Iron is het op drie na meest voorkomende element in de bodem, maar het is grotendeels aanwezig in vormen die niet door planten kunnen worden opgenomen. IJzer, in kleine hoeveelheden, is essentieel voor een gezonde plantengroei en wordt geclassificeerd als een micronutriënt. Het is belangrijk voor de ontwikkeling en functie van chlorofyl en een reeks enzymen en eiwitten. Het speelt ook een rol bij de ademhaling, de stikstoffixatie, de energieoverdracht en het metabolisme. Net als andere voedingsstoffen kunnen planten te veel ijzer hebben, maar dit beïnvloedt vooral de opname van andere voedingsstoffen in plaats van directe toxiciteitssymptomen te veroorzaken.
De hoeveelheid ijzer en de beschikbaarheid ervan in de bodem worden beïnvloed door het volgende:
- pH – hoge pH verlaagt de beschikbaarheid van ijzer, lage pH verhoogt die
- Organisch materiaal – organisch materiaal levert ijzer en maakt het gemakkelijker beschikbaar
- Mochtigheid – een teveel aan water in de bodem, vooral in zure bodems, verhoogt de beschikbaarheid van ijzer, zelfs tot het punt van toxiciteit
- Aeratie en verdichting – verdichte en/of slecht beluchte bodems hebben een verhoogde beschikbaarheid van ijzer, vooral als de grond zuur is
- Fosfor – een teveel aan fosfor remt de opname van ijzer
- Stikstof – bepaalde vormen van stikstof kunnen de ijzeropname verminderen
- Zink – een tekort aan zink kan de opname van ijzer in sommige planten verhogen, een teveel aan zink vermindert de ijzeropname
- Mangaan – een teveel aan mangaan remt de ijzeropname
- Kalium – een tekort aan kalium kan de ijzeropname verhogen
- Molybdeen – een teveel aan molybdeen kan de ijzeropname verminderen, vooral in alkalische bodems
- Nikkel – een teveel aan nikkel kan de ijzeropname verminderen
- Bicarbonaat – bicarbonaat in de bodem kan de ijzeropname verminderen
Ideale IJzergehaltes in de bodem
De bodem bevat gewoonlijk tussen 1% en 5% ijzer, maar omdat het meeste van dit ijzer niet beschikbaar is, is het moeilijk een ideale hoeveelheid voor de bodem vast te stellen. Sommige schattingen suggereren dat de bodem ten minste 0,001 g ijzer in elke 100 g grond (of 10 mg/kg) zou moeten hebben.
Iron Deficiency
Iron deficiëntie komt het meest voor bij planten wanneer de bodem alkalisch is of wanneer het niveau van fosfor, stikstof, zink, mangaan of molybdeen in de bodem hoog is. Ook verontreiniging met zware metalen kan leiden tot ijzertekort.
Symptomen van ijzertekort
Interveine chlorose is het meest voorkomende symptoom van ijzertekort. De symptomen zijn meestal het eerst te zien op jonge bladeren.
Behandeling van ijzertekort
Het is bijzonder belangrijk om ijzertekorten te behandelen omdat sommige planten op een tekort aan ijzer reageren door de grond direct rond hun wortels zuurder te maken en dit kan onevenwichtigheden in andere voedingsstoffen voor planten veroorzaken. De behandeling van een ijzertekort is echter vrij gecompliceerd. Toevoeging van fosfor, stikstof, zink, mangaan en molybdeen moet worden vermeden, tenzij aan een van deze elementen in de bodem een tekort bestaat. Er moet veel organisch materiaal aan de grond worden toegevoegd.
De pH van de grond moet worden getest en zo nodig worden aangepast. IJzer is het best beschikbaar voor planten wanneer de pH van de grond 7 of lager is, hoewel de meeste planten voldoende ijzer zouden moeten kunnen opnemen wanneer de pH van de grond 8 of lager is, mits andere essentiële elementen goed in balans zijn. Als de grond te alkalisch is, is het vooral belangrijk om de pH van de grond te verlagen als je zuurminnende planten kweekt.
Naast deze belangrijke dingen, is het ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de grond niet uitdroogt en een dikke laag organische mulch zal hierbij helpen, evenals het toevoegen van meer organisch materiaal aan de grond.
Als de symptomen aanhouden na het nemen van de bovenstaande maatregelen, is het een goed idee om uw grond te laten testen om de hoeveelheid ijzer in de grond te bepalen (in een vorm die door planten kan worden gebruikt). U moet ook de hoeveelheid fosfor, stikstof, nikkel, zink, molybdeen en bicarbonaat in de grond testen. Als een van deze stoffen in toxische hoeveelheden in de bodem aanwezig is, moet u alles in het werk stellen om het te hoge gehalte te verlagen. Als er bicarbonaat in de bodem zit, is het een goed idee om het water dat u gebruikt voor irrigatie te testen om er zeker van te zijn dat dat niet de bron van de verontreiniging is. Zo niet, dan is het een goed idee om deskundig advies in te winnen over hoe het probleem te behandelen, omdat er een breed scala van factoren uniek voor uw bodemomstandigheden zijn, die het niveau van bicarbonaat in de bodem kunnen beïnvloeden.
Wanneer al deze problemen zijn uitgesloten of verholpen, dan kunt u overwegen ijzer aan de bodem toe te voegen. Organische bronnen van ijzer omvatten sommige ijzerchelaten (controleer het etiket om te zien of het gecertificeerd is als geschikt voor gebruik op een biologisch landgoed) en synthetische bronnen omvatten ijzerhoudend en ijzerhoudend sulfaat.
Iron Toxicity
Iron toxiciteit wordt meestal geassocieerd met zeer zure grond, hoewel symptomen van ijzer toxiciteit meestal symptomen zijn van andere tekorten aan voedingsstoffen. Daarom is het, als u dergelijke symptomen opmerkt en het probleem niet lijkt te verhelpen door ervoor te zorgen dat de grond een neutrale pH-waarde heeft en vervolgens de aanbevelingen op de betreffende pagina op te volgen, een goed idee om zowel grond- als plantweefselonderzoek te bestellen om te zien of het daadwerkelijk een teveel aan ijzer is dat het probleem veroorzaakt.
Symptomen van ijzertoxiciteit
Symptomen van echte ijzertoxiciteit zijn meestal het bronzen van de bladeren en mogelijk ook de vorming van bruine vlekken op de bladeren.
Behandeling van ijzertoxiciteit
Als een teveel aan ijzer inderdaad het probleem is, kan de behandeling net zo ingewikkeld zijn als de behandeling van een ijzertekort. Ten eerste moet de pH-waarde van de grond worden gecontroleerd en zo nodig worden aangepast – streef naar een neutrale pH-waarde tenzij de plant die u kweekt zure (of alkalische) grond nodig heeft. De drainage moet ook worden verbeterd als de grond drassig is en de grond moet worden belucht als deze compact is. Zorg er ook voor dat u alleen water geeft wanneer dat nodig is.
Als uit een bodemtest blijkt dat de grond een tekort heeft aan een element, moet dit als volgende worden behandeld. Let vooral op zink- of kaliumtekorten, omdat deze de oorzaak kunnen zijn van ijzervergiftiging of deze kunnen verergeren.
Als maanden na deze behandelingen nog steeds symptomen van voedingstekorten en/of ijzervergiftiging zichtbaar zijn op planten, moet u mogelijk de niveaus van de voedingsstoffen in de bodem een beetje verhogen om de effecten van een ernstig teveel aan ijzer te overwinnen. Doe dit altijd geleidelijk en in overleg met zowel bodem- als weefselonderzoek om toxiciteit van een ander element te voorkomen.
