Een spoel is een passieve elektronische component die energie opslaat in de vorm van een magnetisch veld. In zijn eenvoudigste vorm bestaat een spoel uit een draadlus of spoel. De inductantie is recht evenredig met het aantal windingen in de spoel. De inductantie hangt ook af van de straal van de spoel en van het soort materiaal waaromheen de spoel is gewikkeld.
Voor een gegeven spoelradius en aantal windingen resulteren luchtkernen in de minste inductantie. Materialen als hout, glas en plastic – bekend als diëlektrische materialen – zijn voor het wikkelen van spoelen in wezen hetzelfde als lucht. Ferromagnetische stoffen zoals ijzer, gelamineerd ijzer en ijzer in poedervorm verhogen de inductie die met een spoel met een bepaald aantal windingen kan worden verkregen. In sommige gevallen loopt deze toename op tot duizenden malen. De vorm van de kern is ook belangrijk. Toroïdale (donut-vormige) kernen geven meer inductie, voor een gegeven kernmateriaal en aantal windingen, dan solenoïdale (staaf-vormige) kernen.
Het is moeilijk om spoelen te fabriceren op chips van geïntegreerde schakelingen (IC). Gelukkig kunnen weerstanden in de meeste microschakeltoepassingen door spoelen worden vervangen. In sommige gevallen kan de inductie worden gesimuleerd met eenvoudige elektronische schakelingen die gebruik maken van transistors, weerstanden en condensatoren die op IC-chips zijn gefabriceerd.
Inductoren worden samen met condensatoren gebruikt in diverse draadloze communicatietoepassingen. Een spoel die in serie of parallel met een condensator is verbonden, kan discriminatie tegen ongewenste signalen bieden. Grote spoelen worden gebruikt in de stroomvoorziening van allerlei elektronische apparatuur, waaronder computers en hun randapparatuur. In deze systemen helpen de spoelen de gelijkgerichte wisselstroom af te vlakken en zuivere, batterijachtige gelijkstroom te leveren.
