze onafhankelijke scholen was co-ed en op een campus met enorme velden voor hun sportteam, precies wat je zou zien op Friday Night Lights.
Het programma vereiste echter dat alle studenten zich aanmeldden bij een school van één geslacht, iets waar mijn vader echt extatisch over was en iets waar ik om huilde (ik was erg jongensgek op mijn 12e).
Doordat ik in september jarig was en mijn moeder me op 3-jarige leeftijd opgaf voor de kleuterschool, wilden de meeste scholen dat ik de 6e klas zou overdoen, zodat mijn leeftijd gelijk zou zijn aan die van mijn toekomstige klasgenoten.
De meisjesschool waar ik me niet wilde aanmelden, was echter de enige die besloot een kans voor me te wagen en me door te laten gaan naar de 7e klas.
De maanden voorafgaand aan mijn entree door de blauwe deuren van de befaamde school voelden als een spoedcursus: boeken moeten ophalen waarvan ik nooit had gedacht dat ik er toegang toe zou hebben, me voorbereiden op de academische verschillen tussen de openbare school waaraan ik zo gewend was en de onafhankelijke school die vrouwen huisvestte wier werelden ik aanvankelijk niet zou begrijpen (en soms nog steeds niet), en een uniform kopen dat elk kledingbudget te boven ging dat ik me kon voorstellen.
Hoewel, tegen de tijd dat ik van de school afstudeerde, droeg ik mijn geruite blauw, wit en grijs rokje dat altijd net met opgeheven hoofd de lengteknip haalde (elke meisjesschool had zijn eigen unieke rok).
Als co-hoofd van de rondleidingen in mijn laatste jaar, kreeg ik veel vragen van toegelaten studenten over mijn ervaring, waarvan er veel doorspekt waren van verwarring en bezorgdheid.
Wel, nu is een net zo goed moment als altijd om het advies door te geven dat uit deze gesprekken naar voren kwam.
Hier is hoe het echt is om naar een meisjesschool te gaan:
1. Ja, je gaat om met mannen.
Je verhuist niet naar een andere planeet.
Ik zal toegeven dat mijn hart wel fladderde als ik iemand van het andere geslacht zag; maar ik denk dat dat gebeurt als je je eerste set verliefdheden doormaakt.
2. Daarvan uitgaande, maak gebruik van de mogelijkheden die je krijgt om met je broerschool(s) om te gaan.
Het is leuk om vrienden van daar te hebben als je gedwongen wordt om samen toneelstukken en gemeenschapsdienst te doen.
3. Je zult je niet ongemakkelijk voelen als en wanneer je besluit naar een co-ed college te gaan.
Integendeel, ik voelde me zelfverzekerder.
Ik had mijn stem versterkt tijdens mijn 6 jaar op mijn school.
Ik wist hoe ik me moest uitspreken en hoe ik met zelfvertrouwen moest spreken.
Omdat er wat testosteron bij was gekomen toen ik ging studeren, betekende niet dat ik vergeten was hoe ik mijn stem moest verheffen en mijn mening moest geven.
4. Je zult veel vragen krijgen of je nu een uberfeminist bent.
Zeg altijd: “Echt wel. We scheren nooit onze benen, verbranden beha’s, dragen nooit make-up, en je wilt niet eens weten wat er op school gebeurt.”
Je zult de domme vraag niet meer krijgen. Alleen een gezicht van gemengde gevoelens.
5. Wees dankbaar dat je op een plek bent die het belang van vrouwen in deze wereld kent.
Faculteit en personeel gaan boven en verder om je succes te verzekeren omdat ze weten hoe hard je nodig bent.
6. Wees ook dankbaar dat je kunt roepen dat je een tampon of pad nodig hebt zonder de verwarde, ontzette of schertsende reactie van mannen.
Ben vrij, en vang met plezier die tampon op die door de kamer wordt gegooid.
7. Je zult gehecht raken aan je uniformrok.
Je zult hem nooit meer weg willen gooien.
Je neemt hem mee naar college en gebruikt hem waarschijnlijk als onderdeel van een kostuum.
8. Ik ben afgestudeerd met een klas van 38 andere vrouwen, en met zo’n kleine groep weet je vast heel veel van elkaar.
Jullie kunnen allemaal in heel verschillende fasen van ons persoonlijk leven zitten.
Geef niet het gevoel dat je achterloopt of ver vooruit loopt.
Iedereen gaat in zijn eigen tempo, en het kan alleen maar intensiever worden omdat je elke dag dezelfde kleine groep ziet.
9. Bijna iedereen op je school zal een bekend gezicht worden.
Ben er blij mee, vooral als de schattige kleine kleuterschoolleerling zwaait elke keer als ze je ziet.
10. Er zijn veel momenten waarop je veel liefde zult voelen, vergezeld van omhelzingen.
11. Onthoud het moment dat je de blauwe deuren binnengaat (of welke kleur de deuren van je school ook hebben) evenals het moment dat je ze achter je laat. De ervaring die je opdoet op een meisjesschool is een zeer unieke ervaring die nooit kan worden gerepliceerd.
RISE NEWS is een grassroots journalistieke nieuwsorganisatie die werkt aan het veranderen van de manier waarop jonge mensen worden geïnformeerd en betrokken bij de wereld. Jij kunt voor ons schrijven.
Cover Photo Credit: William Murphy/Flickr (CC by-SA 2.0)
