Het is die tijd van het jaar waarin veel van ons meer tijd buiten doorbrengen, en we vinden onszelf een stuk meer blootgesteld aan vervelende, jeukende muggenbeten. Voor de meesten onder ons – als we de drang om naar de beten te grijpen kunnen weerstaan – vervagen de vlekken, de jeuk gaat vanzelf weg, en de beten zijn weinig meer dan een ergernis. Maar sommige mensen krijgen ernstigere allergische reacties die veel ellendiger kunnen zijn en dagenlang aanhouden; deze allergische reacties worden soms “skeetersyndroom” genoemd.
Skeetersyndroom is een relatief zeldzame ontstekingsreactie op muggenbeten, volgens de American Academy of Allergy, Asthma, and Immunology. De symptomen kunnen zich uren na een muggenbeet ontwikkelen en kunnen bestaan uit een groot gebied met zwelling, warmte, roodheid, jeuk en pijn die nabootsen wat zou gebeuren met een infectie.
Hier leest u hoe u kunt zien of het skeetersyndroom bij u voorkomt, en wat u eraan kunt doen:
Normale muggenbeten Deze kunnen onmiddellijk zwelling en roodheid veroorzaken die na ongeveer 20 minuten een hoogtepunt bereikt, gevolgd door kleine jeukende bultjes die meestal minder dan 2 centimeter (ongeveer ¾ inch) in diameter zijn, zegt Catherine Newman, MD, een dermatoloog bij de Mayo Clinic in Rochester, Minnesota.
Skeeter-syndroom De plek is groter en langduriger. Welts kunnen binnen een uur na de beet opzwellen van 2 tot 10 centimeter in diameter (tot ongeveer 4 inches) en zich in de loop van de volgende dagen ontwikkelen, zegt Dr. Newman. De bulten kunnen jeukerig, rood, pijnlijk en warm aanvoelen.
“Het syndroom van Skeeter is het resultaat van een allergische reactie op proteïnen in het speeksel van muggen,” zegt Newman. “Er is geen eenvoudige bloedtest om muggenantilichamen in bloed te ontdekken, zodat wordt de muggenallergie gediagnostiseerd door te bepalen of de grote rode gebieden of het zwellen en het jeuken voorkomen nadat u door muggen wordt gebeten.”
GeRELATEERD: Wat beet me? How to Identify Common Bites and Stings
- Who Gets Skeeter Syndrome?
- Hoe weet ik of het Skeeter Syndroom is vs. een infectie?
- Wat kan ik doen aan het Skeeter-syndroom? Hoe wordt het behandeld?
- Hoe kan ik mezelf beschermen tegen muggenbeten om het Skeeter Syndroom te voorkomen?
- Welke insectenwerende middelen beschermen tegen muggenbeten en het skeetersyndroom
Who Gets Skeeter Syndrome?
Mensen die bijzonder vatbaar zijn voor het skeeter syndroom zijn onder meer zuigelingen en jonge kinderen die zijn gebeten en gesensibiliseerd voor speeksel van muggen, maar nog geen natuurlijke immuniteit hebben ontwikkeld, evenals mensen die nieuwkomers zijn in een regio waar muggen zijn die ze nog niet eerder hebben ontmoet.
Voor kinderen in het bijzonder, kan het jaren duren om natuurlijke immuniteit te ontwikkelen, omdat het afhangt van hoe vaak ze worden blootgesteld aan muggen, volgens een case studie van peuters en kleuters met het skeeter syndroom gepubliceerd in The Journal of Allergy and Clinical Immunology. Ouders proberen vaak kinderen met ernstige reacties uit de buurt van muggen te houden, waardoor de tijd die nodig is voor kinderen om immuniteit op te bouwen wordt verlengd.
Mensen met immunodeficiëntiestoornissen lopen ook een hoger risico, zegt Newman.
RELATED: Insectenbeten en -steken: Everything You Need to Know
Hoe weet ik of het Skeeter Syndroom is vs. een infectie?
Skeetersyndroom, of een allergische reactie op een muggenbeet, wordt gekenmerkt door grote rode striemen. Met of zonder skeeter syndroom, krabben aan een muggenbeet tot het bloedt, kan leiden tot bacteriële infecties.
Skeeter syndroom wordt vaak verward met een type huidinfectie bekend als cellulitis, zegt Kara Wada, MD, een allergoloog en immunoloog aan de Ohio State University Wexner Medical Center in Columbus.
Cellulitis kan zich ontwikkelen wanneer bacteriën op je lichaam door de geperforeerde huid komen waar de beet rauw is gekrabd, volgens de Cleveland Clinic. Waarschuwingssignalen van cellulitis zijn onder meer roodheid die zich rond de beet verspreidt, pus of drainage uit de wond, een huid die warm aanvoelt, en rillingen of koorts. Het testen van bloed- en huidmonsters kan helpen een cellulitis-infectie te bevestigen en het aanwezige type bacterie vast te stellen.
Terwijl antibiotica kunnen worden gebruikt om cellulitis te behandelen, zullen ze niet helpen bij het skeeter-syndroom, zegt Dr. Wada.
“Het skeeter-syndroom wordt meestal gediagnosticeerd door het nemen van een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek,” voegt Wada eraan toe. “In gerapporteerde gevallen werden patiënten meestal gediagnosticeerd na ernstige episodes.”
GERELATEERD: Alles wat u moet weten over ziekten die worden verspreid door insecten en insecten
Wat kan ik doen aan het Skeeter-syndroom? Hoe wordt het behandeld?
Langwerkende orale antihistaminica zoals Zyrtec (cetirizine), Xyzal (levocetirizine), of Allegra (fexofenadine) kunnen helpen om ernstige allergische reacties op muggenbeten te verlichten, zegt Purvi Parikh, MD, een specialist in infectieziekten, allergie, en immunologie bij NYU Langone Health in New York City.
Ook ijs en topische steroïden op het getroffen gebied leggen kan helpen, zegt Dr. Parikh. Soms zijn de symptomen zo ernstig dat patiënten een recept voor prednison of andere orale steroïden nodig hebben.
“U moet naar uw arts gaan als u niet verbetert met vrij verkrijgbare behandelingen of als het erger wordt,” adviseert Parikh.
Hoe kan ik mezelf beschermen tegen muggenbeten om het Skeeter Syndroom te voorkomen?
Muggenwerende middelen en kleding die blootgestelde huid bedekt zijn de beste preventie als het gaat om het Skeeter Syndroom (en muggenbeten in de eerste plaats), zegt Parikh. Binnen blijven wanneer de muggen het actiefst zijn en de ramen gesloten houden kan ook helpen om beten te voorkomen. De muggen neigen om in drommen bij dageraad, bij schemer, en rond wetlands uit te komen.
Dit advies voor het vermijden van muggenbeten is het zelfde voor mensen die meer vatbaar voor skeeter syndroom zijn – zij moeten enkel hypervigilant over deze precautions.
“Individuen die allergisch zijn die reeds aan eczema, astma, of allergieën lijden zijn op hoger risico,” zegt Parikh. “Zij hebben niet noodzakelijk een krachtiger afweermiddel nodig, maar het is belangrijk om eraan te denken het te gebruiken en regelmatig opnieuw aan te brengen.”
Wanneer blootstelling aan muggen onvermijdelijk is, willen sommige mensen die vatbaar zijn voor het skeeter-syndroom misschien een antihistaminicum nemen voordat ze naar buiten gaan, zegt Newman.
Welke insectenwerende middelen beschermen tegen muggenbeten en het skeetersyndroom
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) beveelt aan op zoek te gaan naar afweermiddelen met de volgende ingrediënten om muggenbeten te helpen verminderen:
- DEET Chemische naam: N,N-diethyl-m-toluamide of N,N-diethyl-3-methyl-benzamide; het wordt gevonden in producten waaronder Off, Cutter, Sawyer, en Ultrathon.
- Picaridin Chemische naam: 2-(2-hydroxyethyl)-1-piperidinecarbonzuur 1-methylpropylester; zit in producten als Cutter Advanced, Skin So Soft Bug Guard Plus, en Autan.
- Oil of Lemon Eucalyptus (OLE of PMD) Chemische naam: para-menthane-3,8-diol; de gesynthetiseerde versie van OLE zit in producten als Repel en Off Botanicals. Merk op dat de CDC aanbeveelt te zoeken naar OLE als een ingrediënt in een insectenwerend middel; olie van citroen eucalyptus essentiële olie op zichzelf wordt niet aanbevolen als een insectenwerend middel.
- IR3535 Chemische naam: 3–aminopropionic zuur, ethylester; het wordt gevonden in producten waaronder Skin So Soft Bug Guard Plus Expedition en SkinSmart.
- 2-Undecanone Chemische naam: methyl nonyl ketone); het wordt gevonden in BioUD.
“DEET blijft de gouden standaard waarmee alle andere afweermiddelen worden beoordeeld,” zegt Joseph Conlon, een technisch adviseur bij de American Mosquito Control Association in Sacramento, Californië. “Meer dan 25 jaar van empirische tests van meer dan 20.000 andere verbindingen heeft niet geleid tot een ander op de markt gebracht chemisch product met de duur van de bescherming en breed-spectrum effectiviteit van DEET.”
Sommige studies door de jaren heen hebben DEET gekoppeld aan een aantal zeldzame maar ernstige bijwerkingen, waaronder nadelige neurologische effecten zoals toevallen, ongecoördineerde bewegingen, agitatie, agressief gedrag, lage bloeddruk, en huidirritatie, volgens de CDC.
“Picaridin en olie van citroeneucalyptus zijn opmerkelijk dicht bij DEET in effectiviteit, zonder veel van DEET’s vermeende ongewenste eigenschappen,” zegt Conlon.
Wat voor afweermiddel je ook kiest, de truc om muggen te slim af te zijn is om het aan te brengen – en opnieuw aan te brengen – zoals voorgeschreven.
“De meeste schijnbare afweerstoringen met DEET zijn te wijten aan verkeerde toepassingen, dus zorg ervoor dat je het goed aanbrengt, maar vermijd de ogen en de slijmvliezen van de neus, en breng het opnieuw aan wanneer dat nodig is,” zegt Conlon. Opnieuw aanbrengen is cruciaal om de DEET dampbarrière boven de huid te behouden die muggen ervan weerhoudt te bijten.