- Julie Chadwick, auteur van The Man Who Carried Cash, vertelt DailyMail.com dat de drugsverslaving van Johnny Cash veel grimmiger was dan in de media wordt afgeschilderd
- Het boek beschrijft hoe Cash’ manager Saul Holiff met Cash omging tijdens zijn verslaving; op een keer vond hij hem ‘zo goed als dood’ op de vloer van zijn camper.
- Op een gegeven moment, Holiff moest Cash letterlijk naar het podium dragen nadat hij was flauwgevallen
- Holiff bewaarde een krant waaruit bleek dat de KKK een campagne tegen Cash was begonnen omdat ze dachten dat zijn vrouw Afro-Amerikaans was
- Cash schreef Holiff ook een 10 pagina’s tellende briefbrief van 10 pagina’s over hoe bezorgd hij was dat June Carter hem zou verlaten vanwege zijn drugsverslaving
- Luister naar de telefoongesprekken tussen Cash en Holiff om het goed te maken na een ruzie
Johnny Cash’s drugsprobleem was veel erger dan veel mensen dachten – en leidde ertoe dat hij auto’s in de prak reed, het annuleren van hele tournees en het nemen van meer dan 100 pillen per dag, volgens de auteur van een bom nieuw boek over de country legende.
Hij ramde zelfs eens de Cadillac van zijn toenmalige minnares June Carter tegen een telefoonpaal, sloeg zijn tanden uit en werd geweigerd voor behandeling door artsen die dachten dat de gewonde ster ‘slecht nieuws’ was.
Een andere keer werd Cash overdosis en ‘zo goed als dood’ gevonden op de vloer van zijn camper na een show in Toronto in 1966.
Dit zijn slechts enkele van de onthullingen in een explosief nieuw boek The Man Who Carried Cash van Julie Chadwick, dat het leven van manager Saul Holiff en zijn beroemdste klant Johnny Cash in kaart brengt.
Scroll naar beneden voor EXCLUSIEVE AUDIO van Johnny Cash
Met behulp van geluidsdagboeken, opgenomen telefoongesprekken, foto’s, brieven en notitieboekjes die in een opslagkluisje van Holiff werden gevonden, bevat het boek een enorme hoeveelheid zeldzaam nieuw materiaal over Cash. Holiff’s kastje werd geopend nadat hij in 2005 door zelfmoord overleed.
Veel van deze nooit eerder vertoonde beelden en audiobestanden werden gedeeld met DailyMail.com, waardoor een verhelderend inzicht wordt gegeven in het leven en de relaties van de getroebleerde Cash en zijn manager.
Enkele van de beelden illustreren Cash’s afdaling naar drugsverslaving – een zeldzaam krantenknipsel uit de Ottawa Journal in september 1966 toont de zanger met holle ogen en haggard.
Luttele uren voordat de foto’s werden genomen, werd Cash door Holiff en een lokale promotor bewusteloos aangetroffen op de vloer van zijn motorhome en moest hij het theater in en helemaal naar de microfoon worden gedragen.
Een andere zeldzame afbeelding toont een telegram waarin Cash’s show op de Texas A&M University wordt geannuleerd vanwege zijn arrestatie in 1965 voor drugssmokkel in El Paso. Hij bleek 669 dexedrine tabletten en 475 kalmeringspillen vanuit Mexico naar de VS proberen te brengen.
Auteur Julie Chadwick vertelde DailyMail.com: ‘Johnny’s drugsprobleem was veel intenser dan zoals afgeschilderd in films als Walk The Line.
‘In de film is er wat toespeling op hem dat hij pillen nam, er niet meer bij was en instortte op het podium, dronk en feestte en zo, maar er waren momenten toen ik het boek aan het schrijven was, vooral tussen 1965 en 1966, dat ik dacht: ‘Ik weet niet of ik dit er allemaal in moet zetten, want de mensen gaan me niet geloven’.
‘Er gebeurt zoveel in een korte tijd – auto-ongelukken, hele tournees die gemist worden.
‘Op een gegeven moment slikte hij 100 pillen per dag die hij wegspoelde met een kratje bier.
‘In die tijd was speed heel gewoon omdat muzikanten enorme afstanden moesten afleggen om naar optredens te gaan.
‘Johnny zegt hoe hij zich voelde alsof promotors gewoon een dartpijltje namen en het op een kaart gooiden en zeiden ga hierheen ga hierheen.
‘Zijn drugsprobleem begon op die manier en escaleerde van hieruit.
‘Saul had ook zijn eigen problemen met drugsmisbruik – voornamelijk met alcohol. Ze hadden allebei te maken met hun eigen problemen die erg op elkaar leken, ze hadden allebei een overheersende vader die hen bekritiseerde en hen vertelde dat ze niets zouden bereiken. Ze hadden allebei belangstelling voor de radio, ze zaten allebei bij de luchtmacht en ze hadden allebei broers en zussen verloren. Ze waren super verschillend en uit verschillende werelden – maar ze hadden ook deze overeenkomsten.’
In een fragment uit het boek, afkomstig uit een van Holiff’s audiodagboeken uit die tijd, herinnert de lankmoedige manager zich dat Cash om 3, 4 en 5 uur ’s nachts op zijn deur klopt met de vraag: ‘Waar kan ik meer pillen krijgen?’ samen met chaotische scènes waarbij leden van de entourage van de zanger ‘zonder kleren op en neer door de gang rennen’.
In een andere memo uit maart 1965 beschrijft Holiff hoe Cash een hele tournee van 10 dagen heeft gemist en hoe hij wanhopig probeert om hem te lokaliseren.
‘De titel van het boek the Man Who Carried Cash heeft een dubbele betekenis – aan de ene kant was dat Saul rondliep met een aktetas vol tienduizenden dollars en hij gebruikte om het talent aan het eind van de avond daaruit te betalen in wads of cash,’ legt Chadwick uit.
‘Maar er waren ook momenten dat hij Johnny figuurlijk en letterlijk droeg – zoals toen hij hem aan zijn ellebogen naar het podium droeg nadat hij was flauwgevallen.
‘Een behoorlijk interessante memo van Saul is van maart 1965 waarin ze op het punt staan om aan een 10-daagse tournee te beginnen en gitarist Luther Perkins hem om middernacht belt en zegt: ‘Johnny heeft keelontsteking en zal de tour niet maken’.
‘Dan gaat het door alle dagen die volgen en wat hij moet doormaken, dus iemand die zegt dat Johnny is flauwgevallen in hun kantoor, dan verdwijnt hij en duikt ergens anders weer op, dan heeft iemand hem gezien bij Columbia records en uiteindelijk belt June Carter hem vanuit het ziekenhuis en zegt dat Johnny’s toestand ‘zoals beschreven’ is – wat dat ook betekent.
‘Het boek is niet alleen een verhaal over alles wat er gebeurd is – het gaat ook over hoe het is om zo’n cliënt te hebben als je manager bent en hoe je dat ziet vanuit het oogpunt van de manager.
‘Ik heb een vriendin die vroeger in het muziekmanagement werkte en zij zei dat als je je werk goed doet, je onzichtbaar bent, maar als het fout gaat is het jouw schuld en ik voel dat dat ook een thema van het boek is.
‘Het is ook een blik op hoe het is om met iemand om te gaan die in de greep van een verslaving is.
‘We horen vaak over hoe Johnny al die problemen had, maar hoe beïnvloedde dat iedereen om hem heen?’
Terwijl Holiff Cash professioneel leidde, raakte hij ook diep betrokken bij het persoonlijke leven van de zanger – hij probeerde zijn beruchte affaire met June Carter onder de pet te houden in een tijd waarin een buitenechtelijke affaire de carrières van beide zangers had kunnen ruïneren – voordat hij uiteindelijk onderhandelde over zijn scheiding van zijn eerste vrouw Vivian.
Holiff introduceerde Cash en Carter voor het eerst, althans professioneel, door ze op dezelfde show te boeken – maar hij was aanvankelijk afkeurend over hun relatie en deed zijn best om Cash’s huwelijk in leven te houden.
‘Er is een gedeelte in het boek over hoe Saul en de rest van zijn entourage allemaal merkten dat er iets gaande was tussen Johnny en June en Saul zegt tegen Johnny “Je moet dit beëindigen” en hij is zeer afkeurend,’ zei Chadwick.
‘People had on-the-road flings or romances but it was always short lived, when it became clear that this was something more serious, Saul does try to tell him: “
‘Hij had zeker respect voor Vivian en moest haar aan de telefoon te woord staan als Johnny niet thuiskwam en ze niet wist waar hij was.
‘Hij was degene die haar moest bellen en de brokken voor hem moest lijmen en beloftes moest doen dat hij zou komen als dat niet zo was.
‘Er is een incident na een show in de Hollywood Bowl, dat Johnny Western beschrijft in het boek, waarbij Vivian na de show op de parkeerplaats stond te wachten om Johnny te zien en hij liep gewoon langs en zei “hoi” tegen haar en zijn meisjes, ging toen naar zijn auto en June stapte in en ze vertrokken. Vivian bleef daar gewoon gebroken achter.
‘Dan is er nog die keer dat Vivian de scheiding aanvraagt en Johnny nergens kan vinden dus moet ze een advertentie in de krant zetten, wat echt vernederend voor haar moet zijn geweest. Je voelt echt met haar mee, als katholieke vrouw die dat moet doen. Dan stuurt Johnny’s accountant een brief naar Saul waarin staat: “Blijkbaar laat hij dit aan jou over.”
Het boek gaat ook in op de schokkende haatcampagne van de KKK tegen Cash en Holiff – en bevat het racistische artikel dat de aanzet gaf – naar men denkt het enige exemplaar dat bestaat.
Vivian is afgebeeld aan Cash’s zijde na zijn rechtszaak over drugssmokkel aanklachten na zijn arrestatie in El Paso in oktober 1965.
De foto waarop de van Italiaanse afkomst zijnde Vivian een donkere huidskleur lijkt te hebben verscheen later in de januari 1966 editie van het blanke supremacistische Thunderbolt magazine onder de kop ‘Arrest Exposes Johnny Cash’s Negro Wife’.
In het artikel wordt verder beweerd: ‘Het best bewaarde geheim sinds de atoombommen is het feit dat zanger Johnny Cash een negerin als vrouw heeft en zij vier bastaardkinderen hebben … geld van de platenverkoop gaat naar tuig als Johnny Cash om hen te voorzien van dope en negerinnen.’
Chadwick zei: ‘Hoewel Johnny’s huwelijk op de klippen liep tegen de tijd dat hij werd gearresteerd voor het worstelen met drugs in El Paso, ging hij uiteindelijk naar huis naar Vivian om een goede publieke verschijning te maken.
‘Daarom was ze maanden later op zijn rechtbankdatum waar haar foto werd genomen door een fotograaf van Associated Press en in de kranten werd gezet.
‘Toen pikte deze uiterst rechtse witte supremacistische krant de Thunderbolt het op en dacht dat Vivian zwart was en publiceerde de foto samen met een echt schokkend artikel. Voor zover ik weet is het exemplaar dat in Sauls kastje is gevonden het enige exemplaar dat nog bestaat.
‘De KKK, die die krant las, ging vervolgens in de aanval en het werd uiteindelijk een haatcampagne van twee jaar van de KKK tegen Johnny en Saul – het was behoorlijk buitengewoon.
‘Er waren bommeldingen, duizenden flyers, protesten bij hun optredens, doodsbedreigingen tegen Johnny.
‘Saul heeft Johnny echt geholpen om dat te bestrijden en ze weigerden zich te laten intimideren en gingen door met hun tournee, maar het was een twee jaar durende strijd.
Cash en Holiff hadden een hechte maar soms wispelturige relatie en gingen in de loop van hun professionele relatie drie keer uit elkaar.
Het boek documenteert die relatie aan de hand van handgeschreven brieven tussen Cash en Holiff en transcripties van nooit eerder gehoorde opnames van telefoongesprekken.
In een opname uit 1972 van een telefoongesprek tussen Cash en Holiff, gedeeld met DailyMail.com, hoor je het geduw en getrek tussen het paar als ze proberen om het goed te maken na een ruzie.
‘Saul is behoorlijk eerbiedig naar Johnny toe, je kunt het horen op de opname en het was iets wat hij erg vernederend vond,’ onthult Chadwick.
‘Saul zegt tegen Johnny: “Het zal je geen goed doen als mensen je vertellen wat je wilt horen, het is echt belangrijk dat ik je de waarheid vertel over dingen” en Johnny is het daarmee eens.
‘Er was een goede werkrelatie tussen hen en het leidde tot een aantal explosief slechte en ook een aantal explosief goede dingen.
‘Een van de meest aangrijpende delen van het boek is een 10 pagina’s tellende handgeschreven brief van Cash aan Holiff waarin de zanger zijn hart uitstort over zijn aanstaande scheiding en relatie met Carter.’
Chadwick zei: ‘Johnny had rock bottom geraakt toen hij de brief schreef.
‘Hij praat over hoe de scheiding van zijn eerste vrouw Vivian op handen is en dat hij al vijf jaar droomt van een relatie met June, wat zijn affaire met haar dateert van 1962 – veel verder terug dan de meeste mensen denken, heel kort nadat ze samen begonnen te toeren.’
‘In wezen hebben ze net samen een tournee gedaan en ze zegt dat ze hem verlaat omdat ze de chaos en zijn drugsprobleem niet aankan, dus hij is in deze zeer geagiteerde toestand door de stress van zijn huwelijk en de pijn die hij zijn familie bezorgde en nu na alle pijn en lijden wil hij niet eens meer bij haar zijn.
‘Daar komt nog bij dat zijn leven waarschijnlijk op zijn chaotischste punt was, dus hij gaat zitten en schrijft deze brief aan Saul.
‘Het is interessant vanwege wat het onthult over zijn gemoedstoestand en het toont de diepte van de relatie tussen Johnny en Saul.
‘Het is ontroerend dat hij zijn manager kiest om zijn gevoelens op uit te storten. Het is schrijnend dat hij erin slaagt zijn gevoelens bij Saul te uiten, omdat dat op dat moment zeldzaam was en het geeft aan dat Saul, naast June, een van de mensen was die het dichtst bij hem stond.’
The Man Who Carried Cash van Julie Chadwick verschijnt op 20 juni in de VS en is hier te koop.
