Wat is psychose

Het woord psychose wordt gebruikt om stoornissen te beschrijven die de geest aantasten, waarbij enig contact met de werkelijkheid verloren is gegaan. Als iemand op deze manier ziek wordt, wordt dat een psychotische episode genoemd. Tijdens een periode van psychose zijn iemands gedachten en waarnemingen veranderd, en kan hij moeite hebben te begrijpen wat wel en niet echt is.

Wie krijgt een psychose?

Psychose kan mensen uit alle lagen van de bevolking treffen. De aandoening begint vaak tussen de late adolescentie en de leeftijd van 25 jaar. In de Verenigde Staten zijn er elk jaar ongeveer 100.000 nieuwe gevallen van psychose.

Wat zijn de tekenen en symptomen van psychose?

Er treden meestal veranderingen op in iemands gedrag voordat een psychose optreedt. Waarschuwingssignalen van psychose zijn:

  • een plotselinge daling in cijfers of werkprestaties;
  • nieuwe problemen om helder te denken of zich te concentreren;
  • wantrouwen, paranoïde ideeën of ongemak in het bijzijn van andere mensen;
  • sociaal isolement, veel meer tijd alleen doorbrengen dan gewoonlijk;
  • ongewone en overdreven intense nieuwe ideeën, vreemde gevoelens of een totaal gebrek aan gevoelens;
  • minder aandacht voor persoonlijke verzorging of hygiëne;
  • moeite met het onderscheiden van realiteit en fantasie;
  • verward spreken of moeite met communiceren.

Symptomen van psychose zijn wanen (valse overtuigingen) en hallucinaties (dingen zien of horen die anderen niet zien of horen). Andere symptomen zijn onsamenhangend of onzinnig praten en zich onaangepast gedragen voor de situatie waarin zij zich bevinden. Tijdens een psychotische episode kan iemand ook last hebben van depressie, angst, slaapproblemen, sociale terugtrekking, gebrek aan motivatie en algemene problemen met functioneren.

Iedereen die een van de symptomen op deze lijst ervaart, moet een professional in de geestelijke gezondheidszorg raadplegen.

Wat veroorzaakt psychose?

Er is geen specifieke oorzaak voor psychose en het kan een symptoom zijn van een psychische aandoening, zoals schizofrenie of bipolaire stoornis. Iemand kan echter een psychose ervaren zonder ooit gediagnosticeerd te zijn met schizofrenie of een andere geestelijke stoornis. Er zijn andere oorzaken, zoals slaapgebrek, algemene medische aandoeningen, bepaalde voorgeschreven medicijnen en misbruik van alcohol of andere drugs, zoals marihuana. Een geestesziekte, zoals schizofrenie, wordt gewoonlijk gediagnosticeerd door al deze andere oorzaken van psychose uit te sluiten. Voor een grondige evaluatie en een nauwkeurige diagnose moet u naar een deskundige in de gezondheidszorg gaan (zoals een psycholoog, psychiater of maatschappelijk werker).

Hoe wordt een psychose behandeld?

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat het niet ongewoon is dat iemand meer dan een jaar psychotische symptomen heeft voordat hij of zij wordt behandeld. Het is van essentieel belang dat deze periode zonder behandeling voor psychose wordt verkort, omdat vroegtijdige behandeling vaak een beter herstel betekent. Een bekwame psycholoog, psychiater of maatschappelijk werker kan een diagnose stellen en helpen bij het opstellen van een behandelingsplan.

Mensen met een psychose kunnen zich verwarrend en onvoorspelbaar gedragen en kunnen ook bedreigend of gewelddadig worden. Mensen met psychotische symptomen zijn echter eerder geneigd zichzelf iets aan te doen dan anderen. Als u deze gedragsveranderingen opmerkt en ze beginnen te intensiveren of niet weggaan, is het belangrijk om hulp te zoeken.

Verschillend onderzoek ondersteunt een verscheidenheid aan behandelingen voor een vroege psychose, vooral gecoördineerde gespecialiseerde zorg. In 2008 lanceerde het National Institute of Mental Health (NIMH) het onderzoeksinitiatief Recovery After an Initial Schizophrenia Episode. Het RAISE-project bestudeerde gespecialiseerde gecoördineerde zorgbehandelingen en de beste manieren om in te grijpen nadat mensen psychotische symptomen beginnen te krijgen en om hen te helpen terug te keren naar een traject naar productief en onafhankelijk leven. Gecoördineerde gespecialiseerde zorg omvat de volgende onderdelen:

  • Individuele of groepspsychotherapie, die over het algemeen gebaseerd is op de principes van cognitieve gedragstherapie. Deze therapie is afgestemd op de behoeften van de individuele patiënt en legt de nadruk op weerbaarheidstraining, ziektebeheersing en welzijn, en de ontwikkeling van copingvaardigheden.
  • Familieondersteuning en -educatie, waarbij gezinsleden worden onderwezen in psychose en coping-, communicatie- en probleemoplossingsvaardigheden. Familieleden die geïnformeerd en betrokken zijn, zijn beter voorbereid om hun dierbaren te helpen in het herstelproces.
  • Medicatiebeheer (ook wel farmacotherapie genoemd), dat helpt de symptomen van psychose te verminderen. Zowel de keuze als de dosering van de medicatie zijn afgestemd op patiënten met een vroege psychose en hun individuele behoeften. Zoals alle medicijnen, hebben antipsychotica risico’s en voordelen. Patiënten moeten bijwerkingen, medicatiekosten en doseringsvoorkeuren (dagelijkse pil of maandelijkse injectie) met hun zorgverleners bespreken.
  • Ondersteunende diensten voor werk en onderwijs, die patiënten helpen weer aan het werk of naar school te gaan en persoonlijke doelen te bereiken. De nadruk wordt gelegd op een snelle plaatsing in een werk- of schoolomgeving, samen met opleiding en steun, om succes te verzekeren.
  • Case management, dat patiënten helpt problemen op te lossen. De casemanager kan oplossingen bieden voor praktische problemen en sociale diensten coördineren op verschillende gebieden waar behoefte aan is.

Mensen met psychose moeten betrokken worden bij de planning van hun behandeling. Hun behoeften en doelstellingen moeten de drijvende kracht zijn achter hun behandelingsprogramma’s. Dit zal hen helpen betrokken te blijven tijdens het herstelproces.

Het is belangrijk om een geestelijke gezondheidsprofessional te vinden die is opgeleid in de behandeling van psychose en die ervoor zorgt dat de patiënt zich op zijn gemak voelt.

Hoe hulp te vinden

Het NIMH onderschrijft geen specifieke klinieken voor vroege psychose of beoordeelt de professionele vaardigheden of geschiktheid van individuele professionals. Er zijn echter verschillende organisaties die hulpmiddelen in het Engels aanbieden die u kunnen helpen bij het vinden van een behandelingsprogramma bij u in de buurt. Deze lijst is mogelijk niet volledig en vormt geen goedkeuring van het NIMH.

  • Early Assessment and Support Alliance (EASA) : EASA biedt een National Directory of Early Psychosis met een lijst van relevante programma’s in het hele land.
  • National Alliance on Mental Illness (NAMI) : De NAMI hulplijn kan u in contact brengen met het NAMI kantoor in uw staat en u helpen programma’s bij u in de buurt te vinden. Bovendien kun je met iemand van de NAMI-hulplijn spreken door te bellen naar 1-800-950-6264 (1-800-950-NAMI), maandag tot en met vrijdag, van 10.00 uur tot 18.00 uur, oostelijke tijd, of door een e-mail te sturen naar [email protected].
  • Prodrome and Early Psychosis Program Network (PEPPNET) : PEPPNET ondersteunt een nationaal netwerk van programma’s die diensten verlenen aan mensen die het risico lopen op een vroege psychose of er al aan lijden.

Mental Health Treatment Program Locator

De Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) biedt deze online hulpbron om te helpen bij het vinden van geestelijke gezondheid behandeling faciliteiten en programma’s. Zoek naar een faciliteit in uw staat. Bezoek voor aanvullende bronnen de NIMH-hulppagina over psychische aandoeningen.

Praten met uw arts over uw psychische gezondheid

Een goede communicatie tussen u en uw arts of zorgverlener kan de zorg die u ontvangt verbeteren en u beiden helpen goede beslissingen te nemen over uw gezondheid. U vindt hier tips om u voor te bereiden op uw bezoek en er het beste van te maken. Ga voor aanvullende informatie, zoals een lijst met vragen die u uw arts kunt stellen, naar de website van het Agency for Healthcare Research and Quality.

US DEPARTMENT OF HEALTH AND HUMAN SERVICES
National Institutes of Health
NIH Publication No. 20-MH-8110S

admin

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

lg